De Efteling

Omdat we toch in Brabant waren. Omdat het kon. Omdat het supercoolfantastisch is. Omdat Hedi er nog nooit geweest was...
Wie heeft er eigenlijk een reden nodig om naar de Efteling te gaan?!

En dit terzijde: Een paar dagen geleden was het capslock day, desondanks is deze hele blog in hoofdletters geschreven. Omdat ik zo enthousiast ben! Maar ik weet ook dat dat erg vervelend leest, dus ik heb je gespaard. Af en toe hoofdletters. Maargoed, bedenk ze er zelf maar bij.

Hierbij een overzicht in Vogel (Rok) vlucht:

Holle Bolle Gijs
"Kijk, daaaaar!" mijn knuistje veranderde in een uitgestrekte arm met een priemende vinger. Ik wees in de richting van een muur met een grote pop met open mond er op. "Papier hier!" schalde het over het pleintje.
Ik stopte Hedi mijn papiertje toe zodat zij dat aan Gijs kon geven die het met zijn zuigmond opat. "Dankuwel" zei hij beleefd.
Bij elke volgende Holle Bolle Gijs hoopte ik weer dat ik een papiertje had zodat we dat konden geven.

Panische python
Daarna door naar de Python. De laatste keer dat ik in de Efteling was ging ik ook in deze achtbaan. Begint met een stuk omhoog, daarna een afdaling en dan vier keer over de kop. Ik weet nog dat ik toen in de rij stond en best wel bang was en dat het allemaal vreselijk eng was (nee, ik was toen geen zeven. Ik was 20 ofzo). Maar nu was het helemaal niet zo eng! We gilden de longen uit ons lijf bij de afdaling, maar oke. Het was heel erg leuk :)
Met zwabberbenen van de spanning liep ik via de uitgang weer het plein op.

Het sprookjesbos
Ik vind dit het ALLERLEUKSTE van de HELE Efteling! Er zijn paddenstoelen met muziek (waar je op moet gaan zitten en een foto maken, want anders telt het niet en ben je niet in de Efteling geweest), een heleboel sprookjes en een heleboel kindjes die met open mond staan te luisteren bij een van de sprookjes waar het verhaal wordt verteld. Daar stond ik gewoon tussen hoor. Met glimmende oogjes keek ik naar Langnek die steeds hoger over het bos heen keek. En af en toe keek ik even naar Hedi die op een bankje zat en ook luisterde om te zien of ze het net zo fantastisch vond.
Een eindje verderop waren groene, roze en blauwe duiven! Magisch.
En Hedi is een held want die had twee muntjes van vijftig cent. En als je die bij Ezeltje Strekje in de automaat doet dan gaat 'ie balken en dan schiet er een Efteling dukaat uit zijn kont. Die belandt ergens op het plein, en dan moet je daar heel hard achteraan rennen. Dus dat deed ik! En ik had 'm. En toen was ik zielsgelukkig. Daar kwam nog bij dat Hedi voorstelde om warme chocolademelk te gaan drinken én een surprise ei te bestellen. Wat een intens geluk.

Ik wil later mijn 'wij gaan trouwen, kom op ons feest-foto's' maken in dit sprookjesbos! Wat een enthousiasme. We liepen van het ene verhaal naar het andere en alles was mooi en leuk.

De stoomcarrousel
Dit is dus een heel grote draaimolen. En het allerleukste was dat toen wij in de rij stonden, er allemaal volwassenen (lees: 40+) op die draaimolen zaten. Sommige waren daar zelfs zonder kind! En die reden zo vrolijk op een paard in de rondte. Het aktetasje naast het paard geparkeerd want wie rijdt er nou paard met een aktetasje.
Dus toen wij aan de beurt waren (kortste wachtrij van de hele Efteling) ging ik op de big zitten. Ook die reed mee op de carrousel. Met een enorme pretbek zat ik op de big, en Hedi op het paard naast me. Daarnaast zat een klein meisje heel hard mee te bewegen met het paard "want dan ga je harder". Waarop wij vervolgens net zo als zij deden en een wedstrijd deden wie harder kon: de big of het paard. Het werd een fotofinish.
Aan de kant zaten een opa en oma blij te zwaaien en naar iemand op de carrousel. Ik zwaaide net zo vrolijk terug. Toen keken ze toch een beetje raar.

Vogel Rok
Tijdens de eerste wachtrij bij Fata Morgana dacht ik al dat we in Vogel Rok moesten. Da's een achtbaan in het donker. Vroeger ging ik daar ook in, maar dat was HEUL ERG ENG. Maar goed, nu zijn we er weer dus dit moet ook. Gek genoeg was ik na onze dollemansrit in de python niet meer zo bang voor deze achtbaan. Per slot van rekening stonden er vet veel kinderen in de rij en kwam iedereen er weer levend uit. Het was wel spannend maar vooral ook heel leuk.
Het leverde ook een práchtige foto op, dus die staat nu boven de bank te shinen, haha

De zweefmolen
Ja, we gingen echt niet in alleen maar achtbanen en stoere dingen. Hedi werd mega-enthousiast van de zweefmolen, dus daar moesten we in. Terwijl onze benen door de lucht bungelden bedacht ik me iets geweldigs: de Efteling, daar móet je genieten. Ik heb namelijk geen één kraampje gezien waar ze gezonde voeding verkochten. En daarmee bedoel ik quinoa, speltproducten, tarwegras smoothies en meer van dat soort gehypt voedsel waar ik helemaal kriegelig van word. HAHA! Lekker voor die health freaks, ik zie helemaal voor me hoe ze nu een patatje moeten eten. Of een broodje Unox. Met een lekkere jus d'orange. Dat dan weer wel.

Water, vuur, kikkers
Aquanura is een watershow waarbij het net lijkt alsof er water danst door de fonteinen en lichteffecten. Aan de rand zitten vier kikkers (ééntje heeft een kroon, ik vind dat een belangrijk detail. Dat zal wel de opperkikker zijn).
Aan het eind van de dag was de spectaculairste show.
Voor we er waren riep ik: "Water!" en wees naar het spektakel. We bleven even staan om te kijken, en liepen toen weer door. Ik bleef kijken terwijl ik liep en riep daarna: "Vuur!", en later weer toen er weer vuur was. Hedi vroeg of ik nu elke keer "vuur" zou zeggen als er weer vuur was. Schuldbewust bedacht ik me dat ik al "water" en twee keer "vuur" had geroepen.
Tot de kikkers begonnen met hun aandeel in het waterverhaal en ik vol overtuiging riep: "KIKKERS!"
Oeps.

Efteldingen
We hebben nog veeeel meer gedaan.
En toen, vlak voordat we het park verlieten, kocht ik nieuwe sloffen. Want dat is mijn traditie van de Efteling.
Dus nu loop ik intens gelukkig door het huis, met aan elke slof een belletje dat rinkelt zodra ik een stap zet. Eens kijken wanneer iedereen hier gek van wordt, haha..

Het hoofd van de voetbalvrouw

"Tot morgen!"

Hoezo morgen. MORGEN? Ik weet zeker dat dat niet in de mail stond. Ik kán morgen helemaal niet. Paniek. En wie moet ik meenemen? Misschien had ik als vaderlandslievend persoon moeten weten dat Nederland morgen speelt..
Ik heb meegedaan aan een prijsvraag op het werk en ik heb per ongeluk gewonnen. Wist ik veel, daar ging ik ook niet van uit. En nu heb ik dus kaarten gewonnen voor de wedstrijd Nederland - Tsjechië.
Iedereen heeft de wedstrijd bij voorbaat al opgegeven, want we kunnen alleen door als Nederland wint én als Turkije verliest. Hopen dat de aanmoediging van Heineken heeft geholpen.

En nu. Geen voetbalanalyse van mij. Ik ken mijn plek. Ik ben een vrouw en geen voetbalfan, dus als ik hier dingen intensief ga analyseren heb ik wellicht wat vrienden minder. Is het dan ook weer niet waard. Dus een kijkje in mijn vrouwenhoofd tijdens de wedstrijd die ik bijwoonde in de ArenA.

Dit speelt zich dus af in mijn hoofd he. Ik heb dit niet allemaal hardop gezegd. Ik erger me altijd dood aan vrouwen die voetbal kijken en commentaar hebben. Eerlijk is eerlijk, ik zou me ook aan mezelf ergeren. Dus ik houd braaf mijn mond en roep alleen OEEEEE en JAAA en dat soort kreten bij doelpunten.

Maandag - the day before

Vrij regelen, afspraken verzetten, papa meevragen. Regel, regel, regel. Ik ben helemaal van mijn apropos. Besluit om wel zelf te gaan, ondanks dat ik geen voetbalfan ben. Want ja. De ervaaaaaaaaaaaring he..
Maar ik hou wel van Oranje. Ik vind voetbalwedstrijden bij het EK en WK altijd hartstikke spannend.

Hee, ik kan wel mijn oranje ING sjaaltje meenemen, komt die ook nog eens van pas.
Ik hoop dat het niet te koud wordt in de ArenA.
Oei, een collega zegt van wel. Ik ga vast bedenken wat ik aan doe.

Dinsdag - match day

Eerst werken. Iedereen wenst me veel plezier als ik wegga. Dat komt wel goed.
Met de trein naar Meppel, daar eten met papa.
Ik had zin in patat, maar we aten aardappels, bloemkool en vlees. Maar dit terzijde.

Nu omkleden, want ik moet warme kleding aan. Je weet maar nooit of het in de ArenA vriest.
Selfie-time want mijn haar zit leuk.
Oei, papa komt vragen of ik al klaar ben om te vertrekken.
Nee, want ik moet nog steeds omkleden. Ik besluit te doen alsof ik naar de Elfstedentocht ga kijken. Vijf lagen kleding. Moet lukken. Twee sjaals en één extra voor als het toch koud is.

Wie is eigenlijk onze keeper? Jeetje wat slecht. Ik had me wel even kunnen inlezen. En ik maar denken dat je als derde keeper nooit aan de beurt komt. Blijkt dus niet zo te zijn, want Zoet staat op doel.

Maar. Als het zo slecht gaat steeds.. Waarom wisselen we dan ELKE KEER van bondscoach/trainer? Why change a winning team? Waarom houden we niet gewoon een van die mannen die ons in de finale hielp?

Ik hoop dat we Tsjechië omgekocht hebben.

We hebben met de winnaars van de prijswedstrijd afgesproken voor ingang Zuid H. Gelukkig zijn daar nog maar 1000 andere mensen, dus we vinden elkaar snel.
Nee, maar serieus: we vonden elkaar best wel snel.

Ik wou niet overdreven doen qua oranje kleding. Nu voel ik me underdressed met...
HEEEEE politie te paard! Wajooo indrukwekkend!

Eh oja, ik voel me dus underdressed met mijn oranje sjaaltje. Eigenlijk is dit dus een megakroeg tijdens een EK/WK wedstrijd, want iedereen zit vol met schmink en draagt Bavariapakken en al het andere wat er maar oranje is.

Aan het begin van de wedstrijd zijn er meteen twee aanvallen van Nederland. Zie je wel dat we Tsjechië hebben omgekocht.

Ik zit hier helemaal niet voor de ervaring. Winnen, dat moeten we!

YES. Ik heb een rood stickertje voor over het lichtje van mijn telefoon. In de 16e minuut moeten we dan allemaal zwaaien met ons oranje lichtje. Ik weet niet waarom. Ik vraag me ook af of er genoeg slimme mensen in het stadion zitten die dit onthouden.
Blijkbaar wel, want rond de 16e minuut zijn er heel veel oranje en witte lichtjes in het publiek te zien.

Jemig, als voetballer zou ik echt afgeleid zijn door die knipperende ledreclame langs de kant van het speelveld.

Doelpunt van Tsjechië. Gevloek en getier om mij heen, maar goed, we houden hoop. Op zich grappig om te zien dat er nu één vak compleet uit z'n dak gaat, alleen de reden waarom is wat jammer.

Hoezo gaat Tsjechië eigenlijk proberen te winnen! Ze zijn toch al door. Laat ons dan gewoon winnen.

WELJAA nog een doelpunt. pff. tss.. tgg...
Misschien is er niemand omgekocht.

(rust)

De positivo in mij zegt dat alles nog kan.

lalalalalalaaaaaaaaaaaaa
HUP HOLLAND HUP lalalalalaa
HOLLAND! (klap klap klap) HOLLAND (klap klap klap)

Voetballiedjes zijn niet van het hoogste niveau, maar het hele stadion zingt mee, da's dan wel leuk natuurlijk. Ik ben ervan overtuigd dat als ik meezing, dat werkt voor de spelers.
Hoewel we inmiddels mogen concluderen dat ik niet de lucky charm ben voor het Nederlands Elftal.

Nog ongeveer dertig minuten te gaan. Voor drie doelpunten. Kan makkelijk. Duitsland speelde in Brazilië met het WK ook een wedstrijd met belachelijk veel doelpunten, dus dan kunnen wij dat ook.

BLIJKBAAR NIET! EIGEN DOELPUNT! OH WAT DRAMATISCH!
Van Persie. Hij kopte hem in ons eigen doel! Waarom! Dit was niet per ongeluk hoor. Echt, vol overtuiging was dit. Nu weet ik het zeker. Hij is zelf omgekocht.

Een groot aantal mannen loopt op dit moment het stadion uit. Ik snap heus wel dat dit een onoverkomelijk probleem is, want nu gaan we nooit meer winnen.
Maar wat ben je dan voor laffe suporter. Een echte supporter blijft tot het einde. OOK als het slecht gaat. Vind ik tenminste.

Iedereen is omgekocht.

Dit is één groot complot.

Zo'n grote trommel in het publiek die werkt wel. Mensen gaan weer klappen en zingen.

Ik ga condoleances in ontvangst nemen van vrienden die meeleven en het erg vinden dat ik hier zit. Ik lees mijn app en Facebook.

BOEM! Doelpunt van Nederland. Ik heb het niet goed gezien. Er volgt een mager applaus.

Nog een keer een doelpunt. 2-3 inmiddels.

En nu klaagt iedereen steen en been. Het gaat te langzaam. De bal wordt niet goed aangenomen. De scheids doet stom. Tsjechië is een  belachelijk land. Enzovoorts.

De wedstrijd is ten einde.

Teleurstelling. Hoewel het niet had uitgemaakt als we hadden gewonnen want Turkije won ook.

De commentator roept om: "Bedankt dat jullie ook vandaag weer achter Oranje stonden"
ELLENDE. Ja. Nou.

Een (vrouwelijke) collega zegt positief: "Nouja, het was wel een leuke ervaring."

Een weekendje de wereld verbeteren

Hee, hoe was je weekend?
Ja, heel tof! Ik was in Austerlitz, vlakbij Zeist voor een weekend van het traineeship wat ik nu volg van Verbeter de Wereld. Errug cool.

Oke, en is de wereld al beter?
Ehm.. nee. Nog niet. Maar dat komt! We hebben drie plannen bedacht waarmee we de wereld weer een stuk mooier willen maken.
Stiekem had ik gedacht het hongerprobleem op te lossen in deze vier maanden traineeship, maar daar moet ik toch op terugkomen, haha.

Hmm. En het vluchtelingenprobleem, klimaatverandering en eenzaamheid.. dat blijft ook bestaan?
Nou, als het aan mij ligt niet natuurlijk, maar wat je noemt zijn heel grote problemen die dus ook om een grote aanpak vragen. Wij zetten kleine initiatieven op, maar die dragen wel bij aan het verbeteren op grote schaal.

Dus, een weekend op een hutje in de hei zeker, met geitenwollensokkentypes, biologisch eten, vegetarisch, hummus op je cracker en geen verwarming in het gebouw?
Hahaha, er was ook hagelslag, kaas en chocoladepasta hoor. Maar inderdaad, wel zoveel mogelijk biologisch, vegetarisch en in de natuur. Hoewel het bos was, en geen hei.
En de mensen waren heel leuk, geen geitenwollensokkentypes, maar juist heel open en enthousiast. En idealistisch, dat ook. Dus soms moesten we wat geremd worden in ons enthousiasme.

En ben jij nu ook zo zweverig aan het worden?
Ik lust nog steeds geen hummus en dergelijke smeersels, maar ik zit er wel over te denken om geitenwollensokken te kopen.
Nee, even serieus.. ik ben nog gewoon mezelf. Dus lekker enthousiast en ik zie er naar uit wat te gaan doen. Want de afgelopen tijd was mijn leven zo saai, dat ik nu blij ben dat ik weer veel nieuwe dingen onderneem en leer.

Lekker cliché. Nieuwe dingen leren.
Jep.

Ons team

Maar wat heb je dan gedaan zo'n weekend?
Eerst gingen we kennismaken maar niet zo'n saai rondje van "ik ben ... en ik kom uit .. en ik heb me opgegeven omdat ..." We hadden allerlei oefeningen en 's avonds was het net alsof we elkaar al heel lang kenden. Zo grappig om te zien wat voor mensen er meedoen en wat voor visie ze hebben om de wereld te verbeteren. Mensen gaan helemaal stralen als ze het er over hebben.
Dus veel positiviteit, inspiratie en enthousiasme.

Ja, ja, positiviteit, inspiraaaaaaaaaatie.. pff.. What else?
Yoga Nidra, vrienden worden met de kosmos, met z'n allen op de grond liggen, buiten eten, chocoladetaart met courgette..

Whahaha, "geen geitenwollensokken" zeg je net..

Oke, ik overdreef expres ;)

Er was ook:

• Dansen op onze teamsong
• Veel lol
• Laat slapen
• Borrel met (biologisch) bier & wijn
• Dankbaarheidswandeling
• Communiceren met intentie
• Knuffelworkshop
• Fijne sfeer
• Openheid
• Mensen diep in hun ogen kijken
• En als afsluiting een heel tof soort van complimentenrondje - maar dan veel cooler dan hoe je nu denkt dat het was!

En verder?
Ja, ik kan niet alles vertellen, dan ga je het zelf maar volgen :)



De hele groep

Wel interessant.. hoe krijg ik meer informatie?
Zie www.verbeterdewereld.org

Wat wil je verder nog vertellen?
HET WAS HEUL COOL!
En ik kan niet zo goed uitleggen waarom en hoe en wat.. en dat vind ik stom. Dus misschien moeten we maar eens echt afspreken, dan kan ik meer vertellen.
En ik heb ook een eigen coach, dat is tof.

Maar wat ga je nou verbeteren?
Oja, haha! Nou.. verbeter de wereld begin bij jezelf.. cliché.. maar het is dus ook een traineeship om zelf veel te leren over jezelf en alles.
Maar wij vinden het een probleem dat voedsel nu heel de wereld over reist, terwijl je ook lokale producten kunt kopen. Daarnaast hebben mensen geen feeling meer met waar hun eten vandaan komt én vinden we eerlijke handel belangrijk.
Al met al willen we dus promoten om voedsel lokaal te kopen. We zijn nog niet helemaal zeker van de vorm waarin we dat gieten (zelf bij de boer op het erf langs, of via een tussenpersoon of...) maar.. onze doelstelling is:

Voor 16 januari hebben 1000 mensen minstens 3 keer lokaal voedsel gekocht.

Zin om te helpen, of heb je tips.. laat het me weten!

To be continued...

 

De dood of de gladiolen - Dag 4

Dag lieve lezers,

Dat ik dit schrijf betekent dat ik niet dood ben, en dús dat de gladiolen binnen zijn!
Woehoeiiiiiii! De finish is bereikt, zeven kruisjes in de wacht gesleept met onze groep plus een groepsmedaille. Supertrots op de vierdaagse chicks 💟👍

Oja, mag ik hier nog even trots vermelden dat ik NUL blaren heb?
Hoe het precies komt weet ik niet: de tips van Hans, geluk, hulp bij het schoenen uitzoeken met Jesse, zooltjes van de Intersport of training..?
Dus ik heb de vierdaagse redelijk 'makkelijk' uitgelopen. Zegen voor mij.
De rest van de groep liep 'm ook uit, maar hadden wel meer last en pijn, dus ik vind het supergoed dat ze dat overwonnen hebben 😀

De weg
Dayenne en ik hadden vanmorgen hetzelfde tempo en we liepen lekker twee uur stevig door. We leken wel militairen. Vandaag ook een vlag mee, dus zelfs dat kwam overeen. Daarna gewacht op de rest, pauze gehouden en weer doorwandelen. Want de laatste dag mag dan 'een formaliteit' wezen (als je dag 3 haalt, dan haal je dag 4 ook), het is wel een formaliteit van 40 kilometer. VEERTIG.

We liepen een lang stuk over een dijk waarbij je de stoet mensen voor je goed kon zien. Niet echt motiverend, want dat liet zien hoe ver we nog moesten. Ook niet zoveel toeschouwers op dat stuk, dus besloten we zelf te zingen. Klonk nog best goed ook! We hebben alle 5 de coupletten van Het Navigatoriaal uit ons hoofd geleerd, dat is een algemeen Navigatorlied. Dat ken ik dus als alumni van NSLeeuwarden, en de anderen ook als leden van de Nijmeegse Studentenvereniging de Navigators.
Vanaf het begin was de sfeer in de dorpjes heel erg uitgelaten, iedereen vond ons helden en toppers en fantastisch. Er was veel muziek en gezelligheid.

Na Cuijck liepen we over een militairenbrug de Waal over. Normaal gaat daar een pontje maar da's nu niet zo praktisch natuurlijk ;)

Hoogtepunten van dag 4
- gezelligste dorp: Cuijck
- leukste aanmoediging: Jacoline (zie foto onder)
- origineelste dorp: Linden, met een culinair thema
- live aanmoediging: Anja, papa & mama en twee vrienden van hen
- aantal gladiolen: weet ik niet precies. Gok op 5 + een bos
- status van benen: bijzonder goed! Beter dan alle andere dagen
- status van kuiten: ook beter, minder last 👍

Een hele grote dankjewel
Voor jullie: lezers, fans, vrienden en familie. Die mij steeds hebben aangemoedigd via Facebook, WhatsApp of SMS. Ik heb ontzettend veel berichtjes gehad.. Van gedichten tot liedjes, tot persoonlijke kaartjes en lieve aanmoedigingen. Elke pauze keek ik op mijn telefoon en had ik altijd wel iets om van te glimlachen. Dankjewel, dat heeft me enorm gemotiveerd!

En eigenlijk wilde ik dit gisteren zeggen, maar dat was ik vergeten.. Bij dezen alsnog: een pluim voor de organisatie en de duizenden vrijwilligers. Heel erg cool dat iedereen zich inzet voor een stel gekken die besloten heeft een lange afstand te gaan wandelen.

Militairen update
Wederom gezang, veel gladiolen voor hen en doorzettingsvermogen. Ik heb er een paar gezien die er compleet doorheen zaten en toch doorgingen. Respect.
Er waren er ook een paar die juist nog energie overheden, die gingen dansen bij de DJ op het podium, hahaha!

Overigens mag de politie geen kruisje dragen op hun uniform, dus zij liepen de via gladiola met een kruisje in hun zak. Ghehe.

Bijzondere dingen
Rolstoeldeelnemers! Ik dacht dat dat niet mocht, maar blijkbaar wel. Lijkt me vooral zwaar met de zevenheuvelenweg.

Ziekenhuispatiënten op de Via Gladiola! We liepen langs het Radboud ziekenhuis en daar hadden ze langs de weg partytenten neergezet waar de patiënten in hun bed onder zaten. Zo gaaf! Heel bijzonder. Ze kregen van heel veel wandelaars gladiolen. Ik kan me voorstellen dat dit hun herstel versnelt. Ik hoop het van harte.

Oudjes. Zo leuk. Die zijn in hun rolstoel neergezet langs de weg. En zwaaien. Zo lief. Sommigen zijn heel enthousiast en hebben een clownsneus op, anderen zijn wat rustiger ;)

Via Gladiola
Viel me alles mee. Ik dacht dat het een gruwelijk eind zou zijn. Was echter minder muziek en gezelligheid dan ik had gedacht. Vooral leuk om uit te kijken naar bekenden. Yvonne stond er ook om ons aan te moedigen, daar kregen we bloemen van :)

De Vierdaagse verbindt trouwens enorm. Zowel letterlijk (pleisters, blaren ed) als figuurlijk. Hele straten werken samen om een thema neer te zetten en het is heel gezellig.

Wandelaars zijn nette mensen, behalve als er iets wordt uitgedeeld (gratis, en we blijven Nederlanders dus dat willen we hebben) en er staan te weinig prullenbakken. Dan belandt alles toch nog in de berm.

Oja, variant op Drank en Drugs, dat liedje: Als je voeten moeten chillen is het geen probleem want ik heb pleisters.. En tape.. (tekst door Dayenne)

Ik vergeet vast enorm veel te vertellen, dat zal ik je dan in het echt wel eens zeggen :)

Vanavond lekker genieten, uitzendingen kijken over de vierdaagse op tv en morgen uitslapen!

Doeiiii

Ps. De dood of de gladiolen? Het zijn nu meer 'dode gladiolen', aldus Esther 😂

Ps2. Of ik volgend jaar weer meedoe..? We zullen zien.. :)

Ps3. We zijn gefinisht met het zingen van Het Navigatoriaal. Vet cool.

De dood of de gladiolen - Dag 3

Zoooo... Gegeten, gedoucht, klaar om een blog te schrijven. We aten trouwens pizza via Thuisbezorgd, ghehe. Dat is bedacht voor dit soort momenten..

Vandaag tegen mijn verwachting in toch met 8 mensen bij de start. Dag 2 was bij ons wel zwaar, dus 's avonds heeft iedereen maximaal gechilld voor zover mogelijk. De één deed dat op een bedje bij de EHBO, de ander gewoon thuis.

Helaas verloren we vrij snel toch Yvonne. Die kwam gisteren over de finish met een gladiool, weten jullie nog? Te veel pijn aan haar been zorgde ervoor dat ze moest opgeven.
Nu zijn we nog met 7.
We willen voor zover mogelijk wel met de hele groep over de Via Gladiola, hoewel niet iedereen dan een kruisje heeft. Maar ze horen er nog wel bij :)

Vandaag een beetje anders gelopen dan gisteren: ieder hield z'n eigen tempo aan en dan wachtten we regelmatig op elkaar.  De voorsten hadden daardoor soms iets langer pauze, maar de achtersten hielden ook gewoon zelf pauze. Verliep (haha, woordgrap) prima!

Bergen
Gek genoeg waren de zeven heuvels pas aan het einde van de tocht vandaag. Eerst liepen we door dorpjes, langs het water en langs het bos. Ook voor de officiële zeven (niet geteld, maar we denken dat het er minder zijn) heuvels waren er al bergen. Jahaa, bergen. De Franse militair had het over 'la montagne' en dat betekent berg. En in Frankrijk hebben ze bergen dus hij kan het weten. Of... hij zei dat het geen berg was. Kan ook ;)

De militairen waren vandaag weer volop aan het zingen. Ik werd zelfs wakker met een militairenliedje in mijn hoofd "oh Lord, I wanna go hooooome". Maar dat wilde ik niet hoor.

Dagelijkse hoogtepuntenlijstje:
- leukste aanmoediging: Renske. Met een zelfgemaakte vierdaagselied op de wijs van 'we zijn er bijna'. Hoewel papa ook een eervolle vermelding verdient.
- gekste vraag: Mag ik je telefoon hebben? (context: kindje aan de kant tegen Esther. Antwoord was verrassend genoeg nee😊)
- beste aangeboden eten van toeschouwer: zelfgemaakt koekje met enorm veel heerlijkheid!
- moeilijkste moment: ongeveer 5km voor de finish (Maar dan ben je er toch bijna? Nee! Dan ben je er niet bijna. Dan moet je nog een uur. Minstens. In een groep loop je niet zo hard.).
- kippenvelmoment: 1km voor de finish het lied You never walk alone. Met honderden wandelaars en toeschouwers.
- huidige status: tevreden en moe
- kuiten update: zelfde als gisteren.
- stomste aanmoediging: 200m na ons pauzemoment zei een vrouw dat het allemaal wel goed zou komen. Nou! Ik liep gewoon mank omdat ik net een kwartiertje gezeten had, dan is de eerste paar honderd meter een oma-moment. Dat ziet er echt lelijk uit, haha, dan zijn we net Familie Strompel. Dus. Ik kon best normaal lopen.
- kortste aanmoediging: "Hup!"

Onderweg kwam ik toevallig Familie Zondag uit Meppel tegen die langs de kant zaten, en de moeder van Jacoline, die ons oa. chips meegaf. Goed voor het zoutgehalte en een mentale opkikker.

Hamer, verkoop en eieren
De man met de hamer kwam rond de 8km die ons nog restten. Wel de spreekwoordelijke hoor. Als er echt een man met een hamer had gestaan dan had ik 'm zelf een klap verkocht.
Over verkopen gesproken, allerlei kraampjes en standjes verkopen eten en drinken. Vooral (fris)drank en fruit zie ik vaak voorbij komen. Vandaag een broodje gebakken ei gekocht, voor wie het wil weten ;)

De kerstmanmeneer
Trouwens. Er is ook een kerstmanmeneer. Hij heeft een buik, witte haren tot op zijn schouders en een witte lange baard. Erg bijzonder. En hij loopt erg langzaam. Meestal halen wij m in het begin in, houden later pauze en halen m dan weer in. We vragen ons af of hij dus de hele 40(?)km doorloopt in zijn rustige tempo of dat hij wel pauze houdt. Erg knap, hoe dan ook. Hij verdient een gladiool.

Oja, we liepen vandaag door de gladiolenvelden! Niet letterlijk, hoewel sommige mannen het nodig vonden om ze water te geven.

Mentaal ging het vandaag goed. Minder zwaar dan ik had gedacht! Alleen het eind was even zwaar. De heuvels waren goed te doen en ik had heel leuke aanmoedigingen van vrienden via mijn telefoon ☺

Nadenkertje
Waarom zou 'achterlijke gladiool' een scheldwoord zijn? Zijn gladiolen achterlijk? Ik zal het ze morgen eens vragen.

Liefs

Ps. Als je niet van Nederlandse muziek houdt kun je hier beter nooit aan meedoen. Vooral Guus' muziek doet t goed.

De dood of de gladiolen - Dag 2

Wederom rond 05.20 gestart, als een van de laatste groepen liepen we vandaag via Wijchen naar (ik weet niet meer hoe het heet.. Iets met een B) en Weurt naar Nijmegen terug.

Oja! Misschien kom ik op tv! Ik werd geïnterviewd door SBS6 tijdens het wachten op een van onze meiden bij de ehbo. Ik lag daar wat te slapen (nouja, niet echt). 't Was geen spannend interview dus ik weet niet of ze het uitzenden hoor. Rond 23.30 op tv, maar dan slaap ik al. Dus kijken jullie maar ;) 

Vandaag ons pauzebeleid aangepast en besloten om de 2 uur/10km pauze te houden. We begonnen iets anders door vrij snel een plaspauze maaaaar oké.

Afvallers  
Ik weet niet hoe het zit met gewicht, maar tot zover zijn er drie meiden afgevallen. Eentje zou eigenlijk de eerste dag niet eens uit lopen omdat ze enkelbraces had en van de dokter niet mocht lopen. Aangezien eigenwijsheid haar kenmerkt heeft ze 'm toch uitgelopen, en wel op teenslippers! Vet knap.
Iemand anders moest gisteren helaas ook afhaken ivm een soort blessure en vanmorgen verloren we Aletta vrij snel. Ze had gisteren veel blaren opgelopen (haha, woordgrap) en het was vandaag te pijnlijk om door te lopen.

Met de rest van onze groep ging het wel goed, dus we hadden een heel leuke tijd tot ongeveer half 10. Toen volgde een bezoek aan de ehbo wat vrij lang duurde maar wel erg belangrijk was, dus wat moet, dat moet. Ondertussen zat ik buiten op een kleine tribune met een paar van onze groep en een boel Israëlieten. We zongen Hinematov hiemalaaaajiem (weet ik hoe je dat schrijft) en shalom chaferim.

Hoogtepunten van vandaag:
- leukste aanmoediging: David, met een prachtig gedicht via WhatsApp
- verrassende live aanmoediging: Rens, die ik ken via Food Inspiration, in het pand waar ik stage liep
- vreemdste outfit: een oudere man met een konijnenpak
- fijnste wc: bij een gezin in Weurt met een mega groot huis waar we ook een ijsje kregen
- status van voeten: alsof ik er 80km op heb gelopen, verder ok
- status van kuiten: niet aanraken dan gaat het goed

Roze, schaamte en militairen 
Vandaag was trouwens roze woensdag (iets met homo's) dus we vielen niet meer op met onze roze shirts..
Verder staan er regelmatig mensen langs de kant die zo gek doen dat ik me dood zou schamen als het mijn ouders waren, haha! Rare kleding, dansjes, attributen..
Bijvoorbeeld je band, bestaande uit oudere mannen, Harrie en de trekkers noemen. Raar want.. Nouja, dat mag je zelf invullen ;)

Mensen langs de kant slepen me er wel doorheen. Vooral het plein in Wijchen was leuk toen voelde ik me net de koningin.
Nog gezwaaid naar de burgemeester, haha.
De militairen zijn ook cool. Ze zijn met heel veel uit best veel landen. Vaak hebben ze er stevig de pas in en zingen ze liederen. Dat heeft verschillende voordelen: burger wandelaars gaan aan de kant, ze blijven gemotiveerd en ze houden de pas er in.

Er staan trouwens vet veel kindjes langs de weg snoep of andere dingen uit de delen. Ik eet nooit zoveel snoep op een dag als nu, haha. Heel lief. Soms ook wortel, komkommer, zoute stokjes, dropjes en pepermuntjes. En ik had ook een stukje pannenkoek en kaas! Het leven is mooi.

Het einde van vandaag was wel zwaar, de laatste 10km zeg maar. Verwacht ik morgen ook dus aanmoedigingen zijn extra welkom vanaf een uur of 12 (kun je nog uitslapen ook).
De rest van de groep had het ook zwaar. Speciaal woord van respect voor Yvonne die met een lach en een traan - en een gladiool! - de finish haalde, en voor Esther die het ook zwaar had.
Op moment van schrijven weet ik niet precies hoe iedereen er aan toe is, ik hoop dat we morgen met 8 starten. 

Daag!

Ps. De foto in de gymzaal is de blarenpoli halverwege.

De dood of de gladiolen - Dag 1

Lieve fans,

Vandaag was de dood dichterbij dan de gladiolen.
En ik schrijf dit bericht met twee zakken vol diepgevroren stukjes paprika op mijn kuiten.
Het begon allemaal zo.. 

Gisteren gearriveerd in Nijmegen en geprobeerd om vroeg te gaan slapen. Al met al 5 uur slaap gepakt maar vol goede moed begonnen we rond 5.15 uur.

Onze groep bestaat uit 11 meiden, allemaal lid (geweest) van de studentenvereniging De Navigators. Hetzij Nijmegen, hetzij Leeuwarden.

We begonnen met verbazingwekkend veel toeschouwers die ons aanmoedigden. Voornamelijk dronken mensen maar het was wel gezellig. Heb nog nooit zoveel high fives gegeven als vandaag.

Oja, ik zal nog wat hoogtepunten noemen:
- leukste aanmoediging: Henk Jan & Anja met een heel leuk voicebericht
- beste peptalk: Stephanie
- vreemdste hoofddeksel: een vrouw met een nepvogel op haar hoofd
- leukste stad van vandaag: Elst
- militair ontmoet met 'slechts' 10kg aan bagage, exclusief water
- bijzonder feit: overal pijn behalve in mijn voeten, haha
- slechtste plan van vandaag: maar 1x echt pauzeren.

Ja, over dat laatste dus he. Allemachtig. Ik ben heuuulemaal kapot nu. En er komen nog 3 dagen. Ik kan me niet druk maken om die gladiolen, die sleep ik vrijdag gewoon achter me aan over de grond. Maar ik zal het halen!

We hadden in het begin twee korte plaspauzes omdat een klein gedeelte van onze groep naar de wc moest. De rest bleef staan wachten. Rond 20km gepauzeerd.
Voorstel gedaan om rond 30km weer te pauzeren maar de rest wilde doorlopen. Later wel een kleine plaspauze gehad.
Rond 35km lopen op karakter, positief blijven en bidden dat de finish snel werd bereikt. Dat was niet zo.
Op 38km toch nog gepauzeerd. Konden echt niet meer. Logisch. En dom. Maargoed, de meerderheid besloot.

Inmiddels heeft iedereen besloten dat we morgen meer moeten drinken en meer pauze moeten houden.
Daar ben ik het niet mee oneens.

Finishen was niet erg speciaal, wel erg blij met de aanmoedigingen en klappende en zingende mensen onderweg.
Met name het liedje 'ik kan het niet, ik kan het niet alleen' was toepasselijk. Geen idee wie dat zingt, dat zoek je zelf maar op ;)

Na de finish naar de EHBO want het grootste gedeelte van onze groep had een probleem. Ik had als enige probleem mijn kuiten. Volgens de meneer waren ze verbrand vanwege het hete asfalt.
Ik heb vanaf nu dus een gloeiende hekel aan asfalt. Letterlijk.
Vandaar de zakken koude paprika, omdat hij zei dat ik moest 'ijzen'.
Ik doe mijn best ijskonining te worden.

Dagdag!

Ps. Foto's toevoegen lukt wel, maar ik weet niet hoe jullie ze te zien krijgen.

Drentse Wandelvierdaagse

 

Waarschijnlijk het meest burgerlijke wat ik ooit gedaan heb: meedoen aan de Drentse Wandelvierdaagse. Zie hier mijn verslag van de vier dagen waarop ik 20km liep elke dag.

 

DONDERDAG - DAG 1

 

8.45 Vertrek van huis. Tas vol eten en drinken.. Let's go!

 

9.45 Auto geparkeerd.. Welke kant moet ik op? Grote witte tent vlakbij, zal het vast zijn.

 

9.50 Stempelkaart ophalen. Bewijs van inschrijving vergeten, begint goed. Gelukkig konden ze me vinden.

 

10.00 Het is hier fantastisch in de starttent. Eerste man &  vrouw in dezelfde soort jas gevonden!

 10.10 Uitzicht: akkers. Inspirerend.

 

10.22 De eerste kinderen hebben ruzie. Gelukkig lopen zij maar 10km. Waar is die splitsing..?

 

10.44 Fotomoment. Fantastisch, haha. Ik draag een knalroze sportshirt, een tas met blauw en rood en mijn oortjes zijn oranje. I'm fabulous!

(nog best leuk gelukt, blijkt achteraf)

 

 

12.00 Zo'n buikband van je tas is dus echt vérre van charmant. Hoe je de tas ook draagt, je lijkt gewoon enorm dik. Sommige mensen zijn trouwens echt dik. Goed dat ze wandelen, kan ik niet nalaten te denken.

 

12.46 Zere benen, zere voeten. Maar vooral: zere linkerschouder. Auwiee!

 

13.02 Willekeurige vrouw komt naast me lopen en begint een gesprek. Snel oortjes uit en haar uithoren over tips voor de Nijmeegse vierdaagse, die zij ook gelopen heeft. Belangrijkste tip: genieten.
 

13.36 Mooie afleiding dit, en hop, daar is de finish!

 

-----------------------------------------------------------------------------

VRIJDAG - DAG 2

 

9.50 Eerste stempel halen bij de start. Als ik snel ben start ik voor de groep van 10km weg mag.

 

9.59 Op de wc hoor ik de bel voor de 10km lopers. Vlug!

 

13.18 Ik zie een aantal mensen linksaf slaan, ze lopen over een groen grasland. 't Lijken verdorie net Hobbits met dit lieflijke achtergrondje. In mijn hoofd hoor ik het muziekje al :)

 

13.29 Oh oh.. Waar zijn mijn mede-hobbits? We moesten hier toch rechtdoor?

 

13.30 Shit. Ik heb vast een pijl gemist..

 

13.32 Wat als ik verdwaal!?

 

13.33 Ja, dit is sowieso fout. Ik hoor ook niemand.

 

13.34 Misschien moet ik dat boekje met route eens checken..

 

13.36 JA! EEN PIJL! REDDING!

13.37 Oh. Daar loopt een koppel, ongeveer 100 meter voor me. Misschien moet ik voortaan iets beter opletten, haha.

 

14.00 Na de rustpauze word ik ingehaald door 'het leger'. Oftewel: één man in landmachtuniform. Ik besluit zijn tempo te volgen om te zien hoe lang ik het volhoud.

 

14.16 Prima tempo dit. Ik haal veel mensen in.

 

14.28 Pitstop bij de warme bakker. Drentse turf is in de aanbieding. Geen idee wat het is, dus ik neem het mee.

 

14.36 Finish! Tijd voor turf. Onder het genot van het gezang van een shantykoor (je leert het waarderen, en de sfeer is echt leuk) ontdek ik dat de turf een soort gebak is.

 

-----------------------------------------------------------------------------

ZATERDAG - DAG 3

 

8.30 Vandaag wat vroeger beginnen want ik ga na het wandelen naar de sauna!

 

9.00 Off we go! Flink tempo er in houden, hoe eerder bij de finish hoe beter.

 

9.16 Het miezert. Af en toe iemand in een boemkermanoutfit. (lees deze blog straks, is hilarisch)

 

9.45 Eerste stempelpunt. Ik loop meteen door, ik neem wel pauze bij het volgende punt. Een meneer ziet het en zegt: "Je kunt 's nachts ook niet zonder slaap toch?" De opmerking komt voor mij uit het niets en ik snap er niks van. Verbaasd knik ik en lach een beetje onbenullig.

 

10.15 Via what's app legt Renske uit dat hij waarschijnlijk bedoelde dat ik rust moest houden. Aha!

 

11.00 Beter komt dat volgende rustpunt snel want ik moet plassen. Ik loop nu nog harder.

 

12.03 Kabouterland in Exloo! Vroeger vond ik het daar fantastisch! Jeugdsentiment! Alles! Dingen! Enthousiasme!

 

 

13.11 De weg loopt door een tuincentrum. Buiten zitten de kinderen van de jeugdwandelvierdaagse broodjes op een stok te verbranden boven een kampvuur.

 

13.30 FINISH met een gemiddeld tempo van 5.7 km/u vandaag. Behoorlijk snel.

 

14.30 Sauna jeeeeej

-----------------------------------------------------------------------------

ZONDAG - DAG 4

 

10.45 De laatste dag, vandaag geen haast dus laat van start.

 

11.20 Eerste stempelpunt op een camping. Ziet er erg gezellig uit. Maar na 3,5 km al pauze vind ik niet kunnen dus ik loop door.

 

12.13 Als ik niet elke dag braaf boterhammen bij me had, had ik op elke pauzelocatie een broodje kroket gekocht. VERLEIDING..

 

13.04 Moeilijk moment, waar blijft het volgende stempelpunt..

 

 

13.35 Daar zit de vrouw met het kort pittig kapsel nog steeds achter haar tafeltje te stempelen. Vlakbij is een bankje mét voetenbank in de zon (!) vrij dus daar eet ik mijn appeltje.

 

13.45 Raak in gesprek met de jongen naast me. Hij wacht op zijn familie om het laatste stuk samen te lopen.

 

14.05 Verrek! Zijn schoonbroertje ken ik! Dat is die jongen met die rood/wit geblokte vlag aan zijn tas. En ik weet dus niet waar die vlag van is..

 

14.17 OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH het is de Brabantse vlag... Dóm..

 

14.20 Erg lange pauze dit, maar ik zou vandaag genieten dus dat is niet erg. Ik loop het laatste stuk op met de jongens die een flink tempo hebben, maar dat kan ik aan, na gisteren :)
Wederom vierdaagse tips voor Nijmegen, met als hoogtepunt: "Niet te snel gladiolen aannemen de laatste dag. Het is net alsof je een kamerplant meezeult, zo zwaar!"
De laatste kilometer loop ik alleen, zij wachten even op hun familie om samen te finishen, die liep niet zo snel als wij.

 

14.56 Ik lees een sms van mama: of ik er al bijna ben. Zou dat betekenen... zouden ze...

 

14.26 De laatste 300 meter zijn voorzien van geluidsboxen met Efteling-achtige muziek. Ach, je moet wat als er niemand langs de kant staat om enthousiast te zijn :p

 

14.30 PAPA EN MAMA. Fans! Jippiee, bloemen en felicitaties voor mij! En binnen mag ik mijn medaille ophalen. Het is een prachtige medaille in de vorm van de provincie Drente.

 

 

Oja, daarna was er braderie en ging ik op de foto met een uil.

 

 

 

Ok, doei.

 

 

 

 

 

Koffietour door Leeuwarden!

Op een woensdag in januari besloot ik mijn eigen stad te herontdekken. Er zijn een heleboel leuke (kleine) koffiezaakjes die wachten op bezoek en die ongetwijfeld een leuk verhaal te vertellen hebben. Dus: Jas aan, portemonnee mee, boek mee.. Op naar de koffie!

Bakkerij Schuil
Oke, ik maak nu al een uitzondering. Geen koffiezaakje maar een authentiek bakkertje. Alles wordt zelfgemaakt, de bakker zit onder het meel en de vrouw achter de kassa is ontzettend vriendelijk. Het volledige winkelcentrum in deze straat lijkt uitgestorven maar de bakkerij houdt moedig stand. Niet gek, want in de korte tijd dat ik er was waren er nog drie andere mensen. En hoe leuk is het om je brood te kopen bij een echte bakker in plaats van de Jumbo!
Het suikerbrood kwam net uit de oven en was nog warm dus dat kon ik niet weerstaan. Ook een waldkornbroodje verdween in het tasje en een ham/kaascroissant voor mijn lieftallige huisgenoot. "Zal ik de croissant even opwarmen?" Kijk dan toch! Wat een gastvrijheid, wat een lief initiatief.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je broodnodig brood nodig hebt.

Opvallend detail: Lolly's te koop voor 20ct ;) 

Adres: Uiterdijksterweg 3

Coffee Central
Met de fiets vertrok ik richting de stad. Eigenlijk stond Coffee Central niet op mijn lijstje, maar ik maakte graag een uitzondering. En niet zonder resultaat: bij binnenkomst besloot ik vrij snel dat ik iets wilde hebben wat bijzonder was, en dus koos ik voor een flat white. Een sterkere variant van de alom bekende cappuccino. Eenmaal bij de bar (één stap verder) werd degene voor me Fritz Kola aangeboden. Een nieuwe variant van deze cola, namelijk Koffie Kola. Ook ik kreeg wat te proeven (joepie!) en we besloten dat het eigenlijk een beetje tegenviel.
Dat kon ik niet zeggen over de koffie, want die was prachtig. Geserveerd met een hartje, dus echt met de hand (en liefde) gemaakt. Leuk om te zien hoe deze man vol passie achter zijn koffiebar staat en met iedereen een praatje maakt. Kan me goed voorstellen dat hij een aantal vaste gasten heeft.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je net naar de bieb bent geweest, Coffee Central zit in de bibliotheek

Opvallend detail: Een Frysk Dúmke geserveerd bij de koffie: like!

Adres: Wirdumerdijk 34

Café Thús
Eigenlijk hoort deze ook niet in het rijtje thuis, want Café Thús is onderdeel van Vermaat Groep, een heel leuk - en tevens heel groot - bedrijf. Maar goed, ik was altijd al benieuwd naar Thús, dus bij dezen greep ik mijn kans.
Thús zit in het Fries Museum en is dus nog niet zo heel lang actief. Het is heel open en dat maakt dat je vanuit het museum makkelijk doorloopt naar dit café. Van buitenaf vind ik het wat minder toegankelijk, maar ik wilde er langs dus zette ik me daar overheen. Eenmaal binnen nam ik plaats aan de stamtafel en genoot van de sfeer. Heel open, informeel en rustig. Door de open keuken en grote bar ook levendig. 't Is me onduidelijk waarom ze hier met elektronische dingen werken om je bestelling op te nemen, ik vind een handgeschreven bestelling wel z'n charme hebben. Zo'n groot café is het tenslotte ook weer niet dat je zo'n ding moet gebruiken mijns inziens, maar wellicht heeft het zijn redenen.
Ik kan me voorstellen dat je in Thús gaat zitten als je in het museum bent geweest, maar ook als je wilt studeren. Of als je een boek wilt lezen. Of als je met een vriendin koffie wilt leuten. Of.. Of.. eigenlijk kan je hier best altijd gaan zitten.

Wanneer hier naartoe gaan: Na je bezoek aan de markt op vrijdag, die is voor de deur van Café Thús

Opvallend detail: Thús is Fries voor Thuis

Adres: Wilhelminaplein 90



Fellini
Oke, wederom een uitzondering. Fellini is namelijk geen koffiezaakje maar een restaurant. Desondanks mocht dat de pret niet drukken en heb ik hier heerlijk in mijn eentje een uurtje gezeten. In mijn beleving was Fellini een restaurant dat luxueus was, duur en voor een selecte groep mensen. Niet waar! Wel luxueus, maar niet duur: en daar houden we van :)
Het verbaasde me dat het zo vol zat voor een doodgewone woensdagmiddag, maar dat maakte het meteen heel gezellig. De bediening is jong en ik had weinig aanspraak, maar ik had niet anders verwacht. Het is een wat commerciëler bedrijf, dus geen 'bla bla' over 'wat leuk dat je in mijn restaurant komt, ik vertel je alles'. Wellicht had ik er om kunnen vragen want de eigenaresse was wel aanwezig.
Ik besloot de cappuccino ook hier te testen (goed!) en een broodje te eten als lunch. Ik bestelde de clubsandwich Fellini, maar dat was een beetje dom. Ik weet namelijk niet hoe je fatsoenlijk een clubsandwich eet. Ondanks de luxueuze sfeer durfde ik gewoon met mijn handen te eten, wat een goed teken was.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je indruk wilt maken op iemand en geen belachelijk groot budget hebt

Opvallend detail: Zelfs de broeken van de bediening (geel) matchen met de kleuren van het bedrijf (goud en zwart)

Adres: Wilhelminaplein 20

Barrevoets
Per toeval ontdekt en meteen verliefd! Wat leeeuuuuk!
Ik stapte de Kleine Kerkstraat in (niet heel lang geleden uitgeroepen tot leukste winkelstraat van Nederland), en wilde naar Kaldi. Dat winkeltje is nog wel in tact maar het koffiezaakje wat er naast zat niet. Misschien ben ik slecht op de hoogte, maar daar zit dus nu Barrevoets. Houten stoelen en tafeltjes.. en achterin - wat een zegen - een stel banken en fauteuils. Op mijn enthousiaste vraag of ik daar mocht gaan zitten was het antwoord eenvoudig: "Ja, natuurlijk!"
Nog voor ik mijn jas uit had vroeg de eigenaar (?) of ik al wist wat ik wilde drinken. Nee, dat wist ik nog niet. "Wat raad je aan?" Hij vertelde over verschillende soorten koffie en ik besloot te gaan voor de killer cappuccino aangezien dat iets nieuws was en bovendien zijn eerste advies was.
Wow. Na mijn dikke lunch bij Fellini was dit echt killing ;) Heul lekker, groot en bomvol calorieën. Dat maakte deze dag niets uit, dus daar trok ik me ook lekker niks van aan.
Muziekje van Jason Mraz op de achtergrond, leuke verlichting, aardige bediening die oprecht vriendelijk was, geïnteresseerd en met hart voor de zaak. Dát wilde ik zien vandaag, en daarom vind ik Barrevoets zo leuk! Stiekem wilde ik hier langer blijven omdat ik zo lekker zat (stel dat je hier in slaap valt vinden ze dat volgens mij niet eens erg), maar dat paste niet in mijn schema..

"Per toeval ontdekt? Als je dan ook nog eens toevallig terugkomt..." zwaaide de man mij uit.

Wanneer hier naartoe gaan: Altijd

Opvallend detail: Hun koffie komt van Vinny en Jo's (zie onder)

Adres: Kleine Kerkstraat 41




Bakkerij Salverda
Ja, oke. Weer een uitzondering. Volgens mij is dat onderhand meer regel dan uitzondering. Maar een schattig bakkerszaakje loop ik liever niet zo maar voorbij.
Wat een gezellige vrouw achter de toonbank. Maakt met iedereen een praatje, hartelijk en enthousiast. Praat volgens mij de hele dag met wie er dan ook maar langsloopt ;) Ze verkopen, natuurlijk gebak, bonbons en koekjes en hebben achterin de zaak ook een paar tafeltjes waar je kunt zitten om je lekkernij te verorberen. Uiteraard met een kopje thee of koffie.
Dat heb ik niet gedaan, maar ik heb wel even rondgekeken in het winkeltje. Leuk, leuk, uiteraard kwam ik hier niet vandaan zonder koekjes..

Wanneer hier naartoe gaan: Voor een bruidstaart (specialisme) en/of ambachtelijke koekjes

Opvallend detail: Ze zijn de enigen die ook Pompeblêd koekjes maken. Gelijk aan de Fryse Dúmkes maar met gespleten amandel ipv hele amandel. Tandvriendelijker voor mensen met een kunstgebit bijvoorbeeld. En ze zijn dus de enige met deze koekjesvorm. (een dag later is het zakje al half leeg..)

Adres: Kleine Kerkstraat 34 / Oostergrachtswal 109








Het Elfde Gebod
Niet veel verder kwam ik bij Het Elfde Gebod. Een klein koffiezaakje dat nog niet zo lang open is. Officieel valt het onder inpandige horeca, en hoort dit zaakje bij de kledingwinkel waar het aan vast zit.
Nadat ik mijn cappuccino had gekregen (uit een automaat weliswaar, maar wel van goede bonen) raakte ik al snel in gesprek met Henk. Henk stond die dag in de coffeecorner en vertelde enthousiast over het ontstaan, de kledingzaak, dat er boven sinds kort ook een kapper zit en er zelfs binnenkort een schoonheidssalon komt. We raakten in gesprek over schrijven, Myanmar en koffie. Het was leuk om Henks enthousiasme te horen terwijl ik, beschermd tegen de gure wind buiten, binnen van mijn cappuccino zat te nippen.
Grappig zaakje met een typische sfeer: ontspannen, geen poespas en een tikkeltje retro.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je partner kleding past in de winkel kun je hier prima vertoeven

Opvallend detail: Het Elfde Gebod staat voor 'Men zal (zondig) genieten'.

Adres: Nieuwestad 45





Vinny & Jo 
Joehoee,, ook heeeeeel leuk! Via Facebook had ik gezien dat ze hier Cold Brew Coffee hebben: een trend op koffiegebied. Dus dat moest ik proberen.
Dikke pech voor mij want Jo was vergeten nieuwe cold brew coffee te maken, dus was er nu amper van deze coffee. Gezien het bereidingsproces toch heel wat uurtjes in beslag neemt konden we (ik was inmiddels Attie tegengekomen die enthousiast mee wilde doen aan het bezoek van deze koffiezaak) daar helaas niet op wachten. Op aanraden van Vinny namen we toen zelfgemaakte ijsthee van bloedsinaasappel en munt. Ook erg fijn :)
En, wat overtrof mijn verwachtingen: we kregen toen ook een miniglaasje met een beetje Cold Brew Coffee!
Erg leuke tent, beetje verstopt in de Grote Hoogstraat, met allerlei soorten koffie die je mee kan nemen voor thuis. Inclusief attributen.
Schijnt dat ze ook goede thee hebben, maar dat heb ik niet gehad dus dat komt een volgende keer weer. Ook een kaart met salades en hapjes, koffiecocktails en alcoholische dranken. Je kunt hier pri-ma een middag vertoeven met een goed boek of ga hier een avondje studeren.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je houdt van koffie en op zoek bent naar iets speciaals

Opvallend detail: Als je naar het toilet gaat kom je via een deur bij Restaurant Spinoza terecht

Adres: Grote Hoogstraat 42a


Sems
Oef, van een koude kermis gesproken.. Toen ik hier vorig jaar met mijn ouders ging eten heeft het zijn verwachtingen niet waar gemaakt, en ook nu helaas niet.
Ik was er om half 6, beetje vroeg voor een restaurant natuurlijk. Enthousiast nam ik plaats in het wijncafé waar ik de kelner vroeg wat hij me aanraadde. Hij vertelde dat hij er nog niet zo lang werkte en zijn collega erbij zou halen. Vreemd, als je een jongen in het wijncafé zet geef je hem toch ook kennis van de wijnen die hij serveert?
Goed, de andere collega vertelde een mooi verhaal over een rode wijn waarop ik besloot die te kiezen. Was zeker een goede keuze! (en duur, maar daar hebben we het niet over)
Niemand maakte een praatje met me of vertelde iets over het restaurant/wijncafé.. dus ik zat daar maar wat. Gelukkig had ik mijn boek en een goed glas wijn wat er voor zorgde dat ik me wel vermaakte.
De inrichting is trouwens erg mooi, het wijncafé past heel goed bij het restaurant en het is heel leuk om te zien hoeveel soorten wijn ze hebben. Lekker muziekje, paar kaarsen.. Met wat vrienden zou ik het hier best gezellig kunnen maken, maar het zou toch niet mijn eerste keuze zijn.

Wanneer hier naartoe gaan: Als je met een gezellige groep bent die van wijn houdt

Opvallend detail: De kleding van de bediening: like

Adres: Gouveneursplein 36













Conclusie
Leeuwarden wat ben je leuk! Ik ga liever niet meer naar een groot café of ketenzaak voor een koffiepauze, liever bezoek ik een van deze leuke koffietentjes.

Ik heb mijn eerste twee vrienden al bereid gevonden mee te gaan voor een tweede bezoek, joehoeee!


Ps.
Als je dan toch in Leeuwarden bent en door kleine straatjes wandelt, vergeet dan niet langs te gaan bij het Grutterswinkeltje op de Nieuwesteeg 5. Haal hier je nostalgische hart op, want er zijn nog snoepjes en gebruiksvoorwerpen uit oma's tijd (die snoepjes zijn wel vers hoor, die stammen niet serieus uit het jaar '50).