De lege stoel
Vanochtend was ik in een gemeente die kerkte in de aula van een basisschool. Op het podium stond een grote goudomrande stoel. Ik hoor wel eens van gemeentes of gezinnen die een stoel vrijhouden om de aanwezigheid van Jezus te symboliseren, Die op die stoel mag zitten en mee mag eten ofzo. Ik dacht dat dit in deze gemeente ook zo was en ik vind dat idee wel wat hebben. Ik zou het zelf niet willen in onze kerk, ik kom later nog terug op waarom ik dat niet zou willen, maar ik vind het wel een mooi en soort van grappig symbool.
Maar toen viel mijn blije fantasie in duigen, want de preek begon en het volgende gebeurde. De spreker komt naar voren, prutst met het microfoontje en begint te vertellen hoe hij op zijn preek kwam. Dat kwam door in een stoel te gaan zitten en naar God te luisteren. En je snapt al hoe hij zijn woorden kracht bij zette: hij ging in de mooie stoel zitten (die bij nader inzien niet mooi was)... Achteraf bleek dat die stoel daar altijd stond, zonder enige toegevoegde waarde.
Nu zit ik in de trein en de plek naast me is leeg. Ik vind het een mooie gedachte dat Jezus bij me is en als een vriend naast me zit. Maar stel nou dat er zometeen iemand instapt die vraagt of hij daar mag zitten? Dan kan ik toch niet zeggen dat deze plek al bezet is, door Jezus, dat zou Hij juist niet willen denk ik. Het mooiste dat je hier op aarde kunt doen is iets voor je naaste.
En stel dat ik me zou inbeelden dat Jezus zo fysiek bij me is, ga ik dan altijd een vierkant meter aan mijn rechterkant vrijhouden en ga ik dan gillen als een voorbijganger door 'Jezus' heen loopt?
Nee, ik denk niet dat dat de bedoeling is. Jezus is toch veel groter dan zo'n vierkante meter lucht waar ik Hem dan in zou opsluiten? Bovendien zou iedereen dat dan naast zich kunnen hebben, stel je dat eens voor in een drukke winkelstraat. Of in de Primark. That would be a terrible mess...
Als ik Jezus zou visualiseren in zo'n stukje lucht, die lucht Jezus noemen en het bij me in bed stoppen, voeren... Zou ik dan niet een afgod maken van dat stukje lucht, een afgod die toevallig ook Jezus heet?
Ik denk niet dat het de bedoeling is om dat te doen. Maar toch vind ik het idee van de stoel mooi, zolang het maar symbolisch is. Zolang er niet letterlijk wordt geloofd dat Jezus daar, precies daar, zit.
Ik wil niet ontkennen dat Jezus bij ons is, ik geloof alleen dat we dat niet zo letterlijk in lucht moeten zien, of om ons heen, maar in ons hart. En in de harten van mensen om ons heen. We moeten plaats maken in ons hart, in plaats van in onze letterlijke omgeving. Een lege plaats. En leeg is leeg, laat de invulling aan Hem over. Ga je er niet mee bemoeien, beïnvloed het niet, leg het geen grenzen op, maar vertrouw op God. (Denk niet dat ik o-zo-heilig ben ofzo, dit vertrouwen is iets waar ik zelf vaak moeite mee heb). Luister naar wat God je ingeeft, via Jezus die op die stoel in je hart zit. Als je een lege plek maakt in je hart, en je nodigt Hem uit, dan zal Hij komen. Hij zal komen, samen met Zijn Geest Die tot je zal spreken, dingen op je pad zal brengen. Vanuit die plek in je hart zullen mooie dingen gebeuren.
Dus een stoel vrijhouden? Ja, in je hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten