De gladiolen! - 2017 - dag 4

Lieve mensen,

160 kilometer wandelen in vier dagen tijd voor het cijfer 3, je moet het maar willen ;)
Ik wilde dat, dus toen ik vanmiddag rond half zes mijn drietje op de medaille speldde was het dan ook officieel: IK BEN GEFINISHT!

Ik loods jullie in deze laatste blog over de Vierdaagse nog even snel door mijn dag heen, met heel veel leuke dingen!

De start
Roze en beige hebben hun werk gedaan! Toen ik vanmorgen de compressiekousen weer aandeed voelde ik niets meer van mijn scheenbeenspier die gisteren zo'n pijn deed! WOOP WOOP
Maar goed, de Vierdaagse is de Vierdaagse niet als je loopt zonder pijn, dus als het één weg is, komt het ander wel. Zo had ik vanaf de start 5km last van mijn achillespezen en besloot dan ook maar naar de post van het Rode Kruis te gaan zodra ik er een tegen zou komen. Die dingen staan er echter pas na zo'n 12 kilometer en toen ik zo ver was had ik al geen last meer :)

De tocht
Ik pauzeerde pas na ruim twee uur wandelen dus dat ging uitstekend! Eerst een korte pauze, later een langere pauze op het terras met gezellige livemuziek. Toen een stuk over de dijk en toen arriveerden we in mijn lievelingsdorp: Linden. Zij hebben elk jaar met het dorp een thema wat in elke tuin naar voren kwam. Deze keer was het romantiek en waren de mannen die de wc's schoonmaakten de plee-boys! Inclusief strikje om hun nek.
Vervolgens naar Beers, wat vooral voor de Engelsen een geweldige plaatsnaam is. Daar erg veel last van mijn achillespezen zodat ik besloot bij de volgende post van het Rode Kruis te vragen of ze me konden intapen. Ik moest eerst nog door Cuijk voor het Rode Kruis in zicht was. Over de Pontonbrug, speciaal aangelegd door het leger voor alle wandelaars zodat we de rivier konden oversteken. Ook daar weer groot feest, en nog meer feest toen ik daar de grote tent van het Rode Kruis zag. Ik werd echter niet ingetapet maar weggestuurd met twee paracetamol (ik had al ibuprofen op) en twee zakjes ijs. Ik nam uitgebreid de tijd om te koelen en te rusten en na ongeveer een half uur vervolgde ik mijn tocht - pijnvrij! Die mensen van het Rode Kruis zijn zo gek nog niet..
Toen liep ik in de achterste stoet van de wandelaars wat eigenlijk wel lekker rustig was. Vlak voor de Via Gladiola de laatste pauze, en toen op naar de St. Annastraat (dat is de officiële naam van de Via Gladiola) nummer 12, want daar wachtten papa, mama en Hedi!

De finish
Verrassing! Dorinda stond ook bij de andere drie mij op te wachten aan de Via Gladiola! Kijk wat een schatjes alle vier! Helemaal uit stad en land afgereisd om mij te zien!
Ik kreeg gladiolen, een minion ballon en een bekerballon :)

Het moeilijkste van de dag
De pijn in mijn enkels was moeilijk, maar wat toch elk jaar weer lastig is: een goede selfie maken als ik ben gefinisht! Echt hoor, een rood hoofd, zweet, mega grote bloemen, de medaille die er op moet en dit jaar ook nog de ballonnen!

Positieve dingen onderweg
- Ik zag een grote hond met een hoedje op
- We gingen zingen met militairen onderweg
- Ik kreeg paarse gladiolen van papa en mama, terwijl ik me de hele tocht afvroeg of er paarse zouden bestaan!
- Ik zag Langnek van de Efteling!

Zingen met het leger

Even kroelen
Er staat dus elke dag een man langs de kant van de weg met een kar met de tekst 'even kroelen' en daarop ligt een witte kat. De. hele. dag. En die wordt de hele dag geaaid. Dus ik dacht op dag één dat die kat nep was. En op dag twee ook, want toen bewoog hij zo gek, en bovendien: welke kat blijft er nou 6 uur lang liggen. Vandaag toch maar even de kat geaaid. HIJ WAS ECHT! Ook een prestatie van die kat, om daar de hele dag te blijven liggen. Verdient een medaille.

Falke
Ik vergeet dit elke keer te noemen in mijn blog, maar nu komt het er van: Op dag 1 deelde Falke gratis wandelsokken uit! Ter info: Falke is zo ongeveer nummer 1 in wandelsokken en die dingen kosten een hoop geld, dus dat ze nu gratis werden uitgedeeld was heel erg tof van hen!

Fiets
Liefde voor mijn fiets! Ik heb mijn eigen fiets meegenomen en was daar elke dag zo gruwelijk blij mee.. Stel dat je, als je gefinisht bent, daarna nog terug moet lopen naar je slaapplaats.. Dan ben je EINDELIJK bij die Wedren, moet je nog 2km lopen naar je huis.. Respect voor de mensen die dat gedaan hebben.

Dank
Heel veel liefde voor iedereen die mij op wat voor manier dan ook aangemoedigd heeft, dat heeft me energie gegeven!

Nou, dan nu uitrusten! Eerst maar eens een paar dagen lekker niet wandelen, joehoeeee! Zin in.

Dag hoor!

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 3

Mensen,

Wat een ellende vandaag. Om 15.15 uur gefinisht, wat op zich nog wel redelijk ging, maar om 16.00 uur een mentale klap. Excuus aan al mijn naaste vrienden die ik heel hard geappt heb over hoe vreselijk erg het allemaal was, ellende, kut, gruwelijk en HEEL ERG ERG.
Inmiddels gaat het weer beter, en kan ik jullie het verhaal vertellen.

Belangrijke mededeling
Iedereen die zegt dat 'het nog maar de laatste dag is', 'ik er bijna ben want het is nog maar één dag' of zegt 'dat het nog maar een formaliteit is', moet nog een keer nadenken.

Maar echt, het is net zo'n lange dag als vandaag hoor. Zelfs langer, we lopen morgen meer dan 40 km! Dus dat is errrrrug lang, vooral omdat die Via Gladiola zo tergend langzaam gaat. Door alle wandelaars daar is er geen tempo meer te maken op dat stuk. Maar goed, we gaan er weer tegenaan morgen, eerst maar slapen, dat hielp afgelopen nacht ook heel goed. En feest, want ik start morgen pas om 06.00 uur, dus dat betekent een uur langer slapen!

Feest in mijn hoofd
Het lukte gisteren niet om direct in slaap te vallen want ik had nog feest in mijn hoofd. Alle Nederlandse liedjes die ik onderweg had gehoord spookten door mijn hoofd en kreeg ik maar moeilijk stil. Van 'liever te dik in de kist' tot 'het is een nacht' kwam voorbij. Uiteindelijk rond kwart voor 10 in slaap gevallen, wat me toch zo'n zes uur slaap opleverde HOEZEE.

Giraffes zijn niet waterdicht
Ik stond niet als Oma Marinda op, wat erg goed nieuws was! Helemaal pijnvrij naar de start, dat was erg fijn. We startten wel in de regen, dus ik had mijn giraffeponcho aan. Die bleek niet waterdicht, dat was vervelend. Zo'n ding van 2 euro van de HEMA werkt dus beter, dan weet je dat. Giraffes zijn natuurlijk ook niet waterdicht. Het was af en toe droog, maar we hadden voornamelijk regen tot ongeveer 16 km na de start ofzo.

HAP
De plek waar ik gisteren mijn eerste pauze hield liep ik nu lekker voorbij. Mijn eerste pauze werd ik een stuk verderop vergezeld door een appelflap, hoewel dat van korte duur was. HAP HAP HAP. Daar had ik al twee dagen zin in.
Het ging goed hoor, uitstekend zelfs, de eerste 20 km! Daarna iets meer moeite, maar zeker positief gestemd tot ongeveer 29 km gehad te hebben. Lekker genoten van al jullie berichtjes, het koele weer en de vrolijke toeschouwers :)

Militair wandelmaatje
Vorig jaar liep ik op deze dag een stuk samen met een militair, en heel toevallig kwamen we elkaar nu weer tegen, rond hetzelfde punt! We hadden deze keer een iets ander tempo dus we liepen niet zo lang samen als vorig jaar. Was desondanks wel gezellig :)

Shin Splint
Ik kwam Inge weer tegen (uit Leeuwarden) die vertelde dat ze een shin splint ontsteking had en daarom overleefde op paracetamol en ibuprofen en dat haar rechterbeen erg zeer deed. Ze had er desondanks aardig de pas in, dus ik denk dat zij met haar vriendinnen vandaag eerder binnen was dan ik.

De hamer
EN TOEN. De man met de hamer. Eikel. Hij stond op me te wachten rond 9 km voor de finish. Ik had deze dag iets minder goed gegeten denk ik, en toen kwam hij mij pesten. Dus ik nog maar een keer pauze houden en veel eten. Rond zes kilometer voor de finish ging het beter. Kreeg zelfs nog complimenten dat ik soepel liep. Ik had er geen kracht meer voor om te zwaaien met mijn armen op de muziek, of zelfs maar mee te zingen.

(ps. gisteren was er letterlijk een man die uit een busje sprong met een enorm grote hamer in zijn handen en riep: "Pas op voor de man met de hamer!" Vond ik geweldig.)

Uitschelden
Na de finish meteen een kaartje gehaald voor de massage en toen direct op de fiets naar huis, want het duurde toch nog bijna 2 uur voor ik aan de beurt was. De masseur van gisteren had me aangeraden Calendulan vloeibaar van VSM te kopen om de asfaltbrand mee te behandelen, dus ik naar de Kruidvat. Schold in mijn hoofd elke fietser en voorbijganger die ook maar íets verkeerd deed de huid vol, en vooral de mensen in de rij de mij niet voor lieten gaan. Mijns inziens heeft een Vierdaagse wandelaar te allen tijde voorrang. In de winkel zeker! Helaas denkt Nijmegen daar niet zo over, haha.

Ik kon ook een foto met flits maken, dan lijkt het nog veel erger. Neem van mij aan dat dit geen roze is maar rood.

In het echt is het erger, aan de andere kant zitten ook nog allemaal plekken

Paniek
Eenmaal thuis, gedoucht, had ik nog drie kwartier voordat ik naar de Wedren moest voor de massage. Nou, toen ging echt alles fout. Ik dacht dat ik ook shin splint had, net als Inge, want ik had dezelfde klachten: PANIEK.

Opgeven is WEL een optie
Oke, let even op. Als jij zegt "opgeven is geen optie" breng dan je rechterhand omhoog tot voor je gezicht. Breng vervolgens met een noodgang je platte hand op je wang. Doet het zeer? Goedzo. Nu niet meer zeggen he?

Opgeven is wel zéker een optie, en ik heb daar ENORM veel respect voor!! (ja, twee uitroeptekens)
Ik heb verhalen gelezen van mensen die besloten om te stoppen, en daar is echt veel moed voor nodig. Natuurlijk wil iedereen 'm uitlopen, maar als je besluit om naar je lichaam te luisteren omdat je anders omvalt door de hitte, of omdat je - als je doorloopt - een vreselijke blessure krijgt waar je nog een half jaar mee blijft zitten.. dan vind ik het echt knap dat je zegt: ik stop. Je kunt met hangen en wurgen over de finish, maar dan ben je verder van huis. Dus. Applaus voor alle stoppers. Diepe buiging.

Roze en beige
Het huilen stond me nader dan het lachen toen ik bij de massage was. Iedereen die iets zei over mijn asfaltbrand (dat is erger geworden, erg pijnlijk) wilde ik het liefst slaan, of in huilen uitbarsten. Ik hield me in en deed geen van beiden. Ik kwam nog kort iemand tegen die ingetapet was omdat hij last had van zijn enkel op precies die manier waar ik ook last van had. Lukte het mij dus ook ingetapet te worden! Een been roze, de andere beige! En ik werd nog vooraan in de rij geplaatst ook. En ik hoefde niet te betalen. Dat laatste was niet helemaal de bedoeling geloof ik, maar oke :p

Een van de masseurs zegt dat anti-histaminetabletten kunnen helpen tegen asfaltbrand, en de tape meneer zei dat er onderzoek naar was gedaan (niets over te vinden op internet, maar ok) en dat het helpt als je niet met kleren/sokken loopt met wasverzachter/wasmiddel er in. Dus na het wassen met de machine nog even koud naspoelen en te drogen hangen. Nouja, voor mij is het nu toch al te laat :)

DUS. Inmiddels is het leven iets minder ellendig, hoop ik dat ik goed zal slapen zodat ik morgen in beheerst tempo naar de finish kan lopen om daar mijn 3 op te halen voor op de medaille.

Moedig me vooral aan morgen, leef mee in de hitte, geef me water en hoop vooral voor degenen die mij komen ophalen bij de finish dat ik niet in zo'n bui ben als vandaag ;)

NOG 1 DAG! Ibuprofen en redbull, en gaan.

Oke, einde van dit gezeur, morgen hopelijk positiever nieuws!


ps. Ik heb een blaar. Mijn eerste vierdaagseblaar! Desondanks geen heuglijk feit ;) Wellicht wordt hij morgen nog vergezeld door nieuwe vrienden, we gaan het meemaken.

ps. Ik verwacht ergens rond 4-5 uur aan te komen op de Via Gladiola / finish, app me maar voor specifieke informatie.

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 2

Goedenavond,

Tot u spreekt Oma Marinda. Man, man, man, zucht en steun bij elke beweging, alles doet zeer dat je gebruikt bij wandelen..

Maar laten we bij het begin beginnen: piemels op je hoofd.
Huh?
Ja, ik zag serieus twee mensen (50+!) met een diadeem (daar is een hele stellage, maar dat terzijde) met twee roze piemelvormige items die er op heen en weer bewogen door elke stap. Ik heb echt gekeken of er nog iets op stond, een gezichtje ofzo (hoewel, dat zou de situatie niet verbeterd hebben, haha) maar dat was niet zo.

Bij de start stonden deze keer meer dronken mensen om ons aan te moedigen dan gisteren, en dat was leuk. Bijvoorbeeld de erehaag die ze maakten of de vijf jongens die deden alsof ze een koor waren met een dirigent er voor. Klonk nergens naar natuurlijk ;)

Verder zag ik de kerstman, vrouwen in ultra korte broekjes (nee, geen foto) en dames in rokjes. Mocht je je afvragen of er wat onder zo'n rokje zit: ja. Ik lag te rusten onder aan een boom toen iemand met een rokje schuin voor mij ging staan. Ik kon het niet helpen, maar het mysterie is opgelost.

Vandaag was het natuurlijk erg warm dus deed ik het rustig aan met om de 5 kwartier pauze. En ik heb goed gedronken en gegeten, dus daar lag het niet aan. Onderweg ontmoette ik nog twee jongens uit Sliedrecht die voor het eerst meededen. Ik hoop dat ze het halen, ze lopen 50km. (leuke jongen? Ja, maar hij was al getrouwd.)

Gisteren hoorde ik twee meiden praten over 'dixieland'. De plek op de route waar voor de Vierdaagse 30 Dixies in een U-vorm zijn neergezet. Ideaal, want schoon en hoewel de rij vaak lang is ben je snel aan de beurt. Dus, nu noem ik het ook Dixieland.

Dixieland bij zonsopgang. Hoe wordt het nog beter dan dit!? 

Oja, en ik heb me goed ingesmeerd. Mijn volle fles zonnebrand is na twee dagen voor 2/3 leeg. Genoeg bewijs?

Vandaag is roze woensdag. Iets met Uhm. Liefde voor iedereen, ook als je anders geaard bent. Zoals Joost, maar dat liedje heb ik niet gehoord. 

Een toeschouwer vult flesjes water

Oei. Terwijl ik dit schrijf wacht ik op mijn massage (tactisch gekozen voor een plek ver van de nummerschreeuwer) en ik zie nu een chocoladepapiertje. Hoop dat ik er niet in ben gaan zitten, dat zou awkward zijn :p

Over awkward gesproken, ik was net thuis aan het uitrusten op bed, in korte broek en sport bh, nog niet gedoucht. Zag er niet uit, maar moest moed verzamelen om te gaan douchen (want staan. Ik snap oma's met een Zit-douche). Kwam mijn tijdelijke huisgenoot, verstandelijk beperkt, binnen, vragen of ik al gedoucht had. En later nog een keer om iets te vragen, haha. Nouja, lekker, lag ik daar :p

Toch nog even vermelden dat vandaag erg zwaar was. Ik startte om 05.15 uur en was om 16.15 uur binnen. Holy moly, dat is bijna 12 uur in beweging!
De doortocht door Wijchen was geweldig, ik zong mee met de muziek en armen in de lucht, alles. Maar ik zat wel bij het achterste gedeelte van de Vierdaagse stoet, zo waren de appels in Wijchen, die uitgedeeld werden, op. De FNV (gewoon goed werk) leverde uitstékend werk door wel appels uit te delen een stukje verderop. Instant liefde overigens voor alle bedrijven die gratis iets uitdelen, behalve de Rabobank, maar das logisch ;)

Iemand had zelf muffins gemaakt <3

De asfaltbrand is helaas wel toegenomen. Nog maar half zo erg als het vorig jaar was (en toen was het al half zo erg als het jaar daarvoor). Desalniettemin pijnlijk, stom en ik ga morgen zonder compressiekousen maar met lange broek. En in giraffe poncho! Awesomeness.

Uiteraard zijn dit niet mijn wandelschoenen 

Goed ik ga nu, ik ben bijna aan de beurt voor de massage. Als het een beetje opschiet pak ik nog 7,5 uur slaap vannacht. Want dat de Vierdaagse topsport is, klopt. Maar noteer daarbij wel even dat bijna niemand meer dan 7 uur slaapt per nacht.

Weer heel erg bedankt voor alle aanmoediging, dat helpt enorm! Graag morgen ook ;) gekke filmpjes, lieve teksten, aanmoediging ed :) Liefde!

De dood of de gladiolen - 2017 - dag 1

Dag lieve mensen!

Gisteren maakte ik me over alles zorgen: stel dat ik blaren krijg.. stel dat het toch erg warm wordt.. stel dat ik weer last heb van asfaltbrand, stel dat ik het niet leuk vind..

Nou, niks van dat alles hoor! Het ging heel goed vandaag. Ik heb heel lekker gelopen en was mooi vroeg bij de finish.

Wat ging goed
- Andersom lopen
- Er was lekker pas heel laat zon
- Ruilkaartje!

Wat ging niet goed
- TWEEHONDERDVIERENVIJFTIG tot en met VIERHONDERDZESENVEERTIG
- Zeer bovenbeen
- Geen pinpas

Andersom
We liepen voor het eerst sinds het bestaan van de Vierdaagse de route van dag 1 andersom. Dat zorgde ervoor dat we min of meer begonnen met de helse dijk, die in de vroegte, schaduw en koelte helemaal niet zo hels was. Vorig jaar was het echt afzien als je de dijk nog over moest en daarna Nijmegen in, gelukkig hadden we dat nu al in het begin gehad!
Het zorgde er voor dat de dorpen die normaal gesproken als laatst bezocht worden, nu als eerst waren en andersom. Wat ik vooral voor Lent erg leuk vond, want daar is de Begoniastraat. Zaten daar normaal gesproken wat oude mensjes bij hun kopje koffie in een winterjas te bibberen en wandelaars te kijken, was er nu een straat vol zon, muziek en veel mensen.

De mensen in Bemmel en Lent moeten echter nog wel wat leren.. Als je vroeg door een plaatsje komt dan hebben de wandelaars nog geen behoefte aan water, koelte en dat soort dingen. ECHTER.. nu de route andersom was, moesten de mensen in Bemmel en Lent wél zorgen voor tuinslangen, sproeiers en weet ik het. Geen officiële regel, wel erg gewaardeerd. Maar dat deden ze dus niet. FOEI. Mijn hoofd barstte bijna uit elkaar van de hitte, dat wordt nog wat morgen..

