Zonder blaren. Oh yeah!
Vanaf dag 2 mijn oude schoenen weer aan, was een goede beslissing :)
Het begin
De eerste 10 km vond ik zwaar. Het was bewolkt en benauwd maar wel droog. We liepen voor de derde dag op rij via dezelfde weg Nijmegen uit dus dat had ik ondertussen wel gezien.
Ik besloot op een omgekeerde bloembak pauze te houden, net zoals veel anderen. Daar eventjes post gelezen van Renske en Jacoline en toen met muziek op weer verder. Dat hielp!
Al vrij snel begon het toen te regenen. Ik trok mijn práchtige roze poncho aan en zo vormden we met bijna 46.000 mensen een boemkerman (klik voor uitleg) parade.
Omdat het regende waren er niet zo veel mensen langs de kant van de weg (hulde voor degenen die er nog wel zaten) dus de sfeer zat er nog niet zo goed in.
Het midden
Ik liep wel lekker, ondanks de regen. In een of ander dorp werd ik geïnterviewd door SBS6, dus wie weet haal ik de uitzending nog :)
We liepen na het dorp een stuk over een dijk. Vorig jaar voelde dat als een meeeeeeeeeeegalang stuk, maar dat viel dit jaar alles mee. Nadeel van regen is dat je snel koud wordt, dus pauze kan wel maar niet te lang. Her en der zaten zielige poncho's met menen er onder op een bloembak, bankje of stoel sip naar beneden te kijken tot hun pauzetijd weer voorbij was.
Het leuke van de poncho's is dat mensen twee vormen kunnen aannemen als ze een niet-doorschijnende poncho hebben, namelijk:
- Quasimodo (vanwege de rugzak op hun rug)
- Afrikaanse vrouw (vanwege het heuptasje boven hun billen waardoor het lijkt alsof ze een mooie grote kont hebben)
 |
| Lief he. Handjes vasthouden. |
We staken de pontonbrug over die het leger (ja, weet ik veel welk gedeelte van het leger. In mijn ogen is iedereen met een groen vlekkenpak 'het leger') die nacht had gemaakt. Dik feest daar, supermooi. Ik voelde me net Epke Zonderland die werd binnengehaald na zijn gouden medaille.
Het eind
Al vrij snel kwam het bord: Nog 14km tot de finish.
Woehoe! Inmiddels was het weer droog en waren er lekker veel toeschouwers. Hoe dichter we bij Nijmegen kwamen hoe beter het weer werd. Ik liep nog een stukje samen met Cees Mooij. Kent u hem? Ik ook niet. Maar naar eigen zeggen staat hij op het punt van doorbreken. Ik moest hem vooral opzoeken op Youtube, dus dat heb ik net gedaan.
Dat is mooi. In het filmpje is zijn titel: Cees Mooij - Wil beroemd worden.
Dus, daar hadden we het over tot ik pauze ging houden vlak voor de Via Gladiola. En dan denk je nu waarschijnlijk: dan ben je er bijna. Nouuuu, dat ding is lang hoor! LANG! Maar wel erg gezellig. Het is fijn dat onbekenden ontzéttend trots op me zijn en me aanmoedigen en high fiven en juichen en klappen voor mij.
En toen waren papa en mama daar ook! Met dik veel gladiolen voor mij, dus ik finishte toch nog met bloemen.
En toen gingen we patat eten, chillen en proosten met bier.
Maar zo zwaar had ik het niet
Wat enorm bijzonder was, en me erg ontroerde, was een tent van het Radboud UMC. Onder de luifel lagen ziekenhuispatiënten. Een paar broeders en zusters hielden alles in de gaten, de infusen stonden naast het bed en op het bed lagen de mensen vrolijk te zwaaien naar alle voorbijgangers.
Ja, het is wel zwaar om 160 km te lopen. Asfaltbrand, spierpijn en zere voeten. MAAR.. dat gaat over. Over een week zie je niks meer en heb ik nergens last van.
Voor deze mensen is de ellende waarschijnlijk volgende week nog níét over. Des te meer reden dus om de gladiool die ik zes kilometer eerder had gekregen van Gemma, aan een man in een ziekenhuisbed te doneren. Omdat hij hem veel beter kan gebruiken dan ik.
De bedden lagen vol met gladiolen, echt prachtig om te zien!
De sexy wandelaar
Het heeft me toch beziggehouden: kan je als wandelaar sexy zijn? Mijn antwoord wordt denk ik toch: nee. Hoewel de uitzonderingen natuurlijk de regel bevestigen.
Want er is een groot verschil tussen iets dat mooi is en iets dat praktisch is. Bijvoorbeeld:
- Een praktische pet heeft zo'n flapje in je nek want dat beschermt tegen de zon. Een mooie pet heeft kleurtjes/print/tekst en beschermt minder goed.
- Wandelschoenen zijn natuurlijk het allerbelangrijkste, maar die schijnen ze niet te maken in een leuke variant. Vrijwel alles is zwart, bruin of grijs. Er zijn mensen die op hardloopschoenen lopen maar dat is slechter voor je voeten en op een regenachtige dag als vandaag zorgen de gaatjes in de voorkant voor natte sokken
- Over sokken gesproken: niet sexy.
- Wandelbroek: doe jezelf een plezier en trek een fijne broek aan. Geen rokje, geen jeans. Een hardlooplegging werkt wel maar is natuurlijk wel gek, zeker bij mannen (zie foto gisteren). En onder fijne broek versta ik: een met minstens twee zakken, lang of kort maakt niet uit (afrits: jazeker mag dat want dat is praktisch).
- Shirt: kijk. Daarmee kun je je outfit nog redden. Doe een sportshirt aan en geen katoen!! Want als dat nat is van zweet/water dan word je nooit meer droog. Gooi er een leuke tekst op en je hebt zo aanspraak.
- Sjaaltje. Ooit een sexy sjaal gezien? Point made.
- Maar geen nood, er is nog een belangrijk onderdeel: de zonnebril. Zet op en je bent zo goed als onherkenbaar. Ziet niemand dat je lelijk bent.
Nog even dit:
Er zijn een heleboel vrijwilligers aan het werk bij de Vierdaagse. Mijn drie favoriete:
- De scanners: mensen die aan het begin en eind van de dag mijn polsbandje scannen en daarmee officieel aantonen dat ik ben gestart/gefinisht
- De knippers: mensen die onderweg de controlekaartjes knippen
- De nummerschreeuwers (favoriet): mensen die bij de toiletrijen staan en schreeuwen welk toiletnummer vrij is zodat je die kunt gebruiken. "VIER! ZEVEN! ACHTENTWINTIG! VIER NOG STEEDS!"
Nou, dat was 'm wel weer voor vandaag!
 |
| Deze slinger kreeg ik van Jacoline en Renske via de enveloppen :) |
ps. Heel erg bedankt aan iedereen die me heeft aangemoedigd, op wat voor manier dan ook, Maria voor het voedingsadvies, mijn leuke medewandelaars voor de gesprekken, de nummerschreeuwers en andere vrijwilligers, de organisatie en de toeschouwers. En als ik je nu vergeten ben maar je toch bedankt wilt worden: DANKJEWEL! Liefde.
Nou. Nu ophouden met lezen. Het is klaar.
