Leven uit een potje

Van jongs af aan hou ik er al van om in de keuken lekkere dingen te bereiden.
Het begon met koekjes bakken samen met mama. De boter snijden, de bloem wegen..

Ik weet nog dat ik van opa en oma mijn eerste kookboek kreeg, toepasselijk genaamd 'Mijn eerste kookboek'. Een van de eerste dingen die ik daaruit heb gemaakt is Kip met citroen. Daar zat ook zelfgemaakte appelmoes bij.


En die is nog steeds favoriet bij ons thuis. Hak maakt prima appelmoes maar zelfgemaakte is toch echt het best. 


Nu ik al een poosje op kamers woon heb ik niet altijd zin om zelf appelmoes te maken. Gedoe met schillen, koken, vanillesuiker dat ik dan niet in huis heb.. Doe dan maar lekker simpel: appelmoes uit een potje.
Zo is het met het leven ook. Je kunt leven 'uit een potje'. Simpel, niet te moeilijk. Je neemt het zoals het komt en doet er niet veel moeite voor. 
Maar wat heb je dan? Kun je dan gelukkig zijn, met je gewone huis, gewone baan en gewone leven?

Maar ik wil niet leven uit een potje. Ik wil in de boom klimmen om appels te plukken, me bezeren aan de takken maar voldaan de ladder afklimmen na een uur met een volle mand appels. Ik wil moeite doen om de appels te schillen, om vanillesuiker te maken en geduld oefenen terwijl ik wacht tot het klaar is.


Er zijn vast mensen die graag zo leven en alles veilig en vertrouwd houden.Maar ik wil niet leven uit een potje maar uit de boom en de pan.
En dan ben ik gelukkig. Met drie pleisters, een vuile broek, een glimlach en een kom warme - zelfgemaakte - appelmoes.