160 kilometer wandelen in vier dagen tijd voor het cijfer 3, je moet het maar willen ;)
Ik wilde dat, dus toen ik vanmiddag rond half zes mijn drietje op de medaille speldde was het dan ook officieel: IK BEN GEFINISHT!
Ik loods jullie in deze laatste blog over de Vierdaagse nog even snel door mijn dag heen, met heel veel leuke dingen!
De start
Roze en beige hebben hun werk gedaan! Toen ik vanmorgen de compressiekousen weer aandeed voelde ik niets meer van mijn scheenbeenspier die gisteren zo'n pijn deed! WOOP WOOP
Maar goed, de Vierdaagse is de Vierdaagse niet als je loopt zonder pijn, dus als het één weg is, komt het ander wel. Zo had ik vanaf de start 5km last van mijn achillespezen en besloot dan ook maar naar de post van het Rode Kruis te gaan zodra ik er een tegen zou komen. Die dingen staan er echter pas na zo'n 12 kilometer en toen ik zo ver was had ik al geen last meer :)
De tocht
Ik pauzeerde pas na ruim twee uur wandelen dus dat ging uitstekend! Eerst een korte pauze, later een langere pauze op het terras met gezellige livemuziek. Toen een stuk over de dijk en toen arriveerden we in mijn lievelingsdorp: Linden. Zij hebben elk jaar met het dorp een thema wat in elke tuin naar voren kwam. Deze keer was het romantiek en waren de mannen die de wc's schoonmaakten de plee-boys! Inclusief strikje om hun nek.
Vervolgens naar Beers, wat vooral voor de Engelsen een geweldige plaatsnaam is. Daar erg veel last van mijn achillespezen zodat ik besloot bij de volgende post van het Rode Kruis te vragen of ze me konden intapen. Ik moest eerst nog door Cuijk voor het Rode Kruis in zicht was. Over de Pontonbrug, speciaal aangelegd door het leger voor alle wandelaars zodat we de rivier konden oversteken. Ook daar weer groot feest, en nog meer feest toen ik daar de grote tent van het Rode Kruis zag. Ik werd echter niet ingetapet maar weggestuurd met twee paracetamol (ik had al ibuprofen op) en twee zakjes ijs. Ik nam uitgebreid de tijd om te koelen en te rusten en na ongeveer een half uur vervolgde ik mijn tocht - pijnvrij! Die mensen van het Rode Kruis zijn zo gek nog niet..
Toen liep ik in de achterste stoet van de wandelaars wat eigenlijk wel lekker rustig was. Vlak voor de Via Gladiola de laatste pauze, en toen op naar de St. Annastraat (dat is de officiële naam van de Via Gladiola) nummer 12, want daar wachtten papa, mama en Hedi!
De finish
Verrassing! Dorinda stond ook bij de andere drie mij op te wachten aan de Via Gladiola! Kijk wat een schatjes alle vier! Helemaal uit stad en land afgereisd om mij te zien!
Ik kreeg gladiolen, een minion ballon en een bekerballon :)
Het moeilijkste van de dag
De pijn in mijn enkels was moeilijk, maar wat toch elk jaar weer lastig is: een goede selfie maken als ik ben gefinisht! Echt hoor, een rood hoofd, zweet, mega grote bloemen, de medaille die er op moet en dit jaar ook nog de ballonnen!
Positieve dingen onderweg
- Ik zag een grote hond met een hoedje op
- We gingen zingen met militairen onderweg
- Ik kreeg paarse gladiolen van papa en mama, terwijl ik me de hele tocht afvroeg of er paarse zouden bestaan!
- Ik zag Langnek van de Efteling!
Zingen met het leger
Even kroelen
Er staat dus elke dag een man langs de kant van de weg met een kar met de tekst 'even kroelen' en daarop ligt een witte kat. De. hele. dag. En die wordt de hele dag geaaid. Dus ik dacht op dag één dat die kat nep was. En op dag twee ook, want toen bewoog hij zo gek, en bovendien: welke kat blijft er nou 6 uur lang liggen. Vandaag toch maar even de kat geaaid. HIJ WAS ECHT! Ook een prestatie van die kat, om daar de hele dag te blijven liggen. Verdient een medaille.
Falke
Ik vergeet dit elke keer te noemen in mijn blog, maar nu komt het er van: Op dag 1 deelde Falke gratis wandelsokken uit! Ter info: Falke is zo ongeveer nummer 1 in wandelsokken en die dingen kosten een hoop geld, dus dat ze nu gratis werden uitgedeeld was heel erg tof van hen!
Fiets
Liefde voor mijn fiets! Ik heb mijn eigen fiets meegenomen en was daar elke dag zo gruwelijk blij mee.. Stel dat je, als je gefinisht bent, daarna nog terug moet lopen naar je slaapplaats.. Dan ben je EINDELIJK bij die Wedren, moet je nog 2km lopen naar je huis.. Respect voor de mensen die dat gedaan hebben.
Dank
Heel veel liefde voor iedereen die mij op wat voor manier dan ook aangemoedigd heeft, dat heeft me energie gegeven!
Nou, dan nu uitrusten! Eerst maar eens een paar dagen lekker niet wandelen, joehoeeee! Zin in.
Dag hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten