dinsdag 21 juli 2015

De dood of de gladiolen - Dag 1

Lieve fans,

Vandaag was de dood dichterbij dan de gladiolen.
En ik schrijf dit bericht met twee zakken vol diepgevroren stukjes paprika op mijn kuiten.
Het begon allemaal zo.. 

Gisteren gearriveerd in Nijmegen en geprobeerd om vroeg te gaan slapen. Al met al 5 uur slaap gepakt maar vol goede moed begonnen we rond 5.15 uur.

Onze groep bestaat uit 11 meiden, allemaal lid (geweest) van de studentenvereniging De Navigators. Hetzij Nijmegen, hetzij Leeuwarden.

We begonnen met verbazingwekkend veel toeschouwers die ons aanmoedigden. Voornamelijk dronken mensen maar het was wel gezellig. Heb nog nooit zoveel high fives gegeven als vandaag.

Oja, ik zal nog wat hoogtepunten noemen:
- leukste aanmoediging: Henk Jan & Anja met een heel leuk voicebericht
- beste peptalk: Stephanie
- vreemdste hoofddeksel: een vrouw met een nepvogel op haar hoofd
- leukste stad van vandaag: Elst
- militair ontmoet met 'slechts' 10kg aan bagage, exclusief water
- bijzonder feit: overal pijn behalve in mijn voeten, haha
- slechtste plan van vandaag: maar 1x echt pauzeren.

Ja, over dat laatste dus he. Allemachtig. Ik ben heuuulemaal kapot nu. En er komen nog 3 dagen. Ik kan me niet druk maken om die gladiolen, die sleep ik vrijdag gewoon achter me aan over de grond. Maar ik zal het halen!

We hadden in het begin twee korte plaspauzes omdat een klein gedeelte van onze groep naar de wc moest. De rest bleef staan wachten. Rond 20km gepauzeerd.
Voorstel gedaan om rond 30km weer te pauzeren maar de rest wilde doorlopen. Later wel een kleine plaspauze gehad.
Rond 35km lopen op karakter, positief blijven en bidden dat de finish snel werd bereikt. Dat was niet zo.
Op 38km toch nog gepauzeerd. Konden echt niet meer. Logisch. En dom. Maargoed, de meerderheid besloot.

Inmiddels heeft iedereen besloten dat we morgen meer moeten drinken en meer pauze moeten houden.
Daar ben ik het niet mee oneens.

Finishen was niet erg speciaal, wel erg blij met de aanmoedigingen en klappende en zingende mensen onderweg.
Met name het liedje 'ik kan het niet, ik kan het niet alleen' was toepasselijk. Geen idee wie dat zingt, dat zoek je zelf maar op ;)

Na de finish naar de EHBO want het grootste gedeelte van onze groep had een probleem. Ik had als enige probleem mijn kuiten. Volgens de meneer waren ze verbrand vanwege het hete asfalt.
Ik heb vanaf nu dus een gloeiende hekel aan asfalt. Letterlijk.
Vandaar de zakken koude paprika, omdat hij zei dat ik moest 'ijzen'.
Ik doe mijn best ijskonining te worden.

Dagdag!

Ps. Foto's toevoegen lukt wel, maar ik weet niet hoe jullie ze te zien krijgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten