Wederom rond 05.20 gestart, als een van de laatste groepen liepen we vandaag via Wijchen naar (ik weet niet meer hoe het heet.. Iets met een B) en Weurt naar Nijmegen terug.
Oja! Misschien kom ik op tv! Ik werd geïnterviewd door SBS6 tijdens het wachten op een van onze meiden bij de ehbo. Ik lag daar wat te slapen (nouja, niet echt). 't Was geen spannend interview dus ik weet niet of ze het uitzenden hoor. Rond 23.30 op tv, maar dan slaap ik al. Dus kijken jullie maar ;)
Vandaag ons pauzebeleid aangepast en besloten om de 2 uur/10km pauze te houden. We begonnen iets anders door vrij snel een plaspauze maaaaar oké.
Afvallers
Ik weet niet hoe het zit met gewicht, maar tot zover zijn er drie meiden afgevallen. Eentje zou eigenlijk de eerste dag niet eens uit lopen omdat ze enkelbraces had en van de dokter niet mocht lopen. Aangezien eigenwijsheid haar kenmerkt heeft ze 'm toch uitgelopen, en wel op teenslippers! Vet knap.
Iemand anders moest gisteren helaas ook afhaken ivm een soort blessure en vanmorgen verloren we Aletta vrij snel. Ze had gisteren veel blaren opgelopen (haha, woordgrap) en het was vandaag te pijnlijk om door te lopen.
Met de rest van onze groep ging het wel goed, dus we hadden een heel leuke tijd tot ongeveer half 10. Toen volgde een bezoek aan de ehbo wat vrij lang duurde maar wel erg belangrijk was, dus wat moet, dat moet. Ondertussen zat ik buiten op een kleine tribune met een paar van onze groep en een boel Israëlieten. We zongen Hinematov hiemalaaaajiem (weet ik hoe je dat schrijft) en shalom chaferim.
Hoogtepunten van vandaag:
- leukste aanmoediging: David, met een prachtig gedicht via WhatsApp
- verrassende live aanmoediging: Rens, die ik ken via Food Inspiration, in het pand waar ik stage liep
- vreemdste outfit: een oudere man met een konijnenpak
- fijnste wc: bij een gezin in Weurt met een mega groot huis waar we ook een ijsje kregen
- status van voeten: alsof ik er 80km op heb gelopen, verder ok
- status van kuiten: niet aanraken dan gaat het goed
Roze, schaamte en militairen
Vandaag was trouwens roze woensdag (iets met homo's) dus we vielen niet meer op met onze roze shirts..
Verder staan er regelmatig mensen langs de kant die zo gek doen dat ik me dood zou schamen als het mijn ouders waren, haha! Rare kleding, dansjes, attributen..
Bijvoorbeeld je band, bestaande uit oudere mannen, Harrie en de trekkers noemen. Raar want.. Nouja, dat mag je zelf invullen ;)
Mensen langs de kant slepen me er wel doorheen. Vooral het plein in Wijchen was leuk toen voelde ik me net de koningin.
Nog gezwaaid naar de burgemeester, haha.
De militairen zijn ook cool. Ze zijn met heel veel uit best veel landen. Vaak hebben ze er stevig de pas in en zingen ze liederen. Dat heeft verschillende voordelen: burger wandelaars gaan aan de kant, ze blijven gemotiveerd en ze houden de pas er in.
Er staan trouwens vet veel kindjes langs de weg snoep of andere dingen uit de delen. Ik eet nooit zoveel snoep op een dag als nu, haha. Heel lief. Soms ook wortel, komkommer, zoute stokjes, dropjes en pepermuntjes. En ik had ook een stukje pannenkoek en kaas! Het leven is mooi.
Het einde van vandaag was wel zwaar, de laatste 10km zeg maar. Verwacht ik morgen ook dus aanmoedigingen zijn extra welkom vanaf een uur of 12 (kun je nog uitslapen ook).
De rest van de groep had het ook zwaar. Speciaal woord van respect voor Yvonne die met een lach en een traan - en een gladiool! - de finish haalde, en voor Esther die het ook zwaar had.
Op moment van schrijven weet ik niet precies hoe iedereen er aan toe is, ik hoop dat we morgen met 8 starten.
Daag!
Ps. De foto in de gymzaal is de blarenpoli halverwege.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten