vrijdag 24 juli 2015

De dood of de gladiolen - Dag 4

Dag lieve lezers,

Dat ik dit schrijf betekent dat ik niet dood ben, en dús dat de gladiolen binnen zijn!
Woehoeiiiiiii! De finish is bereikt, zeven kruisjes in de wacht gesleept met onze groep plus een groepsmedaille. Supertrots op de vierdaagse chicks 💟👍

Oja, mag ik hier nog even trots vermelden dat ik NUL blaren heb?
Hoe het precies komt weet ik niet: de tips van Hans, geluk, hulp bij het schoenen uitzoeken met Jesse, zooltjes van de Intersport of training..?
Dus ik heb de vierdaagse redelijk 'makkelijk' uitgelopen. Zegen voor mij.
De rest van de groep liep 'm ook uit, maar hadden wel meer last en pijn, dus ik vind het supergoed dat ze dat overwonnen hebben 😀

De weg
Dayenne en ik hadden vanmorgen hetzelfde tempo en we liepen lekker twee uur stevig door. We leken wel militairen. Vandaag ook een vlag mee, dus zelfs dat kwam overeen. Daarna gewacht op de rest, pauze gehouden en weer doorwandelen. Want de laatste dag mag dan 'een formaliteit' wezen (als je dag 3 haalt, dan haal je dag 4 ook), het is wel een formaliteit van 40 kilometer. VEERTIG.

We liepen een lang stuk over een dijk waarbij je de stoet mensen voor je goed kon zien. Niet echt motiverend, want dat liet zien hoe ver we nog moesten. Ook niet zoveel toeschouwers op dat stuk, dus besloten we zelf te zingen. Klonk nog best goed ook! We hebben alle 5 de coupletten van Het Navigatoriaal uit ons hoofd geleerd, dat is een algemeen Navigatorlied. Dat ken ik dus als alumni van NSLeeuwarden, en de anderen ook als leden van de Nijmeegse Studentenvereniging de Navigators.
Vanaf het begin was de sfeer in de dorpjes heel erg uitgelaten, iedereen vond ons helden en toppers en fantastisch. Er was veel muziek en gezelligheid.

Na Cuijck liepen we over een militairenbrug de Waal over. Normaal gaat daar een pontje maar da's nu niet zo praktisch natuurlijk ;)

Hoogtepunten van dag 4
- gezelligste dorp: Cuijck
- leukste aanmoediging: Jacoline (zie foto onder)
- origineelste dorp: Linden, met een culinair thema
- live aanmoediging: Anja, papa & mama en twee vrienden van hen
- aantal gladiolen: weet ik niet precies. Gok op 5 + een bos
- status van benen: bijzonder goed! Beter dan alle andere dagen
- status van kuiten: ook beter, minder last 👍

Een hele grote dankjewel
Voor jullie: lezers, fans, vrienden en familie. Die mij steeds hebben aangemoedigd via Facebook, WhatsApp of SMS. Ik heb ontzettend veel berichtjes gehad.. Van gedichten tot liedjes, tot persoonlijke kaartjes en lieve aanmoedigingen. Elke pauze keek ik op mijn telefoon en had ik altijd wel iets om van te glimlachen. Dankjewel, dat heeft me enorm gemotiveerd!

En eigenlijk wilde ik dit gisteren zeggen, maar dat was ik vergeten.. Bij dezen alsnog: een pluim voor de organisatie en de duizenden vrijwilligers. Heel erg cool dat iedereen zich inzet voor een stel gekken die besloten heeft een lange afstand te gaan wandelen.

Militairen update
Wederom gezang, veel gladiolen voor hen en doorzettingsvermogen. Ik heb er een paar gezien die er compleet doorheen zaten en toch doorgingen. Respect.
Er waren er ook een paar die juist nog energie overheden, die gingen dansen bij de DJ op het podium, hahaha!

Overigens mag de politie geen kruisje dragen op hun uniform, dus zij liepen de via gladiola met een kruisje in hun zak. Ghehe.

Bijzondere dingen
Rolstoeldeelnemers! Ik dacht dat dat niet mocht, maar blijkbaar wel. Lijkt me vooral zwaar met de zevenheuvelenweg.

Ziekenhuispatiënten op de Via Gladiola! We liepen langs het Radboud ziekenhuis en daar hadden ze langs de weg partytenten neergezet waar de patiënten in hun bed onder zaten. Zo gaaf! Heel bijzonder. Ze kregen van heel veel wandelaars gladiolen. Ik kan me voorstellen dat dit hun herstel versnelt. Ik hoop het van harte.

Oudjes. Zo leuk. Die zijn in hun rolstoel neergezet langs de weg. En zwaaien. Zo lief. Sommigen zijn heel enthousiast en hebben een clownsneus op, anderen zijn wat rustiger ;)

Via Gladiola
Viel me alles mee. Ik dacht dat het een gruwelijk eind zou zijn. Was echter minder muziek en gezelligheid dan ik had gedacht. Vooral leuk om uit te kijken naar bekenden. Yvonne stond er ook om ons aan te moedigen, daar kregen we bloemen van :)

De Vierdaagse verbindt trouwens enorm. Zowel letterlijk (pleisters, blaren ed) als figuurlijk. Hele straten werken samen om een thema neer te zetten en het is heel gezellig.

Wandelaars zijn nette mensen, behalve als er iets wordt uitgedeeld (gratis, en we blijven Nederlanders dus dat willen we hebben) en er staan te weinig prullenbakken. Dan belandt alles toch nog in de berm.

Oja, variant op Drank en Drugs, dat liedje: Als je voeten moeten chillen is het geen probleem want ik heb pleisters.. En tape.. (tekst door Dayenne)

Ik vergeet vast enorm veel te vertellen, dat zal ik je dan in het echt wel eens zeggen :)

Vanavond lekker genieten, uitzendingen kijken over de vierdaagse op tv en morgen uitslapen!

Doeiiii

Ps. De dood of de gladiolen? Het zijn nu meer 'dode gladiolen', aldus Esther 😂

Ps2. Of ik volgend jaar weer meedoe..? We zullen zien.. :)

Ps3. We zijn gefinisht met het zingen van Het Navigatoriaal. Vet cool.

donderdag 23 juli 2015

De dood of de gladiolen - Dag 3

Zoooo... Gegeten, gedoucht, klaar om een blog te schrijven. We aten trouwens pizza via Thuisbezorgd, ghehe. Dat is bedacht voor dit soort momenten..

Vandaag tegen mijn verwachting in toch met 8 mensen bij de start. Dag 2 was bij ons wel zwaar, dus 's avonds heeft iedereen maximaal gechilld voor zover mogelijk. De één deed dat op een bedje bij de EHBO, de ander gewoon thuis.

Helaas verloren we vrij snel toch Yvonne. Die kwam gisteren over de finish met een gladiool, weten jullie nog? Te veel pijn aan haar been zorgde ervoor dat ze moest opgeven.
Nu zijn we nog met 7.
We willen voor zover mogelijk wel met de hele groep over de Via Gladiola, hoewel niet iedereen dan een kruisje heeft. Maar ze horen er nog wel bij :)

Vandaag een beetje anders gelopen dan gisteren: ieder hield z'n eigen tempo aan en dan wachtten we regelmatig op elkaar.  De voorsten hadden daardoor soms iets langer pauze, maar de achtersten hielden ook gewoon zelf pauze. Verliep (haha, woordgrap) prima!

Bergen
Gek genoeg waren de zeven heuvels pas aan het einde van de tocht vandaag. Eerst liepen we door dorpjes, langs het water en langs het bos. Ook voor de officiële zeven (niet geteld, maar we denken dat het er minder zijn) heuvels waren er al bergen. Jahaa, bergen. De Franse militair had het over 'la montagne' en dat betekent berg. En in Frankrijk hebben ze bergen dus hij kan het weten. Of... hij zei dat het geen berg was. Kan ook ;)

De militairen waren vandaag weer volop aan het zingen. Ik werd zelfs wakker met een militairenliedje in mijn hoofd "oh Lord, I wanna go hooooome". Maar dat wilde ik niet hoor.

Dagelijkse hoogtepuntenlijstje:
- leukste aanmoediging: Renske. Met een zelfgemaakte vierdaagselied op de wijs van 'we zijn er bijna'. Hoewel papa ook een eervolle vermelding verdient.
- gekste vraag: Mag ik je telefoon hebben? (context: kindje aan de kant tegen Esther. Antwoord was verrassend genoeg nee😊)
- beste aangeboden eten van toeschouwer: zelfgemaakt koekje met enorm veel heerlijkheid!
- moeilijkste moment: ongeveer 5km voor de finish (Maar dan ben je er toch bijna? Nee! Dan ben je er niet bijna. Dan moet je nog een uur. Minstens. In een groep loop je niet zo hard.).
- kippenvelmoment: 1km voor de finish het lied You never walk alone. Met honderden wandelaars en toeschouwers.
- huidige status: tevreden en moe
- kuiten update: zelfde als gisteren.
- stomste aanmoediging: 200m na ons pauzemoment zei een vrouw dat het allemaal wel goed zou komen. Nou! Ik liep gewoon mank omdat ik net een kwartiertje gezeten had, dan is de eerste paar honderd meter een oma-moment. Dat ziet er echt lelijk uit, haha, dan zijn we net Familie Strompel. Dus. Ik kon best normaal lopen.
- kortste aanmoediging: "Hup!"

Onderweg kwam ik toevallig Familie Zondag uit Meppel tegen die langs de kant zaten, en de moeder van Jacoline, die ons oa. chips meegaf. Goed voor het zoutgehalte en een mentale opkikker.

Hamer, verkoop en eieren
De man met de hamer kwam rond de 8km die ons nog restten. Wel de spreekwoordelijke hoor. Als er echt een man met een hamer had gestaan dan had ik 'm zelf een klap verkocht.
Over verkopen gesproken, allerlei kraampjes en standjes verkopen eten en drinken. Vooral (fris)drank en fruit zie ik vaak voorbij komen. Vandaag een broodje gebakken ei gekocht, voor wie het wil weten ;)

De kerstmanmeneer
Trouwens. Er is ook een kerstmanmeneer. Hij heeft een buik, witte haren tot op zijn schouders en een witte lange baard. Erg bijzonder. En hij loopt erg langzaam. Meestal halen wij m in het begin in, houden later pauze en halen m dan weer in. We vragen ons af of hij dus de hele 40(?)km doorloopt in zijn rustige tempo of dat hij wel pauze houdt. Erg knap, hoe dan ook. Hij verdient een gladiool.

Oja, we liepen vandaag door de gladiolenvelden! Niet letterlijk, hoewel sommige mannen het nodig vonden om ze water te geven.

Mentaal ging het vandaag goed. Minder zwaar dan ik had gedacht! Alleen het eind was even zwaar. De heuvels waren goed te doen en ik had heel leuke aanmoedigingen van vrienden via mijn telefoon ☺

Nadenkertje
Waarom zou 'achterlijke gladiool' een scheldwoord zijn? Zijn gladiolen achterlijk? Ik zal het ze morgen eens vragen.

Liefs

Ps. Als je niet van Nederlandse muziek houdt kun je hier beter nooit aan meedoen. Vooral Guus' muziek doet t goed.

woensdag 22 juli 2015

De dood of de gladiolen - Dag 2

Wederom rond 05.20 gestart, als een van de laatste groepen liepen we vandaag via Wijchen naar (ik weet niet meer hoe het heet.. Iets met een B) en Weurt naar Nijmegen terug.

Oja! Misschien kom ik op tv! Ik werd geïnterviewd door SBS6 tijdens het wachten op een van onze meiden bij de ehbo. Ik lag daar wat te slapen (nouja, niet echt). 't Was geen spannend interview dus ik weet niet of ze het uitzenden hoor. Rond 23.30 op tv, maar dan slaap ik al. Dus kijken jullie maar ;) 

Vandaag ons pauzebeleid aangepast en besloten om de 2 uur/10km pauze te houden. We begonnen iets anders door vrij snel een plaspauze maaaaar oké.

Afvallers  
Ik weet niet hoe het zit met gewicht, maar tot zover zijn er drie meiden afgevallen. Eentje zou eigenlijk de eerste dag niet eens uit lopen omdat ze enkelbraces had en van de dokter niet mocht lopen. Aangezien eigenwijsheid haar kenmerkt heeft ze 'm toch uitgelopen, en wel op teenslippers! Vet knap.
Iemand anders moest gisteren helaas ook afhaken ivm een soort blessure en vanmorgen verloren we Aletta vrij snel. Ze had gisteren veel blaren opgelopen (haha, woordgrap) en het was vandaag te pijnlijk om door te lopen.

Met de rest van onze groep ging het wel goed, dus we hadden een heel leuke tijd tot ongeveer half 10. Toen volgde een bezoek aan de ehbo wat vrij lang duurde maar wel erg belangrijk was, dus wat moet, dat moet. Ondertussen zat ik buiten op een kleine tribune met een paar van onze groep en een boel Israëlieten. We zongen Hinematov hiemalaaaajiem (weet ik hoe je dat schrijft) en shalom chaferim.

Hoogtepunten van vandaag:
- leukste aanmoediging: David, met een prachtig gedicht via WhatsApp
- verrassende live aanmoediging: Rens, die ik ken via Food Inspiration, in het pand waar ik stage liep
- vreemdste outfit: een oudere man met een konijnenpak
- fijnste wc: bij een gezin in Weurt met een mega groot huis waar we ook een ijsje kregen
- status van voeten: alsof ik er 80km op heb gelopen, verder ok
- status van kuiten: niet aanraken dan gaat het goed

Roze, schaamte en militairen 
Vandaag was trouwens roze woensdag (iets met homo's) dus we vielen niet meer op met onze roze shirts..
Verder staan er regelmatig mensen langs de kant die zo gek doen dat ik me dood zou schamen als het mijn ouders waren, haha! Rare kleding, dansjes, attributen..
Bijvoorbeeld je band, bestaande uit oudere mannen, Harrie en de trekkers noemen. Raar want.. Nouja, dat mag je zelf invullen ;)

Mensen langs de kant slepen me er wel doorheen. Vooral het plein in Wijchen was leuk toen voelde ik me net de koningin.
Nog gezwaaid naar de burgemeester, haha.
De militairen zijn ook cool. Ze zijn met heel veel uit best veel landen. Vaak hebben ze er stevig de pas in en zingen ze liederen. Dat heeft verschillende voordelen: burger wandelaars gaan aan de kant, ze blijven gemotiveerd en ze houden de pas er in.

Er staan trouwens vet veel kindjes langs de weg snoep of andere dingen uit de delen. Ik eet nooit zoveel snoep op een dag als nu, haha. Heel lief. Soms ook wortel, komkommer, zoute stokjes, dropjes en pepermuntjes. En ik had ook een stukje pannenkoek en kaas! Het leven is mooi.

Het einde van vandaag was wel zwaar, de laatste 10km zeg maar. Verwacht ik morgen ook dus aanmoedigingen zijn extra welkom vanaf een uur of 12 (kun je nog uitslapen ook).
De rest van de groep had het ook zwaar. Speciaal woord van respect voor Yvonne die met een lach en een traan - en een gladiool! - de finish haalde, en voor Esther die het ook zwaar had.
Op moment van schrijven weet ik niet precies hoe iedereen er aan toe is, ik hoop dat we morgen met 8 starten. 

Daag!

Ps. De foto in de gymzaal is de blarenpoli halverwege.

dinsdag 21 juli 2015

De dood of de gladiolen - Dag 1

Lieve fans,

Vandaag was de dood dichterbij dan de gladiolen.
En ik schrijf dit bericht met twee zakken vol diepgevroren stukjes paprika op mijn kuiten.
Het begon allemaal zo.. 

Gisteren gearriveerd in Nijmegen en geprobeerd om vroeg te gaan slapen. Al met al 5 uur slaap gepakt maar vol goede moed begonnen we rond 5.15 uur.

Onze groep bestaat uit 11 meiden, allemaal lid (geweest) van de studentenvereniging De Navigators. Hetzij Nijmegen, hetzij Leeuwarden.

We begonnen met verbazingwekkend veel toeschouwers die ons aanmoedigden. Voornamelijk dronken mensen maar het was wel gezellig. Heb nog nooit zoveel high fives gegeven als vandaag.

Oja, ik zal nog wat hoogtepunten noemen:
- leukste aanmoediging: Henk Jan & Anja met een heel leuk voicebericht
- beste peptalk: Stephanie
- vreemdste hoofddeksel: een vrouw met een nepvogel op haar hoofd
- leukste stad van vandaag: Elst
- militair ontmoet met 'slechts' 10kg aan bagage, exclusief water
- bijzonder feit: overal pijn behalve in mijn voeten, haha
- slechtste plan van vandaag: maar 1x echt pauzeren.

Ja, over dat laatste dus he. Allemachtig. Ik ben heuuulemaal kapot nu. En er komen nog 3 dagen. Ik kan me niet druk maken om die gladiolen, die sleep ik vrijdag gewoon achter me aan over de grond. Maar ik zal het halen!

We hadden in het begin twee korte plaspauzes omdat een klein gedeelte van onze groep naar de wc moest. De rest bleef staan wachten. Rond 20km gepauzeerd.
Voorstel gedaan om rond 30km weer te pauzeren maar de rest wilde doorlopen. Later wel een kleine plaspauze gehad.
Rond 35km lopen op karakter, positief blijven en bidden dat de finish snel werd bereikt. Dat was niet zo.
Op 38km toch nog gepauzeerd. Konden echt niet meer. Logisch. En dom. Maargoed, de meerderheid besloot.

Inmiddels heeft iedereen besloten dat we morgen meer moeten drinken en meer pauze moeten houden.
Daar ben ik het niet mee oneens.

Finishen was niet erg speciaal, wel erg blij met de aanmoedigingen en klappende en zingende mensen onderweg.
Met name het liedje 'ik kan het niet, ik kan het niet alleen' was toepasselijk. Geen idee wie dat zingt, dat zoek je zelf maar op ;)

Na de finish naar de EHBO want het grootste gedeelte van onze groep had een probleem. Ik had als enige probleem mijn kuiten. Volgens de meneer waren ze verbrand vanwege het hete asfalt.
Ik heb vanaf nu dus een gloeiende hekel aan asfalt. Letterlijk.
Vandaar de zakken koude paprika, omdat hij zei dat ik moest 'ijzen'.
Ik doe mijn best ijskonining te worden.

Dagdag!

Ps. Foto's toevoegen lukt wel, maar ik weet niet hoe jullie ze te zien krijgen.