1 goed voornemen voor 2014

To be loved is to be known

Het was warm in de ruimte, en we stonden in een kring. Voor ons lag een papier met onze eigen aantekeningen. Een uurtje hiervoor hadden we van elk van onze groepsleden twee of drie kernkwaliteiten opgeschreven. Nu gingen we daarmee aan de slag.

Één iemand begon, en zei - terwijl hij diegene aankeek - tegen degene links van hem 'ik ben (kernkwaliteit)'. De ander herhaalde dat, en voegde een eigenschap toe die hij bij persoon 1 vond passen. Persoon 1 herhaalde dit en liet het op zich inwerken. Dat deden we tot we iedereen in de kring hadden gehad.

Voorbeeld:
Persoon 1: Ik ben enthousiast.
Persoon 2: (naam), jij bent enthousiast, en je bent loyaal.
Persoon 1: Ik ben enthousiast, en ik ben loyaal.

Persoon 1: Ik ben enthousiast, en ik ben loyaal.
Persoon 3: (naam), jij bent enthousiast, je bent loyaal en je bent doelgericht.
Persoon 1: Ik ben enthousiast, ik ben loyaal en ik ben doelgericht.

Wauw, wat waardevol dat mensen je recht in de ogen aankijken en (in het geval van de laatste persoon) zeven kernkwaliteiten over jou opnoemen! Mensen zien je echt, hebben de moeite genomen om over jou na te denken en je te leren kennen. 
Ik kreeg zeven mooie eigenschappen te horen. Dat anderen dat over me zeiden maakte dat ik me gekend en dus geliefd voelde. Het deed me denken aan de spreuk is 'To be loved is to be known.' 

Is dat niet wat we ten diepste allemaal willen? Dat iemand ons echt ziet? Niet gewoon 'hoi, wat heb je leuke kleren aan.' maar 'Hoi, wat fijn dat ik altijd op je kan rekenen, je bent betrouwbaar.' 

-------------

Via internet kwam ik op het volgende stukje:

I want to be known
I want someone to look at my face and not just see two eyes, a nose, a mouth and two ears
But to see all that I am and could be
All my hopes, loves and fears

But that’s too much to hope for, to wish for, or pray for
So I don’t – not any more

Bovenstaand stukje is geschreven vanuit het perspectief van de Samaritaanse vrouw die Jezus ontmoet bij de waterput. Zij wil ook iemand die haar écht ziet, maar heeft ervaren dat dat teveel is om op te hopen. Dus daar wacht ze maar niet meer op. Wat een moedeloosheid en eenzaamheid.. 
Gelukkig komt Jezus daar aangelopen, en verandert dat een heleboel. Hij ziet haar echt staan, in tegenstelling tot de rest van de samenleving. 

Als mijn doel is om Jezus na te volgen en te leven zoals hij dat deed, dan wil ik ook oog hebben voor de mensen om me heen. Ik wil ze echt zien. 



ps. Het hele filmpje over de Samaritaanse vrouw heet 'Woman at the Well', duurt 2,5 minuut en kun je hier zien:

Dromen volgen

Er komt een tijd in het leven 
dat er niets anders op zit
dan je eigen weg te gaan.
Een tijd om je dromen te volgen.
Een tijd om de zeilen 
van je eigen wijsheid te hijsen

Sergio Bambaren

De Naventuretweedaagse

De inhoud van de tweedaagse:

Dingen doen. Reflecteren.

Herhaal dit proces twee dagen.

Gastblog door Tjerk van Abbema

Tjerk is sinds juni 2013 Quaestor (oftewel Penningmeester) bij Navigators Studentenvereniging Leeuwarden. Hij is 23, studeert voor Leraar Economie en woont uiteraard in de mooiste stad van ons land: Leeuwarden.
Afgelopen week schreef hij onderstaand stukje in de nieuwsbrief van de vereniging. Tjerk geeft een nieuwe kijk op het 'YOLO'-geschreeuw.
Kijk een lees.

“YOLO!”

Deze door mij veel geuite kreet levert tot nu toe al bij menig persoon een vorm van irritatie op. Daarnaast zijn ook vooral mijn bestuursvrouwen niet erg gediend van het gebruik van dit woord. Eerlijk gezegd vind ik dat ook niet heel vreemd. Ik vind het echter wel grappig, met name de reacties die ik van sommige mensen krijg na het gebruik van dit woord.

De gedachte waar “YOLO” vaak mee gepaard gaat, staat mijzelf eerlijk gezegd ook niet erg aan. Deze uitspraak doet mij denken aan mensen die de meest idiote dingen uithalen waarbij ze zichzelf en anderen in gevaar brengen.

Veel liever geef ik een andere invulling aan deze uitspraak. Een dieper besef dat dit aardse leven slechts tijdelijk is. Dat wat er gebeurt niet terug te draaien is en bovenal dat ik mijn tijd op deze aarde goed mag gebruiken. In mijn ogen is er geen betere manier om je tijd te gebruiken dan deze te besteden aan onze grote God.

You only live once, so live your life for God!

Groeten,
Tjerk

KMT-Weekend met het verenigingslied

Afgelopen weekend (27-29 sept) zijn we met de hele vereniging op KMT-weekend geweest. Een groep van 55 mensen waarvan 8 novieten. Zo bezien, met onze negen jaar, zijn we nog jong, en met 8 novieten op het weekend, en in totaal zo'n 15 die lid worden groeien we hard door. Dankzij hun jeugdige kijk op de wereld wordt de vereniging weer vernieuwd, en blijven we ook jong. Hier hebben die enthousiaste novieten zelfs een naam voor bedacht, als jaargroep heten ze 'Renovationis', Latijn voor 'Vernieuwing'.
Doel van het weekend is om het gezellig te hebben met z'n allen, de novieten te 'ontgroenen' (milde vorm) en om te bidden, zingen, lachen en feest te vieren.

Op vrijdag gingen we met de boot naar Schiermonnikoog en begonnen we het weekend door gezamenlijk te dineren. Want samen eten ja dat maakt ons een (of dik).
Hoewel we normaal gesproken in Leeuwarden zijn, op us Fryske grûn, waren we nu dus op een heus eiland. Elke dag stond in het teken van een activiteit, kring, sporten of een borrel. Over die kring gesproken, we leren veel van God woord en elkander. Het is goed om te beseffen dat we, met Hem als us Heit, nooit alleen zijn. We keken onder andere naar het verhaal uit de bijbel over het verloren schaap, en het stuk in de bijbel waarin Paulus schrijft dat we één lichaam zijn. Zijn we als vereniging trots dat we leden van één lichaam zijn, en gaan we ervoor om in dienst van God te staan?
We hadden niet alleen kring dit weekend. Gezelligheid staat ook hoog in het vaandel. Zo was er op vrijdagavond ruim de tijd voor een borrel, de harde kern (waaronder Tak Bijnagte) maakte het 04.45 uur.
De volgende ochtend fris en fruitig aan het ontbijt met zelf meegenomen beleg. B'vo voor knetterpasta. Knetterpasta was niet het enige bijzondere dit weekend, we hadden namelijk ook een Litouws meisje als noviet. Hoewel zij niet meedeed met het novietenprogramma vanwege de taalbarrière was ze wel welkom, want bij ons is 't fijn.

Zaterdagmiddag waren er zeeën in zicht, zo ook voor de meesten zeeën van vrije tijd. Na een bezoek aan het strand, een terras, een tocht met de tandem en een wandeltour was ik weer terug op de kampeerboerderij.
Op zaterdagavond veel spelletjes gedaan, wederom een borrel en twee traditionele activiteiten.
Daarna werden de novieten verlost van hun witte shirt met nummer en verwelkomd als bijna-leden door de ouderejaars. Ook zij hebben inmiddels door dat er meer is tussen hemel en tentamen, en dat het goed is om een NSLeeuwarder te zijn (of te worden).

Gelukkig hebben we dhr. Huisman ook nog even in het zonnetje kunnen zetten dit weekend. Ten slotte was het (wederom) zijn verjaardagsweekend. We zongen 'Hij leve hoog', 'Lang zal hij leven', en 'Beppe sil se wurde in e gloria' (ohnee, die laatste niet).

Op de boot terug naar het vaste land pronkte iedere ouderejaars met zijn of haar verenigingskleding. Zo werd er prachtig promotie gemaakt voor de vereniging en kon iedereen de Friesche Navigators aanschouwen. Met zevenhonderd man en twee grote honden in de bus en een spannend gebeuren voor in de bus wat we van achter uit de bus mooi konden volgen en af en toe begeleidden met een 'oehhhhh', was het toch nog een leuke rit naar huis. Eenmaal thuis lekker wat eten, nog even een bezoek brengen aan café Navigators en toen vlug slapen, want 9 uur in twee nachten tijd is weliswaar meer dan sommige anderen gemaakt hadden.. veel is het ook niet.

Ik zeg: een dikke b'vo voor de commissie en ieder ander die het weekend tof heeft gemaakt.

In Deo speramus..
Pater noster!

Tr.

Deze blog heeft als titel Tr. omdat in de Naventuretraining alles afgekort wordt.

We beginnen de dag doorgaans met PA.
Dan bespreken we ons huiswerk, dat is TY of GO
Dan mk. we iets, of lz. we iets.
Dan is het tijd voor pauze.
Dan bespr. we iets.
Dan gaan we naar huis.

Maar goed, ik zal het wat uitgebreider vertellen. Iedereen vraagt steeds hoe het is op de Naventuretraining, dus dat leg ik graag uit.

Even een kanttekening: Naventure Trainees worden door de meeste mensen 'Naventurees' genoemd. (spreek uit: naventjurieees)

We beginnen de dag met z'n 12en in Zwolle. 2 leiding en 10 Naventurees.
Iemand is verantwoordelijk voor de lekkere dingen op tafel: koekjes, fruit en snoep. We moeten onszelf natuurlijk wel tevreden houden :)

Dan hebben we gebed en PA (Persoonlijke Aanbidding). Dat houdt in dat 1 persoon vertelt waar hij die week mee bezig is geweest, wat hij van God heeft geleerd of iets in die richting.

Zoals in de vorige blog vermeld krijgen we ook stapels huiswerk. Dat bespreken we ook tijdens de training. We hebben nu hoofdstukken uit het boek van TY (Tom Yeakly): Koninklijk karakter.
Volgende week behandelen we hoofdstukken uit GO (Greg Ogden): Discipelschap met impact.

Meestal zijn we daarna al aan pauze toe. Braaf onze eigen bammetjes opeten, of naar de Jumbo rennen voor een lunch.

Na de lunchpauze doen we steeds iets anders. Iets creatiefs, of iets lezen uit de map (die 3 kilo weegt) of het een en ander bespreken.
En voor je het weet is het alweer 4 uur: tijd om dag te zeggen!

We zijn het eerste half jaar voornamelijk bezig met karaktervorming. Dat doen we in stukken want we kunnen natuurlijk niet ons hele karakter omgooien en verbeteren in 1 dag. Nu zijn we bezig met liefde, een fundamentele karaktereigenschap volgens TY. En dat ben ik wel met hem eens denk ik.
Dus nu moet ik de hele tijd lief zijn en proberen om dat te doen zonder dat het gemaakt is, maar juist op een natuurlijke wijze. En ook wil ik ontdekken hoe ik het beste kan leiden vanuit liefde. (Letwel: leiden niet lijden)

Tips & Trucs welkom, en als ik een keer niet lief doe met je dat maar even melden. Work in progress.

De hand kan niet zonder de voet

Eind augustus ben ik verhuisd naar het hóóge noorden, naar de stad van de Oldehove, de Waag, de Fryske dúmkes en het fierljeppen: Leeuwarden.
Vanaf begin september volg ik parttime een leiderschapscursus, Naventure. Ik heb één trainingsdag per week, een stapel huiswerk alsof ik op de middelbare school zit (inclusief presentaties en overhoringen) en negen leuke ‘klasgenoten’.
Deze cursus is gelinkt aan de stichting De Navigators. Daarom besteed ik ook een aantal uur per week aan de Christelijke studentenverenging waar ik voorheen lid was. Terwijl menigeen biertjes drinkt en nieuwe mensen verwelkomt help ik met het leiden van een groep van 12 enthousiaste nieuwe leiders, help ik met het (uitvoeren van) het beleid, de visie, de strategische kant van het verhaal en leid ik de bestuursteambuilding.

En dat laatste hebben we onlangs voor het eerst gedaan. We hadden drie uur de tijd, en die vielen precies rond etenstijd. Ik gaf elk van de vijf bestuursleden een taak. Twee meiden mochten niet praten, twee anderen mochten niet zien, dus moesten een blinddoek om en één persoon mocht zijn handen niet gebruiken. Nadat we naar de winkel waren geweest (‘Wilt u een bonnetje?’ (stilte)… Aantikken van degene die wel mocht praten.. ‘Nee dank u’), begon de uitdaging in de keuken. Degene die normaal gesproken het overzicht houdt en alles leidt was nu geblinddoekt en was al het overzicht kwijt. Degene die doorgaans het meeste praat was nu stil (Wat een rust!). En degene met een blinddoek om (Foodie in hart en ziel) sneed gewoon vier paprika’s in stukjes. Er was maar één persoon die het overzicht had, want de blinden konden niet met de stillen communiceren.

Door samen te werken op een andere manier dan ze gewend waren kwam er toch een goede maaltijd op tafel. Ze hadden elkaar letterlijk nodig. De blinden konden niet zonder de stillen, en de stillen niet zonder de prater. Of, zoals een wijs man eens zei: ‘Het oog kan niet tegen de hand zeggen: ‘Ik heb je niet nodig,’ en het hoofd kan dat evenmin tegen de voeten zeggen.’

Dus werk eens op een andere manier samen. Misschien wordt de paprika niet zo netjes in blokjes gesneden door de ander en zou je het zelf beter doen, er komt zeker wel een goede maaltijd op tafel. Misschien ontdek je nog een paar nieuwe talenten! 

KNW: Het verhaal over de visie van de Nestoren (of toch niet)

Van 14 tot 18 augustus was het KNW: het Kringleiders* en Nestoren*weekend*.

*Kringleider: Iemand die een kring* leidt
*Kring: Bijbelstudiegroepje van een vast aantal personen dat om de week bij elkaar komt
*Nestor: Stuurt de kringleiders aan
*Weekend: Iets waar burgers erg naar toeleven

Als burger leefde ik dan ook erg toe naar het weekend. En wat een geluk: dit waren vijf dagen. Dus vijf dagen vrij!
Bepakt en bezakt met mijn tent, slaapzak, matje, bijbel, pen, papier en een boel kleren ging ik op pad.
En het was een toffe tijd.

Kort samengevat: Elke dag ongeveer 3 sprekers, vette aanbidding, nabespreken in kleine groepjes, oefenen, toepassen, leren, begrijpen, hopen informatie, eten, bijbel lezen, bidden en bier drinken (Of niet. Of stiekem wel).

Intensief dus. Maar wel vet!
Ik heb het begin van mijn draai als Nestor gevonden en dat is fijn. We hebben als Nestoren het begin van onze visie op papier gezet. Jullie zullen ons binnenkort door de sociëteit zien lopen met een t-shirt met onze visie achterop gedrukt (of misschien toch niet, als het aan Renske ligt).

Hier een foto die ons typeert:

Iets meer concrete informatie?
12 muggenbulten, gemiddeld 7 uur slaap per nacht, elk praatje van de spreker duurde gemiddeld 34 minuten, we namen na elke oefenkring 9.8 minuten de tijd voor evaluatie en feedback, er waren 19 zonuren en er waren 2 nachten met regen.
Er waren 95 Nestoren en bijna 160 kringleiders.

Nee, niet dat soort informatie?
Wat is onze visie? Wie zijn de kringleiders? Hoe gaan we de KLO vormgeven? Wanneer is de eerste bijeenkomst? Wordt er wat verteld op de ALV? Welke studie gaan we kiezen? Wie kiest de studie? Heet de studie niet stiekem kringmateriaal? (Ja dus!) Wat is de rol van ons staflid in dit alles? Is er om de maandag KLO?

Rustig!
"Maak je dus geen zorgen voor de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf." Mattheus 6:34, om maar eens met een Bijbeltekst te gooien.
We gaan als Nestoren eerst eens goed nadenken en de tijd nemen voor dit alles, dan hebben we als de tijd rijp is een prachtig plan.

Wanneer is dat plan dan klaar?
Op tijd. Dus leun achterover, chill. Het is nu nog vakantie, geniet daarvan.

U wordt zo spoedig mogelijk geholpen. Er zijn nog zes weken voor u..

Gastblog door Annemarijn de Groot

De lege stoel

Vanochtend was ik in een gemeente die kerkte in de aula van een basisschool. Op het podium stond een grote goudomrande stoel. Ik hoor wel eens van gemeentes of gezinnen die een stoel vrijhouden om de aanwezigheid van Jezus te symboliseren, Die op die stoel mag zitten en mee mag eten ofzo. Ik dacht dat dit in deze gemeente ook zo was en ik vind dat idee wel wat hebben. Ik zou het zelf niet willen in onze kerk, ik kom later nog terug op waarom ik dat niet zou willen, maar ik vind het wel een mooi en soort van grappig symbool. 

Maar toen viel mijn blije fantasie in duigen, want de preek begon en het volgende gebeurde. De spreker komt naar voren, prutst met het microfoontje en begint te vertellen hoe hij op zijn preek kwam. Dat kwam door in een stoel te gaan zitten en naar God te luisteren. En je snapt al hoe hij zijn woorden kracht bij zette: hij ging in de mooie stoel zitten (die bij nader inzien niet mooi was)... Achteraf bleek dat die stoel daar altijd stond, zonder enige toegevoegde waarde. 

Nu zit ik in de trein en de plek naast me is leeg. Ik vind het een mooie gedachte dat Jezus bij me is en als een vriend naast me zit. Maar stel nou dat er zometeen iemand instapt die vraagt of hij daar mag zitten? Dan kan ik toch niet zeggen dat deze plek al bezet is, door Jezus, dat zou Hij juist niet willen denk ik. Het mooiste dat je hier op aarde kunt doen is iets voor je naaste.

En stel dat ik me zou inbeelden dat Jezus zo fysiek bij me is, ga ik dan altijd een vierkant meter aan mijn rechterkant vrijhouden en ga ik dan gillen als een voorbijganger door 'Jezus' heen loopt? 

Nee, ik denk niet dat dat de bedoeling is. Jezus is toch veel groter dan zo'n vierkante meter lucht waar ik Hem dan in zou opsluiten? Bovendien zou iedereen dat dan naast zich kunnen hebben, stel je dat eens voor in een drukke winkelstraat. Of in de Primark. That would be a terrible mess... 

Als ik Jezus zou visualiseren in zo'n stukje lucht, die lucht Jezus noemen en het bij me in bed stoppen, voeren... Zou ik dan niet een afgod maken van dat stukje lucht, een afgod die toevallig ook Jezus heet? 

Ik denk niet dat het de bedoeling is om dat te doen. Maar toch vind ik het idee van de stoel mooi, zolang het maar symbolisch is. Zolang er niet letterlijk wordt geloofd dat Jezus daar, precies daar, zit. 

Ik wil niet ontkennen dat Jezus bij ons is, ik geloof alleen dat we dat niet zo letterlijk in lucht moeten zien, of om ons heen, maar in ons hart. En in de harten van mensen om ons heen. We moeten plaats maken in ons hart, in plaats van in onze letterlijke omgeving. Een lege plaats. En leeg is leeg, laat de invulling aan Hem over. Ga je er niet mee bemoeien, beïnvloed het niet, leg het geen grenzen op, maar vertrouw op God. (Denk niet dat ik o-zo-heilig ben ofzo, dit vertrouwen is iets waar ik zelf vaak moeite mee heb). Luister naar wat God je ingeeft, via Jezus die op die stoel in je hart zit. Als je een lege plek maakt in je hart, en je nodigt Hem uit, dan zal Hij komen. Hij zal komen, samen met Zijn Geest Die tot je zal spreken, dingen op je pad zal brengen. Vanuit die plek in je hart zullen mooie dingen gebeuren. 

Dus een stoel vrijhouden? Ja, in je hart.

Update: Naventuretraining

Tijd voor een update! Naventure is mijns inziens nu officieel gestart.
In het weekend van 27 & 28 juli hadden we een optionele training. Samen met negen anderen zat ik op zaterdagochtend vol spanning te wachten op wat zou komen.

Fondswerftraining
Het onderwerp van de training was fondswerving. Best een lastig onderwerp. De meeste mensen staan niet meteen te springen bij het horen van de term fondswerving.
Eigenlijk waren we alle tien wat afwachtend. Een aantal wisten nog niet zeker of ze voor komend jaar wel fondsen wilden werven, een aantal anderen wisten dat wel zeker maar hadden nog geen idee hoe ze het moesten aanpakken.
Gelukkig was daar Deodaat Boer, fondswerfcoach van onder andere de Navigators. Hij begeleidde ons dat weekend en gaf veel uitleg.

Zaterdag
Voorafgaand aan het weekend hadden we een boekje gekregen en een bijbelstudie die we moesten maken. Na een kennismakinsgrondje doken we meteen de bijbel in. Het bijzondere was dat 4 van de 10 Naventurees theologie hadden gestudeerd en op veel teksten veel dieper waren ingegaan dan ik.
Dat bracht mij zoveel nieuwe inzichten dat mijn hoofd al vol zat nog voor de lunch begon.

Op zaterdagmiddag gingen we meer praktisch aan de slag. Wat is fondswerving, wat zegt de bijbel erover, hoe kunnen we mensen uitnodigen om ons te steunen, wat voor woorden moet ik vermijden?
Deodaat wilde dat we op zaterdagavond al de eerste mensen gingen bellen om te vragen of we een afspraak konden maken.
Slik.
Al goed, we schreven allemaal een tekst uit die we konden gebruiken tijdens het bellen. Ik begon met de 'makkelijke' mensen. Familie en vrienden die al hadden toegezegd dat ze me wilden steunen.
Het was de bedoeling dat we tijdens het telefoongesprek de ander vertelden dat we op zoek zijn naar een team van mensen die ons (mij in dit geval) willen ondersteunen door middel van gebed, maar ook financieel gezien. We vroegen ze dan of we ons verhaal mochten delen, onze droom en wat we precies gaan doen. Dat willen we graag persoonlijk uitleggen, dus het doel van het telefoongesprek was om een afspraak te plannen.

We oefenden ons telefoongesprek door met elkaar te 'banaanbellen', haha.

Die avond waren er een aantal van ons die mensen spraken tijdens het bellen die zeiden 'Langskomen? Nee joh, dat hoeft niet. Ik wil je graag sponsoren. Stuur me maar even een mail met alle info.'
Cool he? Zelfs zonder persoonlijk gesprek waren er al een aantal mensen bereid te steunen.
Er was zelfs iemand die zei 'Ik wil niet dat jij het grootste gedeelte van de tijd bezig bent met fondswerving. Ik steun je volledig, en als je anderen vindt die ook willen steunen dan bouwen we het af.'
Hoe tof.

We zaten met die tien mensen aan het einde van de avond tevreden voor ons uit te kijken. De eerste afspraken waren gemaakt.

Zondag
Op zondag gingen we weer in op de bijbelstudie nadat we stille tijd hadden gehad. Die dag stond in het teken van het maken van de presentatie die je aan mensen geeft.
We oefenden, schreven, maakten fouten en leerden.

En wat ik het bijzonderste vond van dit weekend: Een groep die niet staat te juichen om fondswerving, in twee dagen enthousiast krijgen voor dit onderwerp!
We hadden oprecht zin om te beginnen aan deze uitdaging.

Petje af voor Deodaat.

Iets doen wat niet kan.

Soms moet je iets doen wat je echt niet vindt kunnen. Met je laarzen aan door een plas stampen, spontaan bij iemand op bezoek die je al een jaar niet hebt gezien of een middag vrij nemen omdat het mooi weer is. Laatst heb ik ook iets gedaan wat ik niet vond kunnen: als student uit eten bij een sterrenzaak.

Natuurlijk kán dat wel, prima zelfs, maar het is niet iets wat je verwacht van een student. Samen met collegastagiairevriendin Malou vond ik een aanbieding op internet en Malou besloot spontaan restaurant Het Koetshuis* te bellen om te reserveren. Hoewel we een reservering maakten voor slechts vier dagen later hadden ze nog plek voor ons, gelukkig.

Na een moment van voorbereiding (wat moet ik aan?!) en het doorspreken van alle mogelijke scenario’s waren we er klaar voor. We liepen het terrein op en zagen veel dure auto’s, een mooie omgeving en een prachtig pand. We werden keurig verwelkomd door het personeel van Het Koetshuis en kregen een mooie tafel bij het raam.
Ondanks dat we elk scenario hadden doorgenomen werden we – zodra we goed en wel zaten – meteen al verrast. Een meneer van de bediening liep op ons af met een mooie fles champagne en twee glazen. Terwijl hij de glazen voor ons inschonk vertelde hij dat we dit aperitief kregen aangeboden namens Foodservice Network, ons stagebedrijf. Hoe tof!
Volgens Malou heb ik door het hele restaurant geroepen ‘Oh echt? Wat leuk!’ (Oeps. Dat kon echt niet)
Malou en ik hadden al onze collega’s minstens twee keer verteld dat we uit eten gingen bij een sterrenzaak die dinsdag maar dat ze dit voor ons zouden regelen was echt heel verrassend. Wat mij betreft hospitality ten top: mensen verrassen en verwachtingen overtreffen.

Na zo’n goed begin werd onze avond alleen maar beter. Voortreffelijk eten, geweldige wijnen, fijne bediening en een gesprekje met de kok. En toch bleef die champagne iets waar ik niet over uitgepraat raakte.

Oja, en wat ook echt niet kon: we gingen daar weer weg op de fiets. Lachen!

Leven uit een potje

Van jongs af aan hou ik er al van om in de keuken lekkere dingen te bereiden.
Het begon met koekjes bakken samen met mama. De boter snijden, de bloem wegen..

Ik weet nog dat ik van opa en oma mijn eerste kookboek kreeg, toepasselijk genaamd 'Mijn eerste kookboek'. Een van de eerste dingen die ik daaruit heb gemaakt is Kip met citroen. Daar zat ook zelfgemaakte appelmoes bij.


En die is nog steeds favoriet bij ons thuis. Hak maakt prima appelmoes maar zelfgemaakte is toch echt het best. 


Nu ik al een poosje op kamers woon heb ik niet altijd zin om zelf appelmoes te maken. Gedoe met schillen, koken, vanillesuiker dat ik dan niet in huis heb.. Doe dan maar lekker simpel: appelmoes uit een potje.
Zo is het met het leven ook. Je kunt leven 'uit een potje'. Simpel, niet te moeilijk. Je neemt het zoals het komt en doet er niet veel moeite voor. 
Maar wat heb je dan? Kun je dan gelukkig zijn, met je gewone huis, gewone baan en gewone leven?

Maar ik wil niet leven uit een potje. Ik wil in de boom klimmen om appels te plukken, me bezeren aan de takken maar voldaan de ladder afklimmen na een uur met een volle mand appels. Ik wil moeite doen om de appels te schillen, om vanillesuiker te maken en geduld oefenen terwijl ik wacht tot het klaar is.


Er zijn vast mensen die graag zo leven en alles veilig en vertrouwd houden.Maar ik wil niet leven uit een potje maar uit de boom en de pan.
En dan ben ik gelukkig. Met drie pleisters, een vuile broek, een glimlach en een kom warme - zelfgemaakte - appelmoes.

Hoe je normale dag een grote dag wordt

Denk eens terug aan het laatste moment dat je geïnspireerd raakte. Waardoor kwam dat? Voelde je een soort vuurtje van binnen, een enthousiasme waardoor je grote plannen kreeg? Volgens goede vrienden van mij is het bij mij duidelijk te zien als ik geïnspireerd ben of enthousiast. Wapperende handjes, glimmende ogen, een glimlach... Geweldig toch, zulke momenten. Ik hou er wel van.

De meest recente keer dat ik geïnspireerd raakte was tijdens het seminar ‘Investeren in leiderschap’, dat georganiseerd was door Compassion en Buro van Oranje. Tijdens deze avond kwamen er drie mannen spreken: Joël Aerts, Henk Stoorvogel en Ben Tiggelaar.

Ieder van hen sprak over leiderschap en gaf daarbij goede voorbeelden.

Henk Stoorvogel (oprichter van de 4^e Musketier) sprak over de momenten dat je geïnspireerd bent. Vaak heb je op zulke momenten grote plannen voor de toekomst. Vier boeken lezen over leiderschap binnen een maand, morgen (ja, nu echt!) starten met sporten, meer tijd besteden aan vrienden en familie… Maar hoe vaak komt er iets van die plannen terecht?

Ik moet zeggen dat ik de avond na het seminar – of wat er van over was – nog steeds enthousiast was. Maar de dag erna was het vuurtje van binnen grotendeels gedoofd.
Volgens Henk is leiderschap: op je gewone dagen doen wat je je op je goede dagen had voorgenomen. Dus op de doodnormale dagen je fantastische idee uitvoeren.
En dat hoeft niet eens per se een groot idee te zijn, hij gaf het voorbeeld dat hij graag de leraren van de basisschool van zijn kinderen wilde bedanken. Toen hij daar tijdens de lerarenvergadering de tijd voor kreeg was iedereen ontroerd en ondersteboven want nog nooit had iemand hen zo oprecht bedankt voor hun werk!

Ik ben ervan overtuigd dat je als Young professional / aanstormend talent ideeën nodig hebt. En als ik je nu zou vragen je dromen of ideeën op te schrijven heb je er vast minstens twee. Maar ga ze ook uitvoeren, vraag anderen om hulp en doe ervaring op.

Voer je idee uit op je normale dagen, dat is leiderschap. En dan wordt je normale dag zomaar ineens een grote dag.


Ps. Vind je het lastig om te starten? Doe dan mee met mijn droom, het boek ‘Dromen, durven, doen’ van Ben Tiggelaar lezen. Over hoe je je voornemens ook echt kunt gaan dóen. 

Te Zijner tijd

Een van de woorden die bij veel Nederlanders vraagtekens oproept als het om spelling gaat. Ter zijne tijd, te zijner tijd, ter zijner tijd… 

Maar heb je wel eens goed naar deze woorden gekeken?
Er is nog een manier om het te schrijven: te Zijner tijd.

‘Dat vertel ik je nog wel, te zijner tijd.’
 Dat betekent dan dat iemand je iets zal vertellen in de toekomst.

‘Dat vertel ik je nog wel, te Zijner tijd.’
Dat betekent dan dat iemand je iets zal vertellen  ‘als God het wil’, als de tijd daar is.

We gaan er makkelijk vanuit dat we heel veel tijd krijgen, en daar mogen we dankbaar voor zijn.
Maar ik wilde je even een kort tijdje stil laten staan bij deze nieuwe visie op deze woorden.
Leuk he?

Leiden is dienen

Misschien ken je de uitspraak wel ‘leiden is dienen’. Ik moet zeggen dat het tegen mijn gevoel ingaat. De leider, of manager, heeft vaak de macht en kan dus iedereen voor zich laten rennen. Het komt voor dat de secretaresse altijd koffie moet halen (één suiker!) en dat werknemers verplicht worden om overuren te maken om een rapport op tijd in te leveren. En vervolgens gaat de leider er met de eer vandoor..

Toch vind ik dat een goede manager niet op die manier te werk hoort te gaan. Hij moet, mijns inziens, in gesprek gaan met zijn medewerkers in plaats van van boven af bevelen te schreeuwen.
Elk bedrijf heeft doelen gesteld (bijv. 25 evenementen per jaar organiseren) en het is de taak van de manager om die te halen.
Gelukkig hoeft dat niet alleen en heeft hij zijn medewerkers om hem daarbij te helpen. Dus de manager werkt samen met zijn medewerkers aan het gestelde doel voor het bedrijf.

Aan het begin van mijn stage bij Foodservice Network kreeg ik uitleg over de doelen van de organisatie. Daarnaast heb ik zelf een aantal doelen gesteld. Deels werkgericht (zelf een evenement organiseren) en deels persoonlijk (meer leren netwerken & plek vinden binnen het team bijv.).
Gedurende het jaar kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheid en kon ik mijn talenten inzetten om me te ontwikkelen. Op hetzelfde moment werkte ik aan mijn persoonlijke doelen en aan de bedrijfsdoelen.
Een goede leider kent zijn mensen met hun sterke en zwakke punten. Hij zet de werknemers op de plek waar ze zichzelf het meest kunnen ontwikkelen en het bedrijf het beste kunnen helpen en ondersteunen.
Zo heb ik de mogelijkheid gehad om zelf een evenement te organiseren en ben ik nu bezig voor de jaarlijkse trendtour, dit jaar naar Wenen.
Als je de verantwoordelijkheid krijgt, en jouw (bege)leider je helpt om grote dingen te realiseren dan is het werken heel erg leuk.
Twee  vliegen in één klap: Jezelf ontwikkelen en toffe dingen neerzetten voor het bedrijf.

De taak van de manager is om de werknemer te helpen om zijn doelen te realiseren. En dan is leiderschap dienen. Iemand helpen zijn doel te bereiken. Zorgen dat je werknemer groeit. Je hoeft niet alles voor je werknemer te doen maar help hem waar nodig. Geef de kans om fouten te maken, maar ook de mogelijkheid om te leren.

Een goede leider is een diener.

Het begin - Naventure wat is dat?

Hoi!

Sinds een maand heb ik mijn plan voor de nabije toekomst vastgezet. Komend jaar ga ik Naventure doen. Naventure is een trainingsjaar, opgezet door Navigators.
Via deze blog wil ik jullie graag op de hoogte houden van wat ik allemaal beleef.

Hierbij even een overzicht van wat het jaar inhoudt. 

Naventure

'NAVENTURE is een trainingsjaar van Navigators, speciaal voor (bijna) afgestudeerden (zowel Bachelor als Master). Door middel van dit jaar willen we je verder vormen, uitdagen en begeleiden in het volgen van Jezus Christus. Door te investeren in jezelf kun je ook weer investeren in anderen door hen te helpen in het volgen van Jezus. Ook biedt dit jaar de mogelijkheid om te ontdekken waar God jouw talenten en gaven wil gebruiken in Zijn koninkrijk. Zowel gedurende dit jaar als op de langere termijn pluk je hier dus de vruchten van! Daarnaast ligt de focus van de training op persoonlijke leiderschapsvorming, hetgeen samengevat kan worden in vier grote vragen: 

Hoe denkt een leider?

Hoe leid je met wie je bent? 

Hoe doe je dat ... leiden? 

Hoe help ik anderen leiden?'

Voor meer info, klik hier.

Navigators

'De Navigators Studentenverenigingen (NSV) zijn opgericht door de Navigators, een wereldwijde beweging van christenen, die geroepen is om door middel van persoonlijke relaties mensen te helpen leerling te zijn van Jezus en hen te leren dit ook aan anderen door te geven.'

Afgelopen twee jaar ben ik lid geweest bij de Navigators Studentenvereniging Leeuwarden. De missie van Navigators landelijk is 'Christus kennen en hem bekend maken'. 

Waarom?

Sinds begin dit jaar ben ik concreet gaan nadenken of wat ik wil als ik ben afgestudeerd. Momenteel loop ik nog stage, ik hoop in juni afgestudeerd te zijn.
Vanaf dan kan ik in feite alles doen wat ik wil.
Ik besloot na te denken wat over wat ik goed kan, waar ik enthousiast van wordt en wat ik nog wil leren. 
Al vrij snel kwam ik uit bij Navigators. Ik heb een grote passie voor de vereniging in Leeuwarden, de mensen en de manier waarop alles wordt ingevuld.
Naventure was daarin een logische stap. Ik heb met verschillende mensen gepraat over deze keuze en ze waren allemaal enthousiast. 

Het lijkt me supertof om het komende jaar veel te leren over leiderschap, mezelf daarin te ontwikkelen en om nog meer te leren over God.
Ik hoop daarin niet alleen veel te leren maar ook veel door te mogen geven.

Wat?

Tijdens het jaar heb ik één trainingsdag per week, waarschijnlijk in Zwolle.

Ik wil graag één dag per week besteden aan de vereniging. Ik zal helpen om de leiders te leiden. Het is nog niet concreet wat ik ga doen, maar het kan het volgende inhouden:
- Mentoraat en coaching

- Bestuursteambuilding

- Nestorenondersteuning (een Nestor is iemand die de kringleiders leidt)

- Triade

- Feedback geven op beleidsprocessen

Daarnaast heb ik gedurende de week natuurlijk tijd nodig om me voor te bereiden op de trainingsdag, en wil ik ook graag twee of drie dagen werken.

 

Waar?

Na mijn stage ga ik weer in Leeuwarden wonen. Ik heb het voorrecht om mijn Naventure trainingsjaar te linken aan de Navigators Studentenvereniging in Leeuwarden. 

En nu?

Eerst nog even niks. Stage afronden, baan zoeken & woning en in gesprek gaan met de besturen en staflid over de invulling van komend jaar.


Supervetveel zin in!