Ter info
- De eerste wandelaar startte om 04.00 uur met de 50km en was om 9.45 uur binnen. Absurd.
- In Bemmel was een bellenblaasmachine. Fantastisch
- Toen ik thuis kwam aten we Hollandse pot met een Mona toetje na, fantastisch!
- Geen last van asfaltbrand: MEGAFANTASTISCH
Ik weet nog niet precies hoe me dat is gelukt, ik denk een combi van compressiekousen en prickly heat powder uit Thailand.

Verblijf
Ik heb me aangemeld bij een bemiddelingsbureau en ben zo gelinkt aan Ruud, die in Nijmegen woont. Ik heb in zijn huis een eigen kamer met een lekker bedje en hij zorgt voor het avondeten, dus ik kan zo aanschuiven. Hij smeert zelfs mijn lunch! Ideaaaal. Er slaapt hier nog een wandelaar, die loopt ook de 40km.

Ruilen
Van ruilen komt in dit geval geen huilen. Net als 20.000 andere wandelaars (ofzoiets) was ik ingedeeld om morgen laat te starten, dat betekent 06.00-06.30 uur. Maar liever start ik vroeg (05.00-05.30) vanwege de hitte. Dus stond iedereen met zijn late startbewijs te zwaaien en vroeg iedereen om te ruilen. Mensen werden er zelfs chagrijnig en boos van als niemand wilde ruilen. Na een kwartier gaf ik het op, want net na de finish ga ik liever zitten dan in de hitte zoeken naar iemand die wil ruilen terwijl toch niemand wil.

Tot opeens..

Ik wilde gaan zitten onder 'de boom' op de Wedren om uit te rusten, toen ik Inge weer zag, die ken ik uit Leeuwarden.

Inge: "Hee Marinda!"
Ik, heftig gefrustreerd: "Ik moet nog ruilen, ik wil een startbewijs zodat ik vroeg kan starten!" (inclusief wilde handgebaren)
Random meneer: "Oh, ik wil nog van mijn vroege start af, wij kunnen ruilen"

Engel van de dag.

TWEEHONDERDVIERENVIJFTIG
Ongeveer drie kilometer voor de finish kreeg ik last van de spier in mijn rechterbovenbeen. En wel dusdanig dat ik vond dat daar iets aan gedaan moest worden. Dus ik, na het uitrusten op de Wedren, naar de blarenpoli waar een aparte afdeling was voor massage. HAD IK DUS GEEN PINPAS MEE of voldoende cash geld. Zucht. Dus. Naar huis, geld halen, terug naar de Wedren (inclusief andere schoenen en een schoon shirt). Meteen maar een pas gehaald voor drie dagen masseren, lijkt me wel fijn. Kreeg ik dus nummer 447. En ze waren bij 254. Er waren dus nog zo'n 200 wachtenden voor me.. Op zich niet erg, want daardoor had ik 2,5 uur de tijd om uit te rusten, wat te eten en te drinken en met andere mensen te kletsen.

Ware het niet dat de mevrouw die de nummers schreeuwde DAT HEEL HARD DEED MET EEN MEGAFOON! Dus, ik heb alle nummers gehoord tussen 254 en 447, en sluit niet uit dat ik nu gehoorbeschadiging heb. Serieus, ik heb er een audio-opname van gemaakt :p

Foto's

Blijkbaar had de organisatie dit bord over :p wel lekker positief

Kindjes die een high five willen van wandelaars 

Oude mensjes langs de kant van de weg

Inmiddels dus gegeten, gedoucht en gemasseerd en hopelijk gaat het morgen goed met mijn been.
Ik start dus weer rond 05.00 uur en hoop dat mijn hersens niet smelten van de hitte. Ik zal goed drinken en rust nemen.

Tot morgen!

Ps. Bedankt voor alle aanmoediging via Facebook, app of andere media! De award voor tof steeds aanmoediging gaat vandaag naar Banoe, Iris en Leon met hun toffe filmpje :)