De gladiolen! - 2017 - dag 4

Lieve mensen,

160 kilometer wandelen in vier dagen tijd voor het cijfer 3, je moet het maar willen ;)
Ik wilde dat, dus toen ik vanmiddag rond half zes mijn drietje op de medaille speldde was het dan ook officieel: IK BEN GEFINISHT!

Ik loods jullie in deze laatste blog over de Vierdaagse nog even snel door mijn dag heen, met heel veel leuke dingen!

De start
Roze en beige hebben hun werk gedaan! Toen ik vanmorgen de compressiekousen weer aandeed voelde ik niets meer van mijn scheenbeenspier die gisteren zo'n pijn deed! WOOP WOOP
Maar goed, de Vierdaagse is de Vierdaagse niet als je loopt zonder pijn, dus als het één weg is, komt het ander wel. Zo had ik vanaf de start 5km last van mijn achillespezen en besloot dan ook maar naar de post van het Rode Kruis te gaan zodra ik er een tegen zou komen. Die dingen staan er echter pas na zo'n 12 kilometer en toen ik zo ver was had ik al geen last meer :)

De tocht
Ik pauzeerde pas na ruim twee uur wandelen dus dat ging uitstekend! Eerst een korte pauze, later een langere pauze op het terras met gezellige livemuziek. Toen een stuk over de dijk en toen arriveerden we in mijn lievelingsdorp: Linden. Zij hebben elk jaar met het dorp een thema wat in elke tuin naar voren kwam. Deze keer was het romantiek en waren de mannen die de wc's schoonmaakten de plee-boys! Inclusief strikje om hun nek.
Vervolgens naar Beers, wat vooral voor de Engelsen een geweldige plaatsnaam is. Daar erg veel last van mijn achillespezen zodat ik besloot bij de volgende post van het Rode Kruis te vragen of ze me konden intapen. Ik moest eerst nog door Cuijk voor het Rode Kruis in zicht was. Over de Pontonbrug, speciaal aangelegd door het leger voor alle wandelaars zodat we de rivier konden oversteken. Ook daar weer groot feest, en nog meer feest toen ik daar de grote tent van het Rode Kruis zag. Ik werd echter niet ingetapet maar weggestuurd met twee paracetamol (ik had al ibuprofen op) en twee zakjes ijs. Ik nam uitgebreid de tijd om te koelen en te rusten en na ongeveer een half uur vervolgde ik mijn tocht - pijnvrij! Die mensen van het Rode Kruis zijn zo gek nog niet..
Toen liep ik in de achterste stoet van de wandelaars wat eigenlijk wel lekker rustig was. Vlak voor de Via Gladiola de laatste pauze, en toen op naar de St. Annastraat (dat is de officiële naam van de Via Gladiola) nummer 12, want daar wachtten papa, mama en Hedi!

De finish
Verrassing! Dorinda stond ook bij de andere drie mij op te wachten aan de Via Gladiola! Kijk wat een schatjes alle vier! Helemaal uit stad en land afgereisd om mij te zien!
Ik kreeg gladiolen, een minion ballon en een bekerballon :)

Het moeilijkste van de dag
De pijn in mijn enkels was moeilijk, maar wat toch elk jaar weer lastig is: een goede selfie maken als ik ben gefinisht! Echt hoor, een rood hoofd, zweet, mega grote bloemen, de medaille die er op moet en dit jaar ook nog de ballonnen!

Positieve dingen onderweg
- Ik zag een grote hond met een hoedje op
- We gingen zingen met militairen onderweg
- Ik kreeg paarse gladiolen van papa en mama, terwijl ik me de hele tocht afvroeg of er paarse zouden bestaan!
- Ik zag Langnek van de Efteling!

Zingen met het leger

Even kroelen
Er staat dus elke dag een man langs de kant van de weg met een kar met de tekst 'even kroelen' en daarop ligt een witte kat. De. hele. dag. En die wordt de hele dag geaaid. Dus ik dacht op dag één dat die kat nep was. En op dag twee ook, want toen bewoog hij zo gek, en bovendien: welke kat blijft er nou 6 uur lang liggen. Vandaag toch maar even de kat geaaid. HIJ WAS ECHT! Ook een prestatie van die kat, om daar de hele dag te blijven liggen. Verdient een medaille.

Falke
Ik vergeet dit elke keer te noemen in mijn blog, maar nu komt het er van: Op dag 1 deelde Falke gratis wandelsokken uit! Ter info: Falke is zo ongeveer nummer 1 in wandelsokken en die dingen kosten een hoop geld, dus dat ze nu gratis werden uitgedeeld was heel erg tof van hen!

Fiets
Liefde voor mijn fiets! Ik heb mijn eigen fiets meegenomen en was daar elke dag zo gruwelijk blij mee.. Stel dat je, als je gefinisht bent, daarna nog terug moet lopen naar je slaapplaats.. Dan ben je EINDELIJK bij die Wedren, moet je nog 2km lopen naar je huis.. Respect voor de mensen die dat gedaan hebben.

Dank
Heel veel liefde voor iedereen die mij op wat voor manier dan ook aangemoedigd heeft, dat heeft me energie gegeven!

Nou, dan nu uitrusten! Eerst maar eens een paar dagen lekker niet wandelen, joehoeeee! Zin in.

Dag hoor!

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 3

Mensen,

Wat een ellende vandaag. Om 15.15 uur gefinisht, wat op zich nog wel redelijk ging, maar om 16.00 uur een mentale klap. Excuus aan al mijn naaste vrienden die ik heel hard geappt heb over hoe vreselijk erg het allemaal was, ellende, kut, gruwelijk en HEEL ERG ERG.
Inmiddels gaat het weer beter, en kan ik jullie het verhaal vertellen.

Belangrijke mededeling
Iedereen die zegt dat 'het nog maar de laatste dag is', 'ik er bijna ben want het is nog maar één dag' of zegt 'dat het nog maar een formaliteit is', moet nog een keer nadenken.

Maar echt, het is net zo'n lange dag als vandaag hoor. Zelfs langer, we lopen morgen meer dan 40 km! Dus dat is errrrrug lang, vooral omdat die Via Gladiola zo tergend langzaam gaat. Door alle wandelaars daar is er geen tempo meer te maken op dat stuk. Maar goed, we gaan er weer tegenaan morgen, eerst maar slapen, dat hielp afgelopen nacht ook heel goed. En feest, want ik start morgen pas om 06.00 uur, dus dat betekent een uur langer slapen!

Feest in mijn hoofd
Het lukte gisteren niet om direct in slaap te vallen want ik had nog feest in mijn hoofd. Alle Nederlandse liedjes die ik onderweg had gehoord spookten door mijn hoofd en kreeg ik maar moeilijk stil. Van 'liever te dik in de kist' tot 'het is een nacht' kwam voorbij. Uiteindelijk rond kwart voor 10 in slaap gevallen, wat me toch zo'n zes uur slaap opleverde HOEZEE.

Giraffes zijn niet waterdicht
Ik stond niet als Oma Marinda op, wat erg goed nieuws was! Helemaal pijnvrij naar de start, dat was erg fijn. We startten wel in de regen, dus ik had mijn giraffeponcho aan. Die bleek niet waterdicht, dat was vervelend. Zo'n ding van 2 euro van de HEMA werkt dus beter, dan weet je dat. Giraffes zijn natuurlijk ook niet waterdicht. Het was af en toe droog, maar we hadden voornamelijk regen tot ongeveer 16 km na de start ofzo.

HAP
De plek waar ik gisteren mijn eerste pauze hield liep ik nu lekker voorbij. Mijn eerste pauze werd ik een stuk verderop vergezeld door een appelflap, hoewel dat van korte duur was. HAP HAP HAP. Daar had ik al twee dagen zin in.
Het ging goed hoor, uitstekend zelfs, de eerste 20 km! Daarna iets meer moeite, maar zeker positief gestemd tot ongeveer 29 km gehad te hebben. Lekker genoten van al jullie berichtjes, het koele weer en de vrolijke toeschouwers :)

Militair wandelmaatje
Vorig jaar liep ik op deze dag een stuk samen met een militair, en heel toevallig kwamen we elkaar nu weer tegen, rond hetzelfde punt! We hadden deze keer een iets ander tempo dus we liepen niet zo lang samen als vorig jaar. Was desondanks wel gezellig :)

Shin Splint
Ik kwam Inge weer tegen (uit Leeuwarden) die vertelde dat ze een shin splint ontsteking had en daarom overleefde op paracetamol en ibuprofen en dat haar rechterbeen erg zeer deed. Ze had er desondanks aardig de pas in, dus ik denk dat zij met haar vriendinnen vandaag eerder binnen was dan ik.

De hamer
EN TOEN. De man met de hamer. Eikel. Hij stond op me te wachten rond 9 km voor de finish. Ik had deze dag iets minder goed gegeten denk ik, en toen kwam hij mij pesten. Dus ik nog maar een keer pauze houden en veel eten. Rond zes kilometer voor de finish ging het beter. Kreeg zelfs nog complimenten dat ik soepel liep. Ik had er geen kracht meer voor om te zwaaien met mijn armen op de muziek, of zelfs maar mee te zingen.

(ps. gisteren was er letterlijk een man die uit een busje sprong met een enorm grote hamer in zijn handen en riep: "Pas op voor de man met de hamer!" Vond ik geweldig.)

Uitschelden
Na de finish meteen een kaartje gehaald voor de massage en toen direct op de fiets naar huis, want het duurde toch nog bijna 2 uur voor ik aan de beurt was. De masseur van gisteren had me aangeraden Calendulan vloeibaar van VSM te kopen om de asfaltbrand mee te behandelen, dus ik naar de Kruidvat. Schold in mijn hoofd elke fietser en voorbijganger die ook maar íets verkeerd deed de huid vol, en vooral de mensen in de rij de mij niet voor lieten gaan. Mijns inziens heeft een Vierdaagse wandelaar te allen tijde voorrang. In de winkel zeker! Helaas denkt Nijmegen daar niet zo over, haha.

Ik kon ook een foto met flits maken, dan lijkt het nog veel erger. Neem van mij aan dat dit geen roze is maar rood.

In het echt is het erger, aan de andere kant zitten ook nog allemaal plekken

Paniek
Eenmaal thuis, gedoucht, had ik nog drie kwartier voordat ik naar de Wedren moest voor de massage. Nou, toen ging echt alles fout. Ik dacht dat ik ook shin splint had, net als Inge, want ik had dezelfde klachten: PANIEK.

Opgeven is WEL een optie
Oke, let even op. Als jij zegt "opgeven is geen optie" breng dan je rechterhand omhoog tot voor je gezicht. Breng vervolgens met een noodgang je platte hand op je wang. Doet het zeer? Goedzo. Nu niet meer zeggen he?

Opgeven is wel zéker een optie, en ik heb daar ENORM veel respect voor!! (ja, twee uitroeptekens)
Ik heb verhalen gelezen van mensen die besloten om te stoppen, en daar is echt veel moed voor nodig. Natuurlijk wil iedereen 'm uitlopen, maar als je besluit om naar je lichaam te luisteren omdat je anders omvalt door de hitte, of omdat je - als je doorloopt - een vreselijke blessure krijgt waar je nog een half jaar mee blijft zitten.. dan vind ik het echt knap dat je zegt: ik stop. Je kunt met hangen en wurgen over de finish, maar dan ben je verder van huis. Dus. Applaus voor alle stoppers. Diepe buiging.

Roze en beige
Het huilen stond me nader dan het lachen toen ik bij de massage was. Iedereen die iets zei over mijn asfaltbrand (dat is erger geworden, erg pijnlijk) wilde ik het liefst slaan, of in huilen uitbarsten. Ik hield me in en deed geen van beiden. Ik kwam nog kort iemand tegen die ingetapet was omdat hij last had van zijn enkel op precies die manier waar ik ook last van had. Lukte het mij dus ook ingetapet te worden! Een been roze, de andere beige! En ik werd nog vooraan in de rij geplaatst ook. En ik hoefde niet te betalen. Dat laatste was niet helemaal de bedoeling geloof ik, maar oke :p

Een van de masseurs zegt dat anti-histaminetabletten kunnen helpen tegen asfaltbrand, en de tape meneer zei dat er onderzoek naar was gedaan (niets over te vinden op internet, maar ok) en dat het helpt als je niet met kleren/sokken loopt met wasverzachter/wasmiddel er in. Dus na het wassen met de machine nog even koud naspoelen en te drogen hangen. Nouja, voor mij is het nu toch al te laat :)

DUS. Inmiddels is het leven iets minder ellendig, hoop ik dat ik goed zal slapen zodat ik morgen in beheerst tempo naar de finish kan lopen om daar mijn 3 op te halen voor op de medaille.

Moedig me vooral aan morgen, leef mee in de hitte, geef me water en hoop vooral voor degenen die mij komen ophalen bij de finish dat ik niet in zo'n bui ben als vandaag ;)

NOG 1 DAG! Ibuprofen en redbull, en gaan.

Oke, einde van dit gezeur, morgen hopelijk positiever nieuws!


ps. Ik heb een blaar. Mijn eerste vierdaagseblaar! Desondanks geen heuglijk feit ;) Wellicht wordt hij morgen nog vergezeld door nieuwe vrienden, we gaan het meemaken.

ps. Ik verwacht ergens rond 4-5 uur aan te komen op de Via Gladiola / finish, app me maar voor specifieke informatie.

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 2

Goedenavond,

Tot u spreekt Oma Marinda. Man, man, man, zucht en steun bij elke beweging, alles doet zeer dat je gebruikt bij wandelen..

Maar laten we bij het begin beginnen: piemels op je hoofd.
Huh?
Ja, ik zag serieus twee mensen (50+!) met een diadeem (daar is een hele stellage, maar dat terzijde) met twee roze piemelvormige items die er op heen en weer bewogen door elke stap. Ik heb echt gekeken of er nog iets op stond, een gezichtje ofzo (hoewel, dat zou de situatie niet verbeterd hebben, haha) maar dat was niet zo.

Bij de start stonden deze keer meer dronken mensen om ons aan te moedigen dan gisteren, en dat was leuk. Bijvoorbeeld de erehaag die ze maakten of de vijf jongens die deden alsof ze een koor waren met een dirigent er voor. Klonk nergens naar natuurlijk ;)

Verder zag ik de kerstman, vrouwen in ultra korte broekjes (nee, geen foto) en dames in rokjes. Mocht je je afvragen of er wat onder zo'n rokje zit: ja. Ik lag te rusten onder aan een boom toen iemand met een rokje schuin voor mij ging staan. Ik kon het niet helpen, maar het mysterie is opgelost.

Vandaag was het natuurlijk erg warm dus deed ik het rustig aan met om de 5 kwartier pauze. En ik heb goed gedronken en gegeten, dus daar lag het niet aan. Onderweg ontmoette ik nog twee jongens uit Sliedrecht die voor het eerst meededen. Ik hoop dat ze het halen, ze lopen 50km. (leuke jongen? Ja, maar hij was al getrouwd.)

Gisteren hoorde ik twee meiden praten over 'dixieland'. De plek op de route waar voor de Vierdaagse 30 Dixies in een U-vorm zijn neergezet. Ideaal, want schoon en hoewel de rij vaak lang is ben je snel aan de beurt. Dus, nu noem ik het ook Dixieland.

Dixieland bij zonsopgang. Hoe wordt het nog beter dan dit!? 

Oja, en ik heb me goed ingesmeerd. Mijn volle fles zonnebrand is na twee dagen voor 2/3 leeg. Genoeg bewijs?

Vandaag is roze woensdag. Iets met Uhm. Liefde voor iedereen, ook als je anders geaard bent. Zoals Joost, maar dat liedje heb ik niet gehoord. 

Een toeschouwer vult flesjes water

Oei. Terwijl ik dit schrijf wacht ik op mijn massage (tactisch gekozen voor een plek ver van de nummerschreeuwer) en ik zie nu een chocoladepapiertje. Hoop dat ik er niet in ben gaan zitten, dat zou awkward zijn :p

Over awkward gesproken, ik was net thuis aan het uitrusten op bed, in korte broek en sport bh, nog niet gedoucht. Zag er niet uit, maar moest moed verzamelen om te gaan douchen (want staan. Ik snap oma's met een Zit-douche). Kwam mijn tijdelijke huisgenoot, verstandelijk beperkt, binnen, vragen of ik al gedoucht had. En later nog een keer om iets te vragen, haha. Nouja, lekker, lag ik daar :p

Toch nog even vermelden dat vandaag erg zwaar was. Ik startte om 05.15 uur en was om 16.15 uur binnen. Holy moly, dat is bijna 12 uur in beweging!
De doortocht door Wijchen was geweldig, ik zong mee met de muziek en armen in de lucht, alles. Maar ik zat wel bij het achterste gedeelte van de Vierdaagse stoet, zo waren de appels in Wijchen, die uitgedeeld werden, op. De FNV (gewoon goed werk) leverde uitstékend werk door wel appels uit te delen een stukje verderop. Instant liefde overigens voor alle bedrijven die gratis iets uitdelen, behalve de Rabobank, maar das logisch ;)

Iemand had zelf muffins gemaakt <3

De asfaltbrand is helaas wel toegenomen. Nog maar half zo erg als het vorig jaar was (en toen was het al half zo erg als het jaar daarvoor). Desalniettemin pijnlijk, stom en ik ga morgen zonder compressiekousen maar met lange broek. En in giraffe poncho! Awesomeness.

Uiteraard zijn dit niet mijn wandelschoenen 

Goed ik ga nu, ik ben bijna aan de beurt voor de massage. Als het een beetje opschiet pak ik nog 7,5 uur slaap vannacht. Want dat de Vierdaagse topsport is, klopt. Maar noteer daarbij wel even dat bijna niemand meer dan 7 uur slaapt per nacht.

Weer heel erg bedankt voor alle aanmoediging, dat helpt enorm! Graag morgen ook ;) gekke filmpjes, lieve teksten, aanmoediging ed :) Liefde!

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 1

Dag lieve mensen!

Gisteren maakte ik me over alles zorgen: stel dat ik blaren krijg.. stel dat het toch erg warm wordt.. stel dat ik weer last heb van asfaltbrand, stel dat ik het niet leuk vind..

Nou, niks van dat alles hoor! Het ging heel goed vandaag. Ik heb heel lekker gelopen en was mooi vroeg bij de finish.

Wat ging goed
- Andersom lopen
- Er was lekker pas heel laat zon
- Ruilkaartje!

Wat ging niet goed
- TWEEHONDERDVIERENVIJFTIG tot en met VIERHONDERDZESENVEERTIG
- Zeer bovenbeen
- Geen pinpas

Andersom
We liepen voor het eerst sinds het bestaan van de Vierdaagse de route van dag 1 andersom. Dat zorgde ervoor dat we min of meer begonnen met de helse dijk, die in de vroegte, schaduw en koelte helemaal niet zo hels was. Vorig jaar was het echt afzien als je de dijk nog over moest en daarna Nijmegen in, gelukkig hadden we dat nu al in het begin gehad!
Het zorgde er voor dat de dorpen die normaal gesproken als laatst bezocht worden, nu als eerst waren en andersom. Wat ik vooral voor Lent erg leuk vond, want daar is de Begoniastraat. Zaten daar normaal gesproken wat oude mensjes bij hun kopje koffie in een winterjas te bibberen en wandelaars te kijken, was er nu een straat vol zon, muziek en veel mensen.

De mensen in Bemmel en Lent moeten echter nog wel wat leren.. Als je vroeg door een plaatsje komt dan hebben de wandelaars nog geen behoefte aan water, koelte en dat soort dingen. ECHTER.. nu de route andersom was, moesten de mensen in Bemmel en Lent wél zorgen voor tuinslangen, sproeiers en weet ik het. Geen officiële regel, wel erg gewaardeerd. Maar dat deden ze dus niet. FOEI. Mijn hoofd barstte bijna uit elkaar van de hitte, dat wordt nog wat morgen..

Ter info
- De eerste wandelaar startte om 04.00 uur met de 50km en was om 9.45 uur binnen. Absurd.
- In Bemmel was een bellenblaasmachine. Fantastisch
- Toen ik thuis kwam aten we Hollandse pot met een Mona toetje na, fantastisch!
- Geen last van asfaltbrand: MEGAFANTASTISCH
Ik weet nog niet precies hoe me dat is gelukt, ik denk een combi van compressiekousen en prickly heat powder uit Thailand.

Verblijf
Ik heb me aangemeld bij een bemiddelingsbureau en ben zo gelinkt aan Ruud, die in Nijmegen woont. Ik heb in zijn huis een eigen kamer met een lekker bedje en hij zorgt voor het avondeten, dus ik kan zo aanschuiven. Hij smeert zelfs mijn lunch! Ideaaaal. Er slaapt hier nog een wandelaar, die loopt ook de 40km.

Ruilen
Van ruilen komt in dit geval geen huilen. Net als 20.000 andere wandelaars (ofzoiets) was ik ingedeeld om morgen laat te starten, dat betekent 06.00-06.30 uur. Maar liever start ik vroeg (05.00-05.30) vanwege de hitte. Dus stond iedereen met zijn late startbewijs te zwaaien en vroeg iedereen om te ruilen. Mensen werden er zelfs chagrijnig en boos van als niemand wilde ruilen. Na een kwartier gaf ik het op, want net na de finish ga ik liever zitten dan in de hitte zoeken naar iemand die wil ruilen terwijl toch niemand wil.

Tot opeens..

Ik wilde gaan zitten onder 'de boom' op de Wedren om uit te rusten, toen ik Inge weer zag, die ken ik uit Leeuwarden.

Inge: "Hee Marinda!"
Ik, heftig gefrustreerd: "Ik moet nog ruilen, ik wil een startbewijs zodat ik vroeg kan starten!" (inclusief wilde handgebaren)
Random meneer: "Oh, ik wil nog van mijn vroege start af, wij kunnen ruilen"

Engel van de dag.

TWEEHONDERDVIERENVIJFTIG
Ongeveer drie kilometer voor de finish kreeg ik last van de spier in mijn rechterbovenbeen. En wel dusdanig dat ik vond dat daar iets aan gedaan moest worden. Dus ik, na het uitrusten op de Wedren, naar de blarenpoli waar een aparte afdeling was voor massage. HAD IK DUS GEEN PINPAS MEE of voldoende cash geld. Zucht. Dus. Naar huis, geld halen, terug naar de Wedren (inclusief andere schoenen en een schoon shirt). Meteen maar een pas gehaald voor drie dagen masseren, lijkt me wel fijn. Kreeg ik dus nummer 447. En ze waren bij 254. Er waren dus nog zo'n 200 wachtenden voor me.. Op zich niet erg, want daardoor had ik 2,5 uur de tijd om uit te rusten, wat te eten en te drinken en met andere mensen te kletsen.

Ware het niet dat de mevrouw die de nummers schreeuwde DAT HEEL HARD DEED MET EEN MEGAFOON! Dus, ik heb alle nummers gehoord tussen 254 en 447, en sluit niet uit dat ik nu gehoorbeschadiging heb. Serieus, ik heb er een audio-opname van gemaakt :p

Foto's

Blijkbaar had de organisatie dit bord over :p wel lekker positief

Kindjes die een high five willen van wandelaars 

Oude mensjes langs de kant van de weg

Inmiddels dus gegeten, gedoucht en gemasseerd en hopelijk gaat het morgen goed met mijn been.
Ik start dus weer rond 05.00 uur en hoop dat mijn hersens niet smelten van de hitte. Ik zal goed drinken en rust nemen.

Tot morgen!

Ps. Bedankt voor alle aanmoediging via Facebook, app of andere media! De award voor tof steeds aanmoediging gaat vandaag naar Banoe, Iris en Leon met hun toffe filmpje :)

De gladiolen! - 2016 - dag 4

Het moge duidelijk zijn inmiddels: ik heb de finish gehaald!
Zonder blaren. Oh yeah!
Vanaf dag 2 mijn oude schoenen weer aan, was een goede beslissing :)

Het begin

De eerste 10 km vond ik zwaar. Het was bewolkt en benauwd maar wel droog. We liepen voor de derde dag op rij via dezelfde weg Nijmegen uit dus dat had ik ondertussen wel gezien. 

Ik besloot op een omgekeerde bloembak pauze te houden, net zoals veel anderen. Daar eventjes post gelezen van Renske en Jacoline en toen met muziek op weer verder. Dat hielp!

Al vrij snel begon het toen te regenen. Ik trok mijn práchtige roze poncho aan en zo vormden we met bijna 46.000 mensen een boemkerman (klik voor uitleg) parade.

Omdat het regende waren er niet zo veel mensen langs de kant van de weg (hulde voor degenen die er nog wel zaten) dus de sfeer zat er nog niet zo goed in.

Het midden

Ik liep wel lekker, ondanks de regen. In een of ander dorp werd ik geïnterviewd door SBS6, dus wie weet haal ik de uitzending nog :)

We liepen na het dorp een stuk over een dijk. Vorig jaar voelde dat als een meeeeeeeeeeegalang stuk, maar dat viel dit jaar alles mee. Nadeel van regen is dat je snel koud wordt, dus pauze kan wel maar niet te lang. Her en der zaten zielige poncho's met menen er onder op een bloembak, bankje of stoel sip naar beneden te kijken tot hun pauzetijd weer voorbij was.

Het leuke van de poncho's is dat mensen twee vormen kunnen aannemen als ze een niet-doorschijnende poncho hebben, namelijk:

- Quasimodo (vanwege de rugzak op hun rug)

- Afrikaanse vrouw (vanwege het heuptasje boven hun billen waardoor het lijkt alsof ze een mooie grote kont hebben)

Lief he. Handjes vasthouden.

We staken de pontonbrug over die het leger (ja, weet ik veel welk gedeelte van het leger. In mijn ogen is iedereen met een groen vlekkenpak 'het leger') die nacht had gemaakt. Dik feest daar, supermooi. Ik voelde me net Epke Zonderland die werd binnengehaald na zijn gouden medaille.

Het eind

Al vrij snel kwam het bord: Nog 14km tot de finish.

Woehoe! Inmiddels was het weer droog en waren er lekker veel toeschouwers. Hoe dichter we bij Nijmegen kwamen hoe beter het weer werd. Ik liep nog een stukje samen met Cees Mooij. Kent u hem? Ik ook niet. Maar naar eigen zeggen staat hij op het punt van doorbreken. Ik moest hem vooral opzoeken op Youtube, dus dat heb ik net gedaan.

Dat is mooi. In het filmpje is zijn titel: Cees Mooij - Wil beroemd worden.

Dus, daar hadden we het over tot ik pauze ging houden vlak voor de Via Gladiola. En dan denk je nu waarschijnlijk: dan ben je er bijna. Nouuuu, dat ding is lang hoor! LANG! Maar wel erg gezellig. Het is fijn dat onbekenden ontzéttend trots op me zijn en me aanmoedigen en high fiven en juichen en klappen voor mij.

En toen waren papa en mama daar ook! Met dik veel gladiolen voor mij, dus ik finishte toch nog met bloemen.

En toen gingen we patat eten, chillen en proosten met bier.

Maar zo zwaar had ik het niet

Wat enorm bijzonder was, en me erg ontroerde, was een tent van het Radboud UMC. Onder de luifel lagen ziekenhuispatiënten. Een paar broeders en zusters hielden alles in de gaten, de infusen stonden naast het bed en op het bed lagen de mensen vrolijk te zwaaien naar alle voorbijgangers.

Ja, het is wel zwaar om 160 km te lopen. Asfaltbrand, spierpijn en zere voeten. MAAR.. dat gaat over. Over een week zie je niks meer en heb ik nergens last van.

Voor deze mensen is de ellende waarschijnlijk volgende week nog níét over. Des te meer reden dus om de gladiool die ik zes kilometer eerder had gekregen van Gemma, aan een man in een ziekenhuisbed te doneren. Omdat hij hem veel beter kan gebruiken dan ik.

De bedden lagen vol met gladiolen, echt prachtig om te zien! 

De sexy wandelaar

Het heeft me toch beziggehouden: kan je als wandelaar sexy zijn? Mijn antwoord wordt denk ik toch: nee. Hoewel de uitzonderingen natuurlijk de regel bevestigen.

Want er is een groot verschil tussen iets dat mooi is en iets dat praktisch is. Bijvoorbeeld:

• Een praktische pet heeft zo'n flapje in je nek want dat beschermt tegen de zon. Een mooie pet heeft kleurtjes/print/tekst en beschermt minder goed.
• Wandelschoenen zijn natuurlijk het allerbelangrijkste, maar die schijnen ze niet te maken in een leuke variant. Vrijwel alles is zwart, bruin of grijs. Er zijn mensen die op hardloopschoenen lopen maar dat is slechter voor je voeten en op een regenachtige dag als vandaag zorgen de gaatjes in de voorkant voor natte sokken
• Over sokken gesproken: niet sexy. 
• Wandelbroek: doe jezelf een plezier en trek een fijne broek aan. Geen rokje, geen jeans. Een hardlooplegging werkt wel maar is natuurlijk wel gek, zeker bij mannen (zie foto gisteren). En onder fijne broek versta ik: een met minstens twee zakken, lang of kort maakt niet uit (afrits: jazeker mag dat want dat is praktisch).
• Shirt: kijk. Daarmee kun je je outfit nog redden. Doe een sportshirt aan en geen katoen!! Want als dat nat is van zweet/water dan word je nooit meer droog. Gooi er een leuke tekst op en je hebt zo aanspraak.
• Sjaaltje. Ooit een sexy sjaal gezien? Point made.
• Maar geen nood, er is nog een belangrijk onderdeel: de zonnebril. Zet op en je bent zo goed als onherkenbaar. Ziet niemand dat je lelijk bent.

Nog even dit:

Er zijn een heleboel vrijwilligers aan het werk bij de Vierdaagse. Mijn drie favoriete:

- De scanners: mensen die aan het begin en eind van de dag mijn polsbandje scannen en daarmee officieel aantonen dat ik ben gestart/gefinisht

- De knippers: mensen die onderweg de controlekaartjes knippen

- De nummerschreeuwers (favoriet): mensen die bij de toiletrijen staan en schreeuwen welk toiletnummer vrij is zodat je die kunt gebruiken. "VIER! ZEVEN! ACHTENTWINTIG! VIER NOG STEEDS!"

Nou, dat was 'm wel weer voor vandaag! 

Deze slinger kreeg ik van Jacoline en Renske via de enveloppen :)

ps. Heel erg bedankt aan iedereen die me heeft aangemoedigd, op wat voor manier dan ook, Maria voor het voedingsadvies, mijn leuke medewandelaars voor de gesprekken, de nummerschreeuwers en andere vrijwilligers, de organisatie en de toeschouwers. En als ik je nu vergeten ben maar je toch bedankt wilt worden: DANKJEWEL! Liefde.

Nou. Nu ophouden met lezen. Het is klaar.

De dood of de gladiolen - 2016 - dag 3

En van je heeela hoola hou d'r de moed maar in..!
Hoe het met me ging na de 40 km? Uitstekend. Ik heb daarna nog een half uur gedanst.
Hoe het daarna met me ging? Iets minder want zere voeten ;)

Ik heb vandaag omgedoopt tot Dag van de Toeschouwer omdat ik vandaag eens extra ging letten op de toeschouwers. Dus daarover een verhaal en antwoord op jullie vragen van Facebook.

Ik had dus een vet leuk idee: een filmpje maken van leuke toeschouwers. Maar mijn laptop heeft geen Windows Media Player (en krijg het niet geïnstalleerd) en na heel veel tijd in een ander programma blijkt dat ik hem daar alleen kan opslaan met vet grote reclame er voor. Dus. Dan slechts één filmpje.

Dagverslag
Maar nu eerst: een korte uitleg over de dag. Na het filmen van het prachtige ochtendjournaal waarbij ik live op Facebook was (zie tijdlijn) werd ik aangesproken door een meisje dat met mij wilde ruilen van startbewijs. Dik voordeel voor mij, want ik was vroeg op de Wedren (half 6) maar mocht pas 6 uur starten. Door haar kaartje mocht ik meteen starten dus dat was nice!
Vrij snel een vrouw tegengekomen die met een hoed van Herbalife liep. Ik had mijn groene shirt met Herbalife er op weer aan, dus daar even over gekletst tot zij moest plassen en ik doorliep.
Na 15 km pauze gehouden, een stuk samen gelopen met een militair, pauze gehouden en gebeld met Steef op 26 km, zes heuvels beklommen (volgens Wikipedia zijn het er geen zeven) en op 34 km nog een keer pauze. De laatste vijf km waren wel weer zwaar maar dat was gelukkig wel een groot feest langs de kant van de weg. Prima gefinisht, zelfs sneller gelopen dan gisteren, en daarna nog gedanst bij Wipneus en Pim!

Toeschouwers
Mijn favoriete toeschouwers:
- Een straat die samenwerkt waardoor je de hele straat lang dezelfde muziek hebt ipv om de 40m iets anders
- Thema-toeschouwers. Mensen of straten die bijzonder aangekleed zijn
- Mensen die in hun eentje klappen zonder dat daar aanleiding voor is. Stel je voor: net buiten een dorp, geen muziek, zes mensen op tuinstoelen en één persoon die staat te klappen. Vind ik mooi.
- Oude mensjes die uit hun verzorgingstehuis zijn gehaald en met hun rolstoel onder een afdak zijn geplant en lief zwaaien naar alle voorbijgangers.

De toeschouwers maken de vierdaagse zo leuk. Wij kunnen wel besluiten om een eind te gaan lopen, maar daar zijn wel meer wandeltochten voor. Je kunt vaak genoeg 4x40km lopen in een wandeltocht in Nederland. Maar door alle muziek, gekke mensen, kindjes met snoepjes en komkommers en de enorm gezellige sfeer word je echt gedragen.

Er is ook een Belangrijke Mensen Podium (BMP) in vrijwel elk dorp. Op het BMP (dat natuurlijk niet echt zo heet) staat doorgaans de burgemeester met zijn vrouw, een paar belangrijke politie/legermensen en zo ongeveer de hele Rotary. Vooral dat laatste vind ik erg grappig. Dat podium zit vol met geld, iedereen drinkt bier en voelt zich belangrijk. Een soort van jachtschip op de Middellandse Zee-idee, maar dan in een klein dorpje, hahaha.

Ook fijn: toeschouwers die belachelijk zijn. Dat is toch fijn om naar te kijken. Een meneer met een klep-zonnebril bijvoorbeeld. Iemand in een gekke outfit of een vrouw van 50+ die vet hard staat te dansen.

Ook heel fijn: bedrijventoeschouwers die dingen uitdelen. Want ja, wij Nederlanders houden van gratis. Heel veel dank aan de papa en mama van Wesley die met hun pannenkoekencaravan elke dag langs de route staan (zij hebben een vet nice pannenkoekenrestaurant in de Achterhoek en een speciale pannenkoekencaravan voor tijdens de vierdaagse). OMNOMNOM pannenkoek! En we kregen vandaag weer een knalrood gekookt ei. Waarom dat rood is weet ik niet, maar eieren zijn fijn. De weg ligt daar dan ook bezaaid met stukjes eierschaal maar omdat ze rood zijn is het net confetti en dat heeft dan ook wel weer iets vrolijks. Van de Lidl kregen we een banaan. Woehoe, bananen!
En ja, particuliere toeschouwers die dingen aanbieden zijn ook lief. Komkommer, wortel, tomaat, (water)meloen, tucjes, zoute stokjes, dropjes, pepermuntjes, snoepjes, spekjes, chips en.. jawel... vandaag iemand die stukjes frikandel met mayo serveerde. Waarvoor hulde.

Vragen vann jullie
"Waarom dragen mannen naveltruitjes?" (Johannes)
Geen flauw idee. Omdat het koeler is? Omdat het past bij de outfit? En waarom dragen mannen dit, bijvoorbeeld?

"Of er mensen de verboden Pokémon Go borden zijn tegengekomen/hebben gejat" (Maaike)
Ik heb op internet gelezen dat ze er waren, maar ik betwijfel dat. Een wandelaar gaat echt niet Pokémon Go spelen onderweg, dat duurt veel te lang, je loopt daardoor langzaam en je hebt wel andere dingen aan je hoofd. Ik ben de borden in elk geval niet tegenkomen. Ik zag wel een toeschouwer die Pokémon uitdeelde want die had hij geprint op een papiertje. "Heb je er toch één gevonden."

"Graag spot ik van jou de meest gekke/originele/handige outfit. Kies maar welke voldoet bij je dag vandaag" (Maaike)
Helaas geen foto van, maar er liep iemand in een geel Pino-pak. En er was dit meisje, met een soort vishengel met plaatjes van lekkere mannen voor haar waardoor ze bleef lopen:

"Hoeveel stappen zet je op 1 dag van de Vierdaagse?" (Maaike)
Aangezien de route elke dag ongeveer 40km is, en ik stappen maak van 1 meter zou dat neerkomen op 40.000 stappen. Niet alle stappen zijn 1 meter want soms is er oponthoud, loop ik naar de andere kant van de weg om daar iets lekkers te pakken of loop ik van de weg af om pauze te houden. Daarnaast natuurlijk het lopen in huis, naar de fiets, van de fiets naar de Wedren en dergelijke.. dus zeker wel 45.000 stappen.

"Hoe gaat het nu met je asfaltbrand?" (Heidy)
Vandaag geen last van gehad! Het is wel wat groter geworden maar het deed geen zeer tijdens het lopen. Het kan drie oorzaken hebben:
- Het was minder warm
- Ik had een andere lange broek aan die wat dikker was
- Ik had hardloopkniekousen aan ipv lage wandelsokken (dank voor de tip Malou!)

"Hier zijn vlaggetjes. Deel ze uit en maak foto's met de blije ontvanger" (Renske en Jacoline via de dagenvelop)

Linksboven: een man die met zijn tuinslang alle flesjes enzo van voorbijgangers vulde
Rechtsboven: een erg enthousiaste Engelse toeschouwer
Onder: de moeder van Jacoline :)

Finish en dansen
En toeeeen.. bij de finish raakte ik in gesprek met iemand die ook onder de boom zat uit te rusten:
"Hee, volgens mij zijn dat Wipneus en Pim op het podium"
"Wat?"
"Wipneus en Pim. Dansen! Gebruik je weer even andere spieren. Vet leuk, moet je echt een keer gezien hebben en morgen is het niet duss..."
"Oke, ik ga kijken!"

En ik danste alsof mijn leven er vanaf hing. Polonaise over het podium, springen, zakken, marcheren.. alles kon. Ik stond voor lul, maar hee.. met mij nog 100 anderen! Ik weet niet of dit live werd uitgezonden vanaf de Wedren maar ik stond vooraan en dus vol in beeld :p

De man met groene pet in het midden die heel hard danst.. die was net terug van 55km lopen!

Nog één dagje!
Ik sluit af met een stukje uit mijn blog van vorig jaar:

"Als je dag 3 hebt uitgelopen dan is dag 4 slechts een formaliteit"
"Ja. Maar wel een formaliteit van 40 kilometer!"

Dus, aanmoedigingen blijven welkom :)

De dood of de gladiolen - 2016 - dag 2

Een vreemde oma op een berg, irritatieliedjes en een finish in exact dezelfde tijd als gisteren.
OJA, EN IK WAS OP TV!
Vandaag was roze woensdag, dus ik liep in een mooi roze shirt veertig kilometer te zweten. Serieus, wees blij dat je me niet hoeft te omhelzen als ik binnen ben aan het eind van de dag. Ghehe, papa en mama wel vrijdag.

De hitte
Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen dat het vandaag warm was. Maar man. Wat was het warm vandaag. Als je als individu loopt start je twee keer laat (voor mij di en do tussen 06.00 - 06.45 uur) en twee keer vroeg (wo en vr tussen 05.00 - 05.45 uur). Het is maar wat je laat noemt natuurlijk.
Vanwege de hitte startten bijna alle lopers een half uur eerder, wat betekende dat ik rond 04.15 uur op de Wedren aanwezig was en met mijn maatje Rikste een half uur later *bliep* gescand en wel startte aan dag 2.

Het asfalt
We gingen goed op pad, namen op tijd pauze (ik kreeg een appelflap. Instant happiness) en wandelden in een mooi tempo over de paden. We liepen door het bos waar veel schaduw was, over lanen met bomen aan de zijkanten en door dorpen waar veel douches, nevelsproeiers en andere waterattributen waren. Dus eigenlijk had ik het helemaal niet zo vreselijk warm en liep ik heel lekker. Beter dan gisteren zelfs.
Tot de laatste vijf kilometer want toen kreeg ik last van mijn asfaltbrand (woord van de dag). De hitte van het asfalt verbrandde mijn benen. Je kunt het niet voorkomen, behalve door niet op heet asfalt te lopen. Natuurlijk heeft niemand er zo erg last van als ik. Hoera. Ik ben bijzonder.
Toen ik vorige week in de hardloopwinkel om raad vroeg - niemand had ooit van asfaltbrand gehoord - zei één van de medewerkers: maar kun je niet gewoon in het gras gaan lopen dan?
..
..
NEE NATUURLIJK NIET!
Er is niet overal gras, en als dat er wel is is het gras ook warm en het loopt bovendien zwaarder en je ziet de ondergrond niet goed dus is er meer kans op enkelverzwikking en dat soort ellende.

De schade van vandaag

De magische finish - of toch niet
Dus ik liep vrolijk over het asfalt tot het laatste stukje, toen gooide ik het tempo nog maar wat omhoog omdat ik dacht dat alles bij de finish wel opgelost zou zijn.
De finish is geen magische plek waar alle ellende verdwijnt. Helaas. Wel een plek met schaduw, water, eten en rust.
Er waren heel veel mensen die nog goed liepen, maar ook een aantal die mank liepen van de pijn, ingetapet waren tegen blessures of die last hadden van andere problemen.
Onder het motto van: Niet luisteren naar je lichaam verwacht ik dat de meesten hiervan gewoon starten morgen.
Ik finishte overigens in exact dezelfde tijd als gisteren: 9 uur en 3 minuten.

Nieuwe dingen geleerd
Tijdens het wandelen toch weer noemenswaardige nieuwe dingen geleerd, bijvoorbeeld:

- Gay doen is belangrijker dan winnen

- Daar boven op die berg,
  Woont een oud wijf
  Die maakt voor een kwartje
  Alle piemels stijf
  En van je heeeela heeeela heeela hooolala HEE!

Irriatieliedjes
Op gegeven moment was ik wel klaar met alles. De laatste vijf kilometer was in de volle zon, dus verzengend heet. Tel daar bij op: vermoeidheid, zere benen en zere voeten en je weet mijn gemoedstoestand (voor degenen die mij goed kennen zal het volgende ongetwijfeld typisch en hilarisch zijn).

Die liedjes dus he.. Ik ging er in mijn hoofd op reageren:

"I'm walking on sunsine"
Ja. Moet je doen. Kun je ver lopen vandaag. Doei.

"Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht"
Dan niet joh.

"Laat de zon in je hart"
Oprotten met je ***zon. HITTE.

Maar er waren ook leuke dingen
- Ik zag vandaag het bord met mijn aanmoediging wel, dankjewel Jesse! (en Harry voor gisteren)
- De wandelaars die de toeschouwers aanmoedigen: "Goedzo, je kunt het! Blijven zitten op het terras he! Zet 'm op!"
- Ik liep dus weer samen met Rikste
- Ik liep lekker niet als militair met dikke bepakking of 50/55km
- Tijdens een pauze in het gras kregen we bouillon, meloen, een kitkat en komkommer van aardige toeschouwers
- Wandelaars die met waterpistolen het publiek natschoten
- Op moment van schrijven onweert het heel hard en het regent dus verkoeling is on it's way!
- En dan dit nog, van Renske en Jacoline:

Een mini-spandoek!

Krentenplat saves the day
Nadat ik op de Wedren 1,5 uur voor pampus had gelegen had ik voldoende moed verzameld om de zon weer in te gaan, mijn fiets te halen, wederom verkeerd te fietsen en thuis aan te komen.
Na een voetenbad, koude handdoeken, natte washandjes en het geblaas van de ventilator was ik weer engiszins op orde. Toch was het de krentenplat die me redde (ja sorry, na twee dagen in mijn tas was van 'bol', geen sprake meer. Hij was plat).

Dag hoor. Tot morgen. Dan beklim ik de zeven heuvels.