zaterdag 24 oktober 2015

De Efteling

Omdat we toch in Brabant waren. Omdat het kon. Omdat het supercoolfantastisch is. Omdat Hedi er nog nooit geweest was...
Wie heeft er eigenlijk een reden nodig om naar de Efteling te gaan?!

En dit terzijde: Een paar dagen geleden was het capslock day, desondanks is deze hele blog in hoofdletters geschreven. Omdat ik zo enthousiast ben! Maar ik weet ook dat dat erg vervelend leest, dus ik heb je gespaard. Af en toe hoofdletters. Maargoed, bedenk ze er zelf maar bij.

Hierbij een overzicht in Vogel (Rok) vlucht:

Holle Bolle Gijs
"Kijk, daaaaar!" mijn knuistje veranderde in een uitgestrekte arm met een priemende vinger. Ik wees in de richting van een muur met een grote pop met open mond er op. "Papier hier!" schalde het over het pleintje.
Ik stopte Hedi mijn papiertje toe zodat zij dat aan Gijs kon geven die het met zijn zuigmond opat. "Dankuwel" zei hij beleefd.
Bij elke volgende Holle Bolle Gijs hoopte ik weer dat ik een papiertje had zodat we dat konden geven.



Panische python
Daarna door naar de Python. De laatste keer dat ik in de Efteling was ging ik ook in deze achtbaan. Begint met een stuk omhoog, daarna een afdaling en dan vier keer over de kop. Ik weet nog dat ik toen in de rij stond en best wel bang was en dat het allemaal vreselijk eng was (nee, ik was toen geen zeven. Ik was 20 ofzo). Maar nu was het helemaal niet zo eng! We gilden de longen uit ons lijf bij de afdaling, maar oke. Het was heel erg leuk :)
Met zwabberbenen van de spanning liep ik via de uitgang weer het plein op.

Het sprookjesbos
Ik vind dit het ALLERLEUKSTE van de HELE Efteling! Er zijn paddenstoelen met muziek (waar je op moet gaan zitten en een foto maken, want anders telt het niet en ben je niet in de Efteling geweest), een heleboel sprookjes en een heleboel kindjes die met open mond staan te luisteren bij een van de sprookjes waar het verhaal wordt verteld. Daar stond ik gewoon tussen hoor. Met glimmende oogjes keek ik naar Langnek die steeds hoger over het bos heen keek. En af en toe keek ik even naar Hedi die op een bankje zat en ook luisterde om te zien of ze het net zo fantastisch vond.
Een eindje verderop waren groene, roze en blauwe duiven! Magisch.
En Hedi is een held want die had twee muntjes van vijftig cent. En als je die bij Ezeltje Strekje in de automaat doet dan gaat 'ie balken en dan schiet er een Efteling dukaat uit zijn kont. Die belandt ergens op het plein, en dan moet je daar heel hard achteraan rennen. Dus dat deed ik! En ik had 'm. En toen was ik zielsgelukkig. Daar kwam nog bij dat Hedi voorstelde om warme chocolademelk te gaan drinken én een surprise ei te bestellen. Wat een intens geluk.



Ik wil later mijn 'wij gaan trouwen, kom op ons feest-foto's' maken in dit sprookjesbos! Wat een enthousiasme. We liepen van het ene verhaal naar het andere en alles was mooi en leuk.

De stoomcarrousel
Dit is dus een heel grote draaimolen. En het allerleukste was dat toen wij in de rij stonden, er allemaal volwassenen (lees: 40+) op die draaimolen zaten. Sommige waren daar zelfs zonder kind! En die reden zo vrolijk op een paard in de rondte. Het aktetasje naast het paard geparkeerd want wie rijdt er nou paard met een aktetasje.
Dus toen wij aan de beurt waren (kortste wachtrij van de hele Efteling) ging ik op de big zitten. Ook die reed mee op de carrousel. Met een enorme pretbek zat ik op de big, en Hedi op het paard naast me. Daarnaast zat een klein meisje heel hard mee te bewegen met het paard "want dan ga je harder". Waarop wij vervolgens net zo als zij deden en een wedstrijd deden wie harder kon: de big of het paard. Het werd een fotofinish.
Aan de kant zaten een opa en oma blij te zwaaien en naar iemand op de carrousel. Ik zwaaide net zo vrolijk terug. Toen keken ze toch een beetje raar.

Vogel Rok
Tijdens de eerste wachtrij bij Fata Morgana dacht ik al dat we in Vogel Rok moesten. Da's een achtbaan in het donker. Vroeger ging ik daar ook in, maar dat was HEUL ERG ENG. Maar goed, nu zijn we er weer dus dit moet ook. Gek genoeg was ik na onze dollemansrit in de python niet meer zo bang voor deze achtbaan. Per slot van rekening stonden er vet veel kinderen in de rij en kwam iedereen er weer levend uit. Het was wel spannend maar vooral ook heel leuk.
Het leverde ook een práchtige foto op, dus die staat nu boven de bank te shinen, haha




De zweefmolen
Ja, we gingen echt niet in alleen maar achtbanen en stoere dingen. Hedi werd mega-enthousiast van de zweefmolen, dus daar moesten we in. Terwijl onze benen door de lucht bungelden bedacht ik me iets geweldigs: de Efteling, daar móet je genieten. Ik heb namelijk geen één kraampje gezien waar ze gezonde voeding verkochten. En daarmee bedoel ik quinoa, speltproducten, tarwegras smoothies en meer van dat soort gehypt voedsel waar ik helemaal kriegelig van word. HAHA! Lekker voor die health freaks, ik zie helemaal voor me hoe ze nu een patatje moeten eten. Of een broodje Unox. Met een lekkere jus d'orange. Dat dan weer wel.

Water, vuur, kikkers
Aquanura is een watershow waarbij het net lijkt alsof er water danst door de fonteinen en lichteffecten. Aan de rand zitten vier kikkers (ééntje heeft een kroon, ik vind dat een belangrijk detail. Dat zal wel de opperkikker zijn).
Aan het eind van de dag was de spectaculairste show.
Voor we er waren riep ik: "Water!" en wees naar het spektakel. We bleven even staan om te kijken, en liepen toen weer door. Ik bleef kijken terwijl ik liep en riep daarna: "Vuur!", en later weer toen er weer vuur was. Hedi vroeg of ik nu elke keer "vuur" zou zeggen als er weer vuur was. Schuldbewust bedacht ik me dat ik al "water" en twee keer "vuur" had geroepen.
Tot de kikkers begonnen met hun aandeel in het waterverhaal en ik vol overtuiging riep: "KIKKERS!"
Oeps.

Efteldingen
We hebben nog veeeel meer gedaan.
En toen, vlak voordat we het park verlieten, kocht ik nieuwe sloffen. Want dat is mijn traditie van de Efteling.
Dus nu loop ik intens gelukkig door het huis, met aan elke slof een belletje dat rinkelt zodra ik een stap zet. Eens kijken wanneer iedereen hier gek van wordt, haha..

woensdag 14 oktober 2015

Het hoofd van de voetbalvrouw

"Tot morgen!"

Hoezo morgen. MORGEN? Ik weet zeker dat dat niet in de mail stond. Ik kán morgen helemaal niet. Paniek. En wie moet ik meenemen? Misschien had ik als vaderlandslievend persoon moeten weten dat Nederland morgen speelt..
Ik heb meegedaan aan een prijsvraag op het werk en ik heb per ongeluk gewonnen. Wist ik veel, daar ging ik ook niet van uit. En nu heb ik dus kaarten gewonnen voor de wedstrijd Nederland - Tsjechië.
Iedereen heeft de wedstrijd bij voorbaat al opgegeven, want we kunnen alleen door als Nederland wint én als Turkije verliest. Hopen dat de aanmoediging van Heineken heeft geholpen.

En nu. Geen voetbalanalyse van mij. Ik ken mijn plek. Ik ben een vrouw en geen voetbalfan, dus als ik hier dingen intensief ga analyseren heb ik wellicht wat vrienden minder. Is het dan ook weer niet waard. Dus een kijkje in mijn vrouwenhoofd tijdens de wedstrijd die ik bijwoonde in de ArenA.



Dit speelt zich dus af in mijn hoofd he. Ik heb dit niet allemaal hardop gezegd. Ik erger me altijd dood aan vrouwen die voetbal kijken en commentaar hebben. Eerlijk is eerlijk, ik zou me ook aan mezelf ergeren. Dus ik houd braaf mijn mond en roep alleen OEEEEE en JAAA en dat soort kreten bij doelpunten.

Maandag - the day before

Vrij regelen, afspraken verzetten, papa meevragen. Regel, regel, regel. Ik ben helemaal van mijn apropos. Besluit om wel zelf te gaan, ondanks dat ik geen voetbalfan ben. Want ja. De ervaaaaaaaaaaaring he..
Maar ik hou wel van Oranje. Ik vind voetbalwedstrijden bij het EK en WK altijd hartstikke spannend.

Hee, ik kan wel mijn oranje ING sjaaltje meenemen, komt die ook nog eens van pas.
Ik hoop dat het niet te koud wordt in de ArenA.
Oei, een collega zegt van wel. Ik ga vast bedenken wat ik aan doe.

Dinsdag - match day

Eerst werken. Iedereen wenst me veel plezier als ik wegga. Dat komt wel goed.
Met de trein naar Meppel, daar eten met papa.
Ik had zin in patat, maar we aten aardappels, bloemkool en vlees. Maar dit terzijde.

Nu omkleden, want ik moet warme kleding aan. Je weet maar nooit of het in de ArenA vriest.
Selfie-time want mijn haar zit leuk.
Oei, papa komt vragen of ik al klaar ben om te vertrekken.
Nee, want ik moet nog steeds omkleden. Ik besluit te doen alsof ik naar de Elfstedentocht ga kijken. Vijf lagen kleding. Moet lukken. Twee sjaals en één extra voor als het toch koud is.



Wie is eigenlijk onze keeper? Jeetje wat slecht. Ik had me wel even kunnen inlezen. En ik maar denken dat je als derde keeper nooit aan de beurt komt. Blijkt dus niet zo te zijn, want Zoet staat op doel.

Maar. Als het zo slecht gaat steeds.. Waarom wisselen we dan ELKE KEER van bondscoach/trainer? Why change a winning team? Waarom houden we niet gewoon een van die mannen die ons in de finale hielp?

Ik hoop dat we Tsjechië omgekocht hebben.

We hebben met de winnaars van de prijswedstrijd afgesproken voor ingang Zuid H. Gelukkig zijn daar nog maar 1000 andere mensen, dus we vinden elkaar snel.
Nee, maar serieus: we vonden elkaar best wel snel.

Ik wou niet overdreven doen qua oranje kleding. Nu voel ik me underdressed met...
HEEEEE politie te paard! Wajooo indrukwekkend!

Eh oja, ik voel me dus underdressed met mijn oranje sjaaltje. Eigenlijk is dit dus een megakroeg tijdens een EK/WK wedstrijd, want iedereen zit vol met schmink en draagt Bavariapakken en al het andere wat er maar oranje is.

Aan het begin van de wedstrijd zijn er meteen twee aanvallen van Nederland. Zie je wel dat we Tsjechië hebben omgekocht.

Ik zit hier helemaal niet voor de ervaring. Winnen, dat moeten we!



YES. Ik heb een rood stickertje voor over het lichtje van mijn telefoon. In de 16e minuut moeten we dan allemaal zwaaien met ons oranje lichtje. Ik weet niet waarom. Ik vraag me ook af of er genoeg slimme mensen in het stadion zitten die dit onthouden.
Blijkbaar wel, want rond de 16e minuut zijn er heel veel oranje en witte lichtjes in het publiek te zien.

Jemig, als voetballer zou ik echt afgeleid zijn door die knipperende ledreclame langs de kant van het speelveld.

Doelpunt van Tsjechië. Gevloek en getier om mij heen, maar goed, we houden hoop. Op zich grappig om te zien dat er nu één vak compleet uit z'n dak gaat, alleen de reden waarom is wat jammer.

Hoezo gaat Tsjechië eigenlijk proberen te winnen! Ze zijn toch al door. Laat ons dan gewoon winnen.

WELJAA nog een doelpunt. pff. tss.. tgg...
Misschien is er niemand omgekocht.

(rust)

De positivo in mij zegt dat alles nog kan.

lalalalalalaaaaaaaaaaaaa
HUP HOLLAND HUP lalalalalaa
HOLLAND! (klap klap klap) HOLLAND (klap klap klap)

Voetballiedjes zijn niet van het hoogste niveau, maar het hele stadion zingt mee, da's dan wel leuk natuurlijk. Ik ben ervan overtuigd dat als ik meezing, dat werkt voor de spelers.
Hoewel we inmiddels mogen concluderen dat ik niet de lucky charm ben voor het Nederlands Elftal.

Nog ongeveer dertig minuten te gaan. Voor drie doelpunten. Kan makkelijk. Duitsland speelde in Brazilië met het WK ook een wedstrijd met belachelijk veel doelpunten, dus dan kunnen wij dat ook.

BLIJKBAAR NIET! EIGEN DOELPUNT! OH WAT DRAMATISCH!
Van Persie. Hij kopte hem in ons eigen doel! Waarom! Dit was niet per ongeluk hoor. Echt, vol overtuiging was dit. Nu weet ik het zeker. Hij is zelf omgekocht.

Een groot aantal mannen loopt op dit moment het stadion uit. Ik snap heus wel dat dit een onoverkomelijk probleem is, want nu gaan we nooit meer winnen.
Maar wat ben je dan voor laffe suporter. Een echte supporter blijft tot het einde. OOK als het slecht gaat. Vind ik tenminste.

Iedereen is omgekocht.

Dit is één groot complot.

Zo'n grote trommel in het publiek die werkt wel. Mensen gaan weer klappen en zingen.

Ik ga condoleances in ontvangst nemen van vrienden die meeleven en het erg vinden dat ik hier zit. Ik lees mijn app en Facebook.

BOEM! Doelpunt van Nederland. Ik heb het niet goed gezien. Er volgt een mager applaus.

Nog een keer een doelpunt. 2-3 inmiddels.

En nu klaagt iedereen steen en been. Het gaat te langzaam. De bal wordt niet goed aangenomen. De scheids doet stom. Tsjechië is een  belachelijk land. Enzovoorts.

De wedstrijd is ten einde.

Teleurstelling. Hoewel het niet had uitgemaakt als we hadden gewonnen want Turkije won ook.

De commentator roept om: "Bedankt dat jullie ook vandaag weer achter Oranje stonden"
ELLENDE. Ja. Nou.

Een (vrouwelijke) collega zegt positief: "Nouja, het was wel een leuke ervaring